Het was propvol in de kroeg. Zenuwachtig keek ik om me heen. We hadden toch wel hier afgesproken? Ik twijfelde. “Hi, ben jij Darla?” Ik draaide me. Mijn mond viel open van verbazing. Ik zette en stap naar voren en ik gilde. Voor ik wist lag ik op de grond, tussen de borrelende kroeggangers.
Terwijl ik tegen de neuzen van twee afgetrapte sneakers keek, had ik maar één wens: sterven. Nu. Mijn tasje had ik aanvankelijk stevig vastgehouden maar toen ik eenmaal de grond naderde was het uit mijn handen gezwiept. “Darla! O god, heb je pijn gedaan?” René klonk overbezorgd. Had ik maar een been gebroken. Of een arm. Of een hersenschudding voor mijn part. Maar voor zover ik kon voelen, had ik niks. Alleen een bak schaamte. Tot overmaat van ramp sjorde René me aan mijn armen omhoog. Alle ogen waren op mij gericht. Een bloedmooi meisje heupwiegde naar me toe en gaf me mijn handtas terug. Ik stamelde ‘dank je wel’. Ik kon mezelf voor mijn kop slaan dat ik mijn witte bloesje met roosjes had aangetrokken. Door de smerige vloer zaten er allemaal vlekken op.
Onderzoekend keek René me aan. “Dat was een bijzondere eerste kennismaking, ik denk dat ik ‘m nooit meer vergeet. En jou ook niet. Wat wil je drinken?” Ik zei dat ik niks wilde drinken maar heel graag ergens anders naar toe wilde gaan. Mijn date begreep het. Ik voelde zijn hand in mijn rug toen we ons een weg baande naar de uitgang. Het was niet vervelend, integendeel. Ik voelde me veilig door zijn hand. Ik had het gevoel dat werkelijk iedereen naar me keek en het over me had. Ik was zo blij dat ik bijna nooit in deze kroeg kwam, want ik kon me er niet meer vertonen. Wat een enorme blunder. Koortstachtig ging ik na wat er nou gebeurde. Het enige dat ik kon verzinnen was dat ik met mijn laarzen achter de poot van de kruk bleef hangen. Ik kreeg het weer warm als ik er aan dacht.
“Waar wil je naar toe?” Ik keek René aan. Dat had ik nog helemaal niet goed gedaan door alle consternatie. Hij zag er goed uit. Had vriendelijke ogen en mooie tanden. Zijn kont had ik nog niet bekeken, dat zou ik straks wel even checken. Mijn manneneisen zijn niet heel hoog, maar een goede kont stond hoog op mijn verlanglijstje. Eigenlijk kon ik wel huilen en wilde ik gewoon naar huis. Dat zei ik ook. “Nou, als jij dat wil, dan gaan we naar jouw huis.” Eh. Het was niet de bedoeling dat hij ook mee zou gaan. Ooo, zie je nou, ik was helemaal niet geschikt voor dat datinggedoe.
Ik schonk twee glazen wijn in en scheurde een zak chips open. René grinnikte. Ik moest toegeven: hij was best leuk. Ik liet me zuchtend naast hem zakken. Hij draaide zijn hoofd naar me toe en zijn gezicht was opeens heel dicht bij. Hij tuitte zijn lippen… nooooo! Ik wil niet zoenen. Niet nu al. Hoe ging ik me hieruit redden?!
Lees hier de vorige blogs van Darla.
Darla (36 jaar) woont en werkt in Utrecht. Ze is single en verlangt hevig naar een kind. Omdat ze niet goed weet waar ze Mister Right kan vinden, heeft ze zich ingeschreven op verschillende datingsites. Over haar dates en zoektocht naar een man, blogt ze wekelijks op Damespraatjes.
