Na lang zoeken vond Bonnie haar droombaan bij een marketing agency. Een baan die op haar lijf is geschreven. Haar hele ziel en zaligheid kan ze erin kwijt en ze gaat dan ook met plezier naar haar werk. Toch is er iets waar ze steeds meer moeite mee krijgt: haar collega’s. “Het zijn echte kak-meisjes, zo anders dan ik.”

Werk moet leuk zijn

Voordat ze bij dit kantoor terecht kwam, werkte Bonnie voor andere marketingbureaus. “Marketing is echt mijn ding, ik voel me als een vis in het water, leg makkelijk contact en zorg ervoor dat die contacten warm blijven. Bij mijn vorige werkgevers voelde ik me niet helemaal op mijn gemak, ik weet ook niet zo goed waaraan dat nou lag. En één ding heb ik me altijd voorgenomen: ik moet mijn werk leuk vinden en als dat niet meer zo is, dan ga ik op zoek naar iets anders.”

He, ben je aan het solliciteren?

En dat deed ze drie jaar geleden. Dagelijks speurde ze vacaturesites af op zoek naar die ene baan die haar gelukkig zou maken. “Ik had daar toen ook best wel de tijd voor omdat ik thuiswerkte door corona. Het is toch makkelijker als je thuis aan het zoeken bent dan op kantoor waar je continu gestoord wordt en collega’s op je scherm kunnen meekijken.” Als Bonnie haar droombaan vindt, solliciteert ze direct. “En ja, ik kreeg de baan. Ik was zo blij! Ik ben dus aangenomen tijdens corona en mijn collega’s heb ik de eerste jaren alleen maar via een scherm gezien. Beetje apart was dat wel, maar ja, alles was raar tijdens corona.”

Ik val buiten de boot

Bonnie kon merken dat haar collega’s een hechte groep dames was. “Er werden van die inside grapjes gemaakt die ze mij niet uitlegden. Beetje ongemakkelijk maar ik tilde er niet te zwaar aan.” Toen het weer mocht en kon, ging Bonnie naar kantoor en maakte kennis met haar collegaatjes. De eerste indruk was prima, alles voelde nieuw en ik had gewoon onwijs zin om aan de slag te gaan op een echt kantoor. Maar gaandeweg kwam ik erachter dat ik steeds buiten de boot viel. Als we op vrijdag samen buiten de deur gaan lunchen, willen ze naar hele dure tentjes en ik heb daar het geld helemaal niet voor. In het begin liet ik dat niet merken, maar na elke week duur lunchen, kwam ik financieel een beetje in de problemen.”

Wonen in riante villa’s

Het wordt Bonnie al snel duidelijk dat al die meiden uit rijke gezinnen komen en dat ze van hun paps en mams huizen hebben gekregen waarin ze gratis wonen. “Daar kwam ik achter toen een collega een borrel thuis gaf, iets wat ze om de beurt doen. Ik vroeg het adres en kwam op mijn fietsje aan bij een prachtig appartementencomplex. Eerst dacht ik nog dat ik verkeerd zat, maar nee hoor. Ik keek mijn ogen uit.” Penibel wordt het als haar collega’s vragen wanneer de borrel bij haar is. “Spaans benauwd kreeg ik het van die vraag die ik natuurlijk wel had zien aankomen. Ik woon in een simpel appartementje samen met mijn kat, ik durf ze echt niet bij mij thuis uit te nodigen.”

Wat ben ik eigenlijk simpel

Veel meiden kennen elkaar van vroeger en via de studentenvereniging. “Weet je wat het is, ze zijn echt niet onaardig ofzo, maar ik voel gewoon geen klik. Ik voel me een beetje simpel en kan totaal niet meepraten als het over bijzondere wijnen gaat. Wijnkennis heb ik niet, ik vind een wijntje lekker of niet en het maakt me niet uit hoe duur die wijn is. Ook word ik onzeker van de vakantieverhalen die ze regelmatig vertellen. De een heeft weer gechilled op Ibiza, de ander beklimt een enorme berg in Nepal en de derde is gaan abseilen in weet ik het waar. Kom ik aan met mijn weekendje uitwaaien op een Waddeneiland.”

Ieuw! Die Gooise ‘rrrrr’

Tijdens de lunch op kantoor, schuift Bonnie wel aan, maar maakt zich zo klein mogelijk. “Ze praten ook allemaal met zo’n Gooise ‘rrrrr’ en gebruiken constant afkortingen waarvan ik nog nooit heb gehoord. ‘Afko’s’ noemen ze die. Ik lach en knik maar een beetje en hoop dat er niet al te veel aan mij wordt gevraagd. Ik ben zo blij dat ik eindelijk de baan van mijn dromen heb gevonden, ik pas op zich goed bij dit kantoor, maar mis de gezelligheid van mijn collega’s. Hoe ik dat kan veranderen weet ik niet maar ik heb gemerkt dat het super lastig is om aansluiting te vinden.”

Herken jij het verhaal van Bonnie, een fantastische baan maar minder leuke collega’s? Hoe ga jij daarmee om? Wat raad je Bonnie aan? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Isabelle: ‘Ik heb geen zin om nog bij mijn ouders langs te gaan ..’