Justine en Paul wonen samen in Amsterdam en zijn net ouders geworden. “We kijken onwijs uit naar de eerste kerst als gezin. Paul heeft de afgelopen weken hard gewerkt en ik kan echt niet wachten tot we als gezin veel tijd kunnen doorbrengen”, vertelt Justine. “Toch is er iets waar ik -net als de voorgaande jaren- weinig zin in heb: het kerstdiner met mijn schoonouders.”

Vermogend gezin

Paul komt uit een zeer vermogend gezin. “Zijn vader is rijk geworden als ondernemer. Paul is opgegroeid in een groot huis met een eigen tennisbaan en zwembad en had vroeger een kindermeisje dat bij hun in huis woonde. Ook heeft hij voordat hij op kamers ging nooit een wasje gedraaid of boodschappen gedaan. Zijn ouders hadden daar mensen voor.”

Gescheiden ouders

Justine’s jeugd was heel anders. “Mijn ouders zijn gescheiden en mijn moeder voedde mij en mijn broertje in haar eentje op. We hebben een fijne jeugd gehad, maar er was eigenlijk altijd een tekort aan geld. Op dat moment heb ik me nooit gerealiseerd dat mijn moeder het echt wel heel zwaar heeft gehad. Dat besef kwam pas toen ik zelf moeder werd.”

Nooit zijn handje opgehouden

Als Paul en Justine samenzijn, merkt Justine er meestal weinig van dat Paul in veel luxe en comfort is opgegroeid. “Ons leven samen is heel anders dan dat van hem vroeger. Wij hebben geen kindermeisjes, zwembad of tennisbaan. Ik werk gewoon 40 uur per week en wij kunnen niet drie keer per jaar op vakantie. Paul wil alles graag zelf opbouwen en heeft nog nooit zijn handje opgehouden bij zijn ouders.”

Winnaars

Hoewel Justine bij Paul dus weinig merkt van de rijkdom waarin hij werd grootgebracht, is dat wel anders als ze met haar hele schoonfamilie op pad is. “Paul heeft drie broers, die alle drie getrouwd zijn en kinderen hebben. Allemaal hebben ze een goede baan, wonen in een mooi huis en rijden een dure auto. Net als de vader van Paul zien ze zichzelf als ‘winnaars’ en ze vinden dat iedereen dit mag zien.”

Drank in de man

Tijdens de kerst resulteert dit in grootse diners bij dure restaurants. “De ouders van Paul reserveren ieder jaar een tafel bij een sterrenrestaurant. Hier gaan we uitgebreid eten en drinken we dure wijnen. In het begin is het vaak erg gezellig, maar zodra de drank in de man is, begint de ellende…”

Last van

Het geluidsniveau aan tafel gaat na de derde gang van 0 naar 100. “Er wordt dan ‘gesproken’ over dure auto’s, vakantievilla’s, business class vliegtickets, au pairs, schoonmakers, secretaressen, vrouwen en geld. De een verdient nog meer dan de ander en dat mag iedereen weten. Inclusief de andere gasten in het restaurant. En ik merk gewoon dat de mensen om ons heen hier last van hebben.”

Kijken niet op of om

Justine vindt het niet alleen vervelend voor de andere gasten, maar ook voor de medewerkers van het restaurant waar ze zich bevinden. “Als er een gerecht wordt neergezet, kijken de mannen niet op of om. Zelfs als er wordt uitgelegd wat er op het bord ligt, vervolgen ze gewoon hun eigen gesprek. Dit doen ze niet bewust, maar ze zijn zó met zichzelf bezig dat ze niet eens zien dat er iemand naast ze staat. Het is echt ongelofelijk gênant.”

Niks te bespreken

Ook met de vrouwen van haar zwagers heeft Justine niets. “Ik vind het rot om dit over ze te zeggen, maar het zijn alle drie domme bimbo’s. Ook zij komen uit rijke gezinnen en weten niet beter dan dat ze op hun wenken bediend worden. Ze werken niet en laten hun au pairs voor de kinderen zorgen als zij met vriendinnen aan het lunchen of shoppen zijn. We hebben tijdens zo’n diner niks met elkaar te bespreken.”

Rotgevoel

Elk jaar heeft Justine een rotgevoel aan het einde van de avond. “Ik wil hier gewoon niet bijhoren. Dit heb ik al vaker met Paul geprobeerd te bespreken, maar hij zegt dat hij er niet veel mee kan. ‘Zo is mijn familie gewoon Justine. Je kunt je er voor één avond per jaar toch wel overheen zetten?’, zegt hij dan. Ergens heeft hij gelijk. Ik moet me natuurlijk helemaal niet met zijn familie bemoeien. Als zij zo willen leven moeten ze het lekker doen. En tóch heb ik er elke keer weer moeite mee als ik bij hen aan tafel in een restaurant zit.”

Excuus

Dit jaar overweegt Justine om hun kindje als excuus te gebruiken om onder het kerstdiner uit te komen. “Mijn moeder zou bij ons logeren om op te passen als Paul en ik in het restaurant zitten. Ik denk dat ik zeg dat onze kleine ziek is en dat ik haar niet bij mijn moeder alleen wil achterlaten. Het probleem is daarmee natuurlijk niet opgelost, maar zo voorkom ik wel dat ik bij dat brallende, asociale gezelschap aan tafel zit.”

Justine is heel benieuwd wat andere mensen in haar situatie zouden doen. Praat mee in de reacties onder dit artikel en deel jouw mening.

Simone mag haar kleindochter niet meer zien en mist haar heel erg

Een nachtmerrie. Een hele slechte film. Dat is waarin Simone terecht is gekomen. Sinds twee maanden mag ze haar kleindochter June niet meer zien. “De reden? Een dom misverstand met verstrekkende gevolgen. Ik kan alleen maar huilen.”

Door het dolle heen was Simone toen haar dochter Lies haar vertelde dat ze oma werd. Aanvankelijk moest Simone even aan het idee wennen, want met haar 53 jaar voelde ze zich nog lang geen oma, maar al snel zag ze de voordelen van een jonge oma zijn. “Ik ben nog hartstikke fit en sta vol in het leven. Ik heb een fijn huwelijk met Martin, ik houd van mijn baan als ouderenverpleegkundige en we hebben een fijne groep vrienden en familie om ons heen. En twee prachtige jonge dochters die uit huis zijn en hun eigen levens opbouwen. Het kleintje van Lies was meer dan welkom. ….. Lees hier verder!”

Afbeelding boven artikel: Tamara Bellis via Unsplash