Dani en Ella (allebei 33 jaar) zijn vriendinnen sinds de middelbare school. “Ella was echt een stoere chick. Zo’n meisje dat zich van niemand wat aantrekt. Ik was zo bleu als maar kan en de stoere en onbevangen uitstraling van Ella fascineerden mij”, vertelt Dani. “Ella was op haar beurt gefascineerd door mijn onschuld en leek dat als een mooi projectje te zien. Zo zei ze in vijf havo: ‘voor het einde van het jaar heb jij tien jongens gezoend en gaan we één keer liftend naar Berlijn’. Zo gezegd, zo gedaan: dankzij Ella was ik in één klap volwassen. Ik ben haar daar nog steeds dankbaar voor.” 

Artistieke kringen

De meiden houden hun hele leven contact, maar zien elkaar in de periode na de middelbare school een stuk minder. “Ik ging studeren in Groningen en Ella bleef thuis wonen in Amsterdam. Haar moeder was kunstenares en zij wilde graag hetzelfde doen. Om deze reden ging zij niet studeren en verkeerde al snel in hele artistieke kringen. Ik ging volledig op in het studentenleven, haalde mijn diploma en kreeg een baan in Utrecht.” De meiden wonen dan dichter bij elkaar en pakken het contact weer op. “Maar het valt mij steeds meer op dat Ella niet meer die onbevangen en vrije meid is. Sterker nog: ze lijkt heel onzeker.”

Niet stabiel

Zowel Dani als Ella hebben inmiddels een partner en een kindje. “Ella heeft een dochter met een Amsterdamse kunstenaar. Ze wonen niet samen en hij zorgt ook niet voor het kindje. Een soort lat-relatie dus. Bij mij is dat wel anders; mijn man Maarten en ik zijn getrouwd, wonen samen en hebben een zoontje. Heel burgerlijk, zegt Ella altijd. Toch heb ik steeds vaker het idee dat ze stiekem hartstikke jaloers is op onze stabiele situatie. En ik heb niet alleen het idee dat ze de stabiliteit mist, maar ook dat ze eigenlijk heel onzeker is…”

Verontschuldigen

Als voorbeeld voor de onzekerheid, noemt Dani een situatie van laatst. “Ella kwam met haar dochter bij ons borrelen. Haar vriend is daar nooit bij; die heeft helemaal geen zin om iets met kinderen erbij te doen. Ella had het er duidelijk moeilijk mee dat Maarten erbij zat, mij hielp met onze zoon en steeds lekkere hapjes op tafel zette. Hij toonde interesse in haar, stelde vragen en liet haar zich welkom voelen. Ella reageerde daar heel vreemd op… De hele tijd was ze zich voor allerlei dingen aan het verontschuldigen. Eerst voor het feit dat ze geen cadeautje voor ons had meegenomen, vervolgens voor het broekje met scheuren die haar dochter aan had. Ze weet toch wel dat dit ons niet uitmaakt?”

Altijd al onzeker

Wanneer Ella weg is, vraagt Dani aan haar man of het hem ook is opgevallen dat Ella de hele tijd overal ‘sorry’ voor zegt. “Dat kon hij niet ontkennen. ‘Maar, ik heb het idee dat ze altijd al heel onzeker is geweest’, zei hij daarna. Gek, want zo zag ik het juist niet. In mijn beleving was Ella juist de stoere van ons tweeën. De vrijbuiter die zich niks van iemand aantrekt. Hoe kan het dan dat ze zich steeds onzekerder lijkt te gedragen?” Maarten denkt dat Ella haar plek in de wereld nog niet helemaal gevonden heeft. “Als puber verschool zij zich achter het vrijgevochten en artistieke imago dat ze voor zichzelf had opgebouwd. Nu ze ouder wordt, een vriend heeft die zich weinig van hun kindje aantrekt en ziet dat het bij andere mensen anders is, blijkt hoe onzeker ze eigenlijk is.”

Boos telefoontje van partner

Als Dani en Ella een paar weken later samen naar de dierentuin gaan, valt het haar op dat Ella zich niet alleen naar haar verontschuldigt. Ze doet het bij iedereen. Zelfs bij haar eigen partner. “Hij belde haar om te vragen of ze die avond kwam logeren. ‘Sorry, ik denk dat ik niet kan. Er komt vanavond een klant naar een van mijn werken kijken. Het spijt me…’, zei ze. Hij werd daar echt heel boos over. Ik hoorde hem schreeuwen door de telefoon en zag mijn vriendin piepklein worden. ‘Ik verplaats die afspraak wel. Je hebt ook gelijk’, was haar reactie.”

Brok in haar keel

Dani schrikt enorm van dat gesprek. “Enerzijds voelde ik me gegeneerd dat ik had meegeluisterd. Anderzijds vond ik ook dat ik dit niet zomaar voorbij kon laten gaan. Terwijl de kindjes aan het spelen waren in de speeltuin, heb ik haar gevraagd of ze wel gelukkig is. ‘Ja, natuurlijk’, was haar antwoord. Maar ik kon zien dat ze een brok in haar heel had. Zo zielig… Omdat de kinderen erbij waren, wilde ik haar niet aan het huilen maken. Maar mijn stoere vriendin van de middelbare? Die leek niet meer te bestaan.”

Bespreekbaar maken?

Dani vraagt zich af of ze eens met Ella moet praten. “Het is niet normaal om de hele tijd maar sorry te zeggen. Zeker als je niks verkeerd hebt gedaan. Veel vrouwen doen dit, maar bij haar is het wel heel extreem. En ik vraag me ook af waar het vandaan komt.” Maarten zegt dat Dani het gewoon bespreekbaar moet maken. “Ik durf het niet goed. Wat als ik haar alleen maar onzekerder maak?”

Afbeelding: BETZY AROSEMENA via Unsplash

Inez kiest de secretaresses van haar man: “Ik heb mijn lesje wel geleerd”

Al tien jaar runnen Inez en haar man Jim een administratiekantoor. “De eerste jaren waren heel zwaar. Nederland begon net een beetje te herstellen van de kredietcrisis en ondernemers en bedrijven zaten nog flink op de centen. Voor het opzetten van het kantoor hebben we veel investeringen gedaan en een grote lening afgesloten bij de bank. Inmiddels loopt ons bedrijf als een tierelier. Maar in het begin moesten we er heel hard aan trekken… LEES HIER VERDER!