Ik schudde de instant soep in een grote beker en goot er kokend water op. Vragend hield ik de waterkoker omhoog. Eric stak zijn duim op. “Kip of groente?” Niet veel later zette ik een dampend flauwekul kippensoepje voor zijn neus. “Heerlijk, Dar. Daar was ik even aan toe. Maar vertel eens. Jij en daten. Ik moet er de hele tijd aan denken.”
Ik grinnikte. Vertelde Eric dat ik ook niet zo goed wist waarom ik me had ingeschreven. Of nou ja, dat wist ik wel, maar ik vroeg me af of het iets voor mij was. “Weet je Eric, ik verlang naar een kindje. Als ik vrouwen met een baby zie, dan krimpt mijn maag ineen. Ik wil ook een kleintje van mezelf. En ik moet opschieten.”
Voor altijd
Eric schoot in de lach. Zei dat ik pas zesendertig was. Ik wierp tegen dat dat voor een vrouw met een kinderwens behoorlijk oud is. “Stel dat ik nu een man vind, dan ben ik niet gelijk zwanger. Althans dat is niet de bedoeling. Ik moet wel zeker weten dat die man voor mijn leven is.” Eric zweeg en keek me droevig aan. “Niets is levenslang, Darla. Zelfs het huwelijk niet.” Ik trok mijn wenkbrauwen op, keek hem vragend aan. Assistente Joyce stak haar hoofd om de hoek. “Eric, mevrouw Roozen vergaat van de pijn. Ze staat aan de balie. Heb je even tijd haar te helpen.” Vol vragen bleef ik achter. Blies in mijn nog hete soep. Eric en zijn vrouw Marieke waren zo’n ideaal paar. Ik schudde mijn hoofd, ik zou het de volgende keer vragen.
Leuke man of player?
Toen ik mijn mobiel pakte, zag ik dat ik verschillende reacties per mail op mijn profiel had gehad, dat ik twee keer was gebeld door een anoniem nummer en dat René met had geappt. Ik moest hem iets laten horen, kon niet verstoppertje blijven spelen. Ik opende zijn berichtje. ‘Darla, het was niet mijn bedoeling je op je huid te zitten. Sorry dat ik zo dramde. Je lijkt me gewoon een heel leuke vrouw. Ik wil je graag beter leren kennen, maar alleen als jij daaraan toe bent.’ Pfff. Volgens mij was dit écht een leuke man. Of zou het een door de wol geverfde player zijn? Die precies wist hoe hij leuke dames om zijn vinger wond?
Take it or leave it
Met een rood hoofd stond ik voor mijn kledingkast. Wat trok ik aan? Gisteren had ik bedacht dat ik ‘lekker zittende kleding’ aan zou doen. Niet opgeprikt gaan zitten. Ik moest me meer dan ooit op mijn gemak voelen. Maar nu vond ik mijn spijkerbroek en vestje zo gewoon. Rood. Ik moest iets roods aan doen. Of toch niet? Dan viel ik wel gelijk enorm op. Was dat wat ik wilde? Ik liet me op het bed zakken. Ik wilde gewoon een leuke man die mij moeder zou maken. Ik trok mijn spijkerbroek aan en zocht naar mijn witte bloesjes met roosjes. Daarin voelde ik me fijn. Mijn haar kneedde ik met mijn vingers in model. Ik maakte mijn ogen op en kleurde mijn lippen rood. Ik tuitte ze en keek naar mijn spiegelbeeld. Ik was tevreden. Dit was ik. “Take it or leave it,” knipoogde ik naar mezelf.
Het was er warm en druk
Het was propvol in de kroeg. Zenuwachtig keek ik om me heen. We hadden toch wel hier afgesproken? Ik twijfelde. “Hi, ben jij Darla?” Ik draaide me. Mijn mond viel open van verbazing…
Lees hier de voorgaande blogs van Darla.
Darla (36 jaar) woont en werkt in Utrecht. Ze is single en verlangt hevig naar een kind. Omdat ze niet goed weet waar ze Mister Right kan vinden, heeft ze zich ingeschreven op verschillende datingsites. Over haar dates en zoektocht naar een man, blogt ze wekelijks op Damespraatjes.
