fb

Daten met Darla #12: Wraak nemen door met René te gaan

Ik checkte mijn mobiel en zag dat René had gebeld. “Darla? Ben jij dat?” Dit was zo fout wat ik deed. Ik belde René en wilde met hem de kroeg in. Ik moest mijn zinnen verzetten. Ik moest Floor vergeten. En daarvoor had ik een man nodig. Zo eentje waarvan ik wist dat hij mij leuk vond.

Waarom ik het voorstelde weet ik niet, maar ik toen René vroeg waar we elkaar zouden zien, antwoordde ik: ‘bij mij thuis?’ Hij vond het een goed idee en zei dat hij wijn mee zou nemen. Ik keek om me heen en het zweet brak me uit. Het was alsof er een bom in mijn huis was ontploft. Ik keek op de klok: over ongeveer een kwartier zou hij er zijn. Waar moest ik beginnen? De keuken. Tijd om de vaatwasser netjes in te ruimen had ik niet, dus ik veegde alles in een teiltje dat ik op het balkon zette. In de woonkamer harkte ik de tijdschriften en kranten bij elkaar, schudde de kussens op en zette ze recht op de bank. Ik viste net de bos ingedroogde bloemen uit de vaas toen de bel ging.

Staren
“Dat had je nou niet hoeven doen.” Grijnzend wees René op het droogboeket dat ik nog steeds in mijn handen had. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en de bloemen vielen op de grond. We knielden allebei tegelijk op ze op rapen. Zijn gezicht was dichtbij. Hij keek me indringend aan. Ik kon alleen maar terug staren. Hij pakte mijn shirtje vast en trok me zo dichtbij dat onze lippen elkaar raakten. Hij bleef me aan kijken toen hij me teder zoende. Ik voelde een joekel van een kriebel in mijn buik. Het romantische moment werd bruut verstoord toen ik kramp in mijn kuit kreeg. Ik wilde eigenlijk niets zeggen, maar het deed zo’n pijn. Verschrikt keek René me aan. Met een verwrongen gezicht wees ik op mijn been. “Kramp. Heel. Erg. Kramp.” Hij pakte mijn been, en duwde mijn voet omhoog. Langzaam verdwenen de heftige pijnscheuten. Uitgeput liet ik me op de grond vallen. “Welkom. Leuk dat je er bent.” René lachte hard terwijl hij een tweede poging waagde de bloemen bij elkaar te vegen. Toen ik opstond, knakten mijn knieen. Wat een wrak was ik, wat moest hij wel niet van me denken? Ik liep naar de keuken om twee glazen te halen.

Ongemakkelijk
Hij had niet alleen een fles wijn meegenomen, maar ook een zak verse noten. Toen ik de kamer in liep,  zat René op de bank. Hij had zijn schoenen uitgedaan zag ik. Wat zou ik doen? Naast hem gaan zitten of op de stoel? Het was ineens zo ongemakkelijk allemaal. De kriebel van de kus kronkelde nog door mijn lijf, maar ik wilde ook weer niet te hard van stapel lopen. Uiteindelijk had ik dit alles bedacht om Floor en zijn mevrouw Maatje Zero te vergeten. “Cheers, Dar,” verlegen vriendelijk tikte hij met zijn glas tegen de mijne. “Fijn dat je me hebt uitgenodigd. Ik had er eerlijk gezegd niet meer op gerekend. Wel gehoopt.”

Ik voelde me in en in slecht. Ik gebruikte deze lieverd om Floor te vergeten. Ik sloeg het glas in één keer achterover. Verbaasd keek René me aan. Ik schraapte mijn keel. “Eeh… Kijk. Het zit namelijk zo dat, eh.” Hij hield zijn hoofd scheef en wachtte op wat ik ging zeggen.

Lees hier de vorige blogs van Darla.

Darla (36 jaar) woont en werkt in Utrecht. Ze is single en verlangt hevig naar een kind. Omdat ze niet goed weet waar ze Mister Right kan vinden, heeft ze zich ingeschreven op verschillende datingsites. Over haar dates en zoektocht naar een man, blogt ze wekelijks op Damespraatjes.

 

Reageer ook