Jarenlang had ze haar verjaardag niet gevierd, maar nu ze 50 werd wilde ze er een mooi feest van maken. Stuurde zelfs 6 weken voor die tijd een “save the date” berichtje. Toch kwamen er maar 12 mensen opdagen…
Een knalfeest
Verjaardagen viert Carla niet, behalve haar kroonjaren. Zo gaf ze een groot feest toen ze veertig werd. “Ik vond het vreselijk om veertig te worden, voor mijn gevoel was mijn leven voorbij.” Met veel plezier kijkt ze terug op dat feest. “Het was echt geweldig. Al mijn vrienden en familieleden waren er en het was een prachtige dag. Tot in de late uurtjes vierden we feest.” De jaren ernaar waren voor Carla niet altijd even makkelijk. Zo zette ze een punt achter haar toxische relatie en was ze na twintig jaar opeens weer single.
Prins op het witte paard
“Ik had echt moeite met veertig zijn, vond er niks aan. Opeens kreeg ik last van vage kwaaltjes en zat ik een tijd lang niet lekker in mijn vel.” Tot twee jaar terug toen ze Rik ontmoette en met hem een relatie kreeg. “Alle puzzelstukjes vielen op zijn plek: al die tijd had ik gewacht op Rik, we zijn echt gemaakt voor elkaar. Vanaf onze eerste date wilde ik niet meer zonder hem. Hoeft ook niet: we wonen samen en hebben het superleuk met elkaar.”
Feest of verre reis?
De dag dat Carla vijftig jaar wordt, nadert met rasse schreden. In plaats van een feestje geven, bedenkt ze dat ze een verre reis met Rik wilde maken. “Een feestje geven kost best veel geld en omdat ik steeds maar het gevoel heb ik dat veel in te halen heb met reis, moet ik keuze maken waaraan ik mijn geld uitgeef. Ik had het er met Rik over en zei dat het me leuker leek om samen op pad te gaan dan een feest te geven. Rik was heel lief en zei dat hij het allebei leuk vond, ik moest kiezen.”
Joh, geef een feest
Als Carla een etentje heeft met haar vriendin Yasmine, wordt ze aan het twijfelen gebracht. “Reizen of een etentje? Wat moest ik nou? Yasmine liet heel duidelijk merken dat ze het jammer zou vinden als ik mijn vijftigste niet zou vieren. En ze wist zeker dat de meiden uit onze vriendengroepje er net zo over dachten.” Carla laat zich die avond overhalen om toch een feestje te geven. “Ik kan met Rik altijd nog op pad en bovendien moest hij in de week van mijn verjaardag voor zijn werk naar het buitenland, dus hij zou er toch niet zijn. Ik hakte de knoop door en dacht: ik doe het!”
Save the date!
Omdat ze niet het risico wil lopen dat haar vrienden andere plannen hebben die dag, maakt ze een appgroep aan. “Ik appte zo’n week of zes van tevoren: save the date, ik word 50 en geeft een feestje. Daarna kreeg ik best veel positieve reacties van vrienden die zeiden dat ze er zouden zijn.” Een week voor het feest verstuurt Carla per post de uitnodigingen als extra reminder. “Als ik een feest geef, dan doe ik het ook goed. Het thema was de jaren ’80 en ik had een geweldige dj gevonden die de hele avond de bangers uit de jaren ’80 wilde draaien. Daarnaast had ik een cateraar ingehuurd en bij de buren een grote tent geleend voor het geval het zou gaan regenen. Samen met Yasmine heb ik dat loeizware kreng in de tuin opgezet. Alles leuk en in stijl aangekleed, echt ik had er onwijs veel zin in en was blij dat ik toch een feest gaf. Die verre reis met Rik komt heus wel.”
Regen, regen, regen
Omdat ze geen afzeggingen had gekregen, verwachtte Carla zo rond de 35 gasten. Op de ochtend van het feest, komt de regen met bakken uit de lucht vallen. “Ik kon wel huilen. De hele week was het prachtig weer geweest en uitgerekend op mijn verjaardag regende het. Niet alleen dikke waterdruppels, maar het regende ook appjes van vrienden die ‘helaas niet konden komen’. Rond vier uur ’s middags klaarde het weer op, ik was zo blij want om vijf uur zou mijn feestje beginnen.”
Waar is iedereen?
Vol spanning wachten Carla en Yasmine tot de eerste gasten komen. “En die kwamen pas om zes uur en de gastenteller is blijven steken op twaalf. Echt zo weinig mensen, ik schaamde me enorm tegenover de vrienden die wel waren gekomen. Wat moeten zij wel niet van me denken? Zij denken misschien dat ik helemaal niet zo veel vrienden heb en hebben medelijden met me. Of ze denken dat ik onverschillige vrienden heb die me heel makkelijk laten zitten als ik een feest geef. Ik vond het zo vreselijk ongemakkelijk allemaal.”
Dubbele kater
Carla probeert op haar verjaardagsfeest haar teleurstelling te verbergen. “Rond negen uur was ‘het feest’ al afgelopen en bleef ik in mijn eentje over. Ik was zo verdrietig en Rik zat in Genève voor zijn werk. Tranen rolden over mijn wangen, ik heb best veel geld voor het feest uitgegeven en het raakt me dat er zo weinig mensen zijn geweest. Een gevoel van eenzaamheid bekroop me. Toen Yasmine ook weg was, heb ik een fles gepakt en ben mijn bed in gekropen met een dubbele kater de volgende ochtend als gevolg.”
Dit nooit meer
Een ding staat voor Carla als een paal boven water: haar verjaardag viert ze nooit meer op deze manier. “Het heeft me echt aan het denken gezet. Wie zijn mijn echte vrienden en wat heb ik nog met mensen uit het verleden? Naast verdriet voel ik ook boosheid en ik wil daar iets mee doen. Ik overweeg om de mensen die afgezegd hebben een persoonlijke brief te schrijven waarin ik uitleg wat hun afwezigheid met mij deed. Maar ook dat ik twijfel aan de vriendschap, als je het al zo kunt noemen. Ik merk dat ik het onfatsoenlijk vind en dat ik het niet over mijn kant moet laten gaan.”
Doe het niet
Rik raadt haar af om brieven te schrijven. “Hij denkt dat ik daarmee niets bereik en dat ik misschien nog wel verdrietiger word. Maar het is toch niet erg om te vertellen hoe ik me voel?” Rik vindt dat ze de eer aan zichzelf moet houden en er gewoon over moet zwijgen. Geen oude koeien meer uit de sloot halen, maar energie steken in de mensen die er wel voor Carla zijn. “Ik twijfel en weet niet waar ik goed aan doe.”
Wat is wijsheid? Je vrienden de ongezoute waarheid vertellen en zeggen waarom je zo teleurgesteld bent? Of er gewoon over schrijven en de vriendschappen met de mensen die niet opkwamen dagen, langzaam dood laten bloeden? Wat vind jij? Praat mee in de comments onder dit artikel, vinden we leuk!
Afbeelding: Freepik
Joris -
Vervelend, maar als ik jou was, zou ik geen passief aggressieve appjes gaan sturen of hele brieven. Gewoon een appje met ‘jammer dat je er niet was, gezien je aanmelding had ik op je aanwezigheid gerekend’ is voldoende. Daarop hoor je waarschijnlijk nooit wat en is de “vriendschap” verwaterd. Een mens heeft doorgaans geen 35 echte vrienden.