Bionda en Tino stapten na een verkering van 4 jaar met elkaar in het huwelijksbootje. Jeffrey, een van de beste vrienden van Tino vroegen zij als ceremoniemeester, hij heeft een vlotte babbel, kan goed organiseren en is een gezellige gast.. Maar als ze hadden geweten wat de gevolgen zouden zijn, dan hadden ze een andere keuze gemaakt…
Trouwen hoefde voor Bionda niet zo, maar Tino wilde het wel heel graag. “Voor mij voegt trouwen niet zo heel veel toe, ik houd met hart en ziel van Tino en dat is toch genoeg? Ik moet je wel zeggen, toen Tino me vroeg en me een prachtige ring gaf, was ik toch ontroerd. En gaandeweg onze plannetjes werd ik steeds enthousiaster.” Vooral veel zin had ze in het feest. “Ik ben altijd te porren voor een leuk feestje en we vonden een geweldige locatie. Ook het ontwerpen van de uitnodigingen vond ik super leuk om te doen. Bij de cadeautip zetten we een envelopje; we hebben al zoveel spullen en we zaten er niet op te wachten om van de bruiloftsgasten alleen maar flessen wijn te krijgen.”
Bijdragen in de melkbus
Bionda en Tino vonden het een leuk idee om van het geld dat ze voor hun bruiloft zouden krijgen een mooi kunstwerk te kopen. “Dat is toch een mooie herinnering aan een mooie dag? We hadden al wat werk op het oog maar omdat het prijzige schilderijen zijn, konden we het mooi aanvullen met de bijdragen van onze gasten.” In een kringloopwinkel tikten ze een ouderwetse melkbus op de kop. “Die hadden we op onze bruiloft neergezet zodat de gasten daarin hun kaart met inhoud in konden stoppen. Omdat niet iedereen in de gaten had dat ze hun kaart in de melkbus konden stoppen, lette ceremoniemeester Jeffrey goed op. Hij wees gasten op de bus en nam af en toe een envelop in ontvangst om ‘m in de bus te doen. “Althans, dat dachten we.”
Ben je blij met de envelop?
Ze ontdekten dat het niet helemaal zo was gegaan als ze dachten. “Want weet je, Tom de baas van Tino had een behoorlijk bedrag in de envelop gedaan. Tom is onwijs blij met Tino en ziet hem een beetje als de zoon die hij zelf nooit heeft gehad. Ze gaan heel goed met elkaar om, zowel op de zaak als privé. Omdat het bedrag best wel hoog was, had Tom wel verwacht dat Tino hem ervoor zou bedanken. Een week na de bruiloft belde Tom Tino op en vroeg hem of hij blij was met zijn envelop. Toen ontdekten we dat we helemaal geen envelop van Tom hadden gezien. En toen we alle gasten naliepen, ontdekten dat er nog meer enveloppen waren verdwenen. Terwijl we zeker weten dat die vrienden ook zouden bijdragen aan ons kunstwerk.”
Jattende ceremoniemeester
De conclusie die Bionda en Tino trekken is een nare. “Het kon niet anders of Jeffrey had geld gestolen. Vreselijk om dat te denken, laat staan dat hardop te zeggen. Toch hebben we dat gedaan. We confronteerden Jeff voorzichtig en hij brak al heel snel. Hij had een deel van het geld van de gasten in eigen zak gestoken. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Onze jofele, toffe Jeff, had hij echt geld van ons gejat? We kregen er ruzie om maar al snel toonde Jeffrey berouw en kwam de aap uit de mouw: het blijkt dat hij enorme gokschulden heeft. We hebben nooit gemerkt dat hij gokverslaafd is.”
We hoeven hem even niet te zien
Jeffrey belooft Bionda en Tino dat hij alles zal terugbetalen. “Het is zo waardeloos als blijkt dat een van je beste vrienden van je steelt. Toch willen we hem helpen om van zijn gokverslaving af te komen en dus doen we geen aangifte. En eerlijk is eerlijk: binnen twee weken betaalde hij de helft van het geld, zo’n € 1.500,00 euro terug. Hij wordt nu behandeld voor zijn verslaving. Tino en ik heb hebben besloten dat we hem voorlopig niet meer willen zien. Zijn gedrag heeft zo’n schaduw over ons huwelijksfeest geworpen, we zijn er helemaal naar van.”
Heeft een goede vriend jouw vertrouwen wel eens beschaamd? Hoe ging je daarmee om? Heb je hem of haar kunnen vergeven? Wat raad je Bionda en Tino aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Andrea Piacquadio via Pexels
Valerie kreeg ruzie om sturen Tikkie van 6 euro: “Ik was het zat om altijd de rekening te betalen”
Wanneer stuur je iemand een Tikkie en wanneer beschouw je iets als een traktatie? Ik vind het zelf best lastig! Om deze reden maak ik vaak een heldere afspraak over wie wat betaalt. “Zullen we de rekening splitten? Ik kan hem wel voorschieten, dan stuur ik je een Tikkie”, zeg ik bijvoorbeeld. En als ik een vriendin wil trakteren, zeg ik juist heel duidelijk: “Dit etentje krijg je van mij. Bedankt voor de gezelligheid!”. Zo ontstaat er achteraf geen gedoe over de rekening. Helaas horen wij uit onze omgeving ook weleens andere geluiden. Tikkies over extreem lage bedragen of Tikkies van mensen die zelf nooit wat betalen. Zo ook bij Valerie die ruzie kreeg om een Tikkie van 6 euro … Verder lezen
Margreet -
Niemand wordt graag bedrogen of dat nou met geld is of anderszins. In dit geval vind ik dat er een mooie wending in het verhaal zit: én hij bekent meteen, én hij gaat aan zijn probleem werken, laat ook zijn goede wil zien door geld terug te betalen. Ik vind jullie ook knap door hem te confronteren en zo te doen dat Jeff heeft kunnen bekennen.
Ik zou hem nu niet in de steek laten, vermoed dat hij jullie steun goed kan gebruiken. Het is niet niks van een verslaving af te komen.