Margriet Koers schreef in het verleden regelmatig gedichten en verhalen voor Damespraatjes. Hieronder haar aangrijpende verhaal De dood van een vlinder.
De dood van een vlinder
Ze was vrolijk en kleurrijk als een mooie bonte vlinder. Had veel vrienden en vriendinnen. Hield van haar ouders en zus, en was dol op haar hondje Sammie.
Haar laatste gezellige dag met collega’s, een dagje uit. Lachen, plezier en weer naar huis. Een moment van onoplettendheid in de nacht, “Jongens even snoep halen bij de pomp aan de overkant van de snelweg.” En dat waren haar laatste momenten.
Wat doet dit met haar ouders en haar zusje? Ongeloof, verdriet en boosheid. Ze was nog zo jong, pas zeventien jaar.
De wereld draait door maar het leven van haar ouders en zusje stond stil. Je wilt dat leven terug halen, “Meisje je bent lang genoeg weg geweest kom nu maar weer terug..”
Het is nu elf en een halfjaar geleden. Het verdriet vindt zijn plaats en ook de berusting. Maar wat blijft, is het gemis, haar lach en haar grapjes.
De geestelijke navelstreng die haar verbond met haar ouders en zusje is doorgesneden. Ze zijn niet meer compleet. Het voelt als fantoompijn na een amputatie.
Haar vader en moeder genieten nu wel van hun andere dochter en ook van de twee kleindochtertjes. En thuis zijn de foto’s van hun lachende mooie bonte vlinder.
De herinneringen blijven en soms met het kijken naar de filmbeelden van hun lieveling verschijnt er een glimlach.
Bedenk lieve lezers, dat er zoveel mensen zijn met dit gemis. Dat gaat pas over als ook zij hun ogen sluiten. Laten wij niet onze ogen sluiten voor hun verdriet, maar er aandacht aan blijven schenken. Er over praten, en het niet angstvallig vermijden. Soms willen ze zo graag nog even iets vertellen, over toen ze er nog was. Even lachen, even praten dat lucht weer op.
Denk hierover na.
Margriet Koers
Reageren op De dood van een vlinder? Dat kan hieronder bij de comments onder dit artikel.
Foto door Pixabay:
