Annemiek (36) heeft altijd een hechte band gehad met haar broer Mark (38). “We konden altijd goed met elkaar opschieten. Hij was mijn maatje, degene die ik altijd kon bellen voor advies of een grap. Maar sinds hij vader is geworden, lijkt hij een ander mens. Hij bemoeit zich overal mee en vindt overal iets van. Het is alsof hij nu beter weet hoe ik mijn leven moet leiden.”
Altijd close
Annemiek en Mark groeiden samen op in een warm gezin. “Hij was altijd een beetje de stoere broer die mij beschermde, maar ook de lolbroek op verjaardagen. Ik vond het altijd leuk om tijd met hem door te brengen. Zelfs toen we allebei een eigen leven hadden, bleven we close. We gingen regelmatig samen uit eten en ik paste soms op zijn hond. Alles was goed tussen ons.” Toen Mark vijf jaar geleden ging trouwen, was Annemiek dolblij voor hem. “Ik vond zijn vrouw leuk, we konden goed praten. Toen ze kinderen wilden, dacht ik: geweldig, ik word tante. Ik zag het helemaal voor me: oppassen, samen naar de dierentuin. En dat is er ook gekomen. Maar er veranderde óók iets waar ik niet op had gerekend.”
De eerste signalen
Toen hun eerste kindje geboren werd, merkte Annemiek al verschil. “Mark werd ineens heel serieus. Alles draaide om schema’s, voedingen en slaap. Logisch natuurlijk, het is een grote verantwoordelijkheid. Maar het leek alsof hij een andere bril opzette, ook naar mij toe. Ineens had hij overal een mening over.” Het begon subtiel. “Hij zei dingen als: ‘Je zou ook eens wat gezonder kunnen eten, hoor.’ Of: ‘Slaap je wel genoeg?’ Ik dacht: hij bedoelt het vast goed. Maar na de geboorte van hun tweede kind ging het van subtiel naar bemoeizuchtig.”
Commentaar op alles
Annemiek somt op wat ze allemaal te horen krijgt. “Als ik een wijntje drink, zegt hij: ‘Misschien wat minder, is beter voor je lever.’ Als ik vertel dat ik een weekendje wegga, zegt hij: ‘Is dat niet zonde van je geld?’ Toen ik zei dat ik misschien geen kinderen wil, begon hij een hele preek: ‘Dat zeg je nu, maar later krijg je spijt. Het is het mooiste in het leven.’ Het voelt alsof hij me niet meer neemt zoals ik ben.”
Het meest stoorde Annemiek zich toen ze een keer oppaste. “Ik had een ijsje gegeven aan zijn oudste, gewoon een klein raketje. Toen hij dat hoorde, zei hij: ‘Dat vind ik niet oké. Wij geven geen ijs tussen de maaltijden.’ Ik dacht: het is één ijsje! En ik ben niet zomaar iemand, ik ben hun tante.”
Van advies naar betweterig
Voor Annemiek is het verschil duidelijk. “Advies geven is prima. Maar dit voelt betweterig, alsof hij denkt dat hij de wijsheid in pacht heeft omdat hij vader is. Alsof ik geen volwaardig leven leid omdat ik geen kinderen heb. Dat steekt.” Ze heeft geprobeerd erover te praten. “Ik zei: ‘Mark, ik heb het gevoel dat je veel commentaar hebt de laatste tijd.’ Toen zei hij: ‘Ik wil gewoon het beste voor jou. Jij hebt niemand die je corrigeert, dus ik doe dat.’ Ik viel stil. Alsof ik een kind ben dat opvoeding nodig heeft.”
De impact op hun band
De sfeer tussen hen is veranderd. “Vroeger belde ik hem als ik iets leuks had meegemaakt. Nu denk ik twee keer na, want er komt altijd een mening achteraan. Laatst vertelde ik dat ik een nieuwe bank had gekocht. Zijn reactie: ‘Had je dat geld niet beter kunnen sparen?’ Het is alsof ik me moet verdedigen voor alles wat ik doe.” Annemiek merkt dat ze zich terugtrekt. “Ik zie hem nog wel op familiefeestjes, maar ik bel hem bijna niet meer. Dat vind ik verdrietig, want hij was altijd mijn steun. Nu voelt hij meer als een criticus dan als een broer.”
Jaloezie of iets anders?
Soms vraagt Annemiek zich af of er meer achter zit. “Misschien voelt hij zich beter omdat hij een gezin heeft en ik niet. Alsof hij iets bereikt heeft wat ik niet heb. Maar ik wil hem niet van slechte dingen beschuldigen. Ik denk echt dat hij het goed bedoelt, maar het komt zo belerend over.” Ze heeft ook met haar moeder gepraat. “Die zegt: ‘Ach, laat hem. Hij zit in een andere fase van zijn leven.’ Maar ik wil niet dat dit onze band verpest. Ik mis de Mark van vroeger.”
Moet ik grenzen stellen?
Annemiek staat voor een dilemma. “Moet ik hem duidelijk zeggen dat hij moet stoppen met zich overal mee te bemoeien? Of moet ik het laten en accepteren dat hij nu zo is? Ik ben bang dat het escaleert als ik er te fel tegenin ga. Maar als ik niets zeg, blijf ik me ergeren.” Ze overweegt om het gesprek nog een keer rustig aan te gaan. “Misschien iets zeggen als: ‘Ik waardeer je betrokkenheid, maar ik wil niet overal commentaar op. Dat maakt dat ik afstand neem.’ Maar durf ik dat?”
Afbeelding: Freepik
Sanderien van Mul -
Zo’n gesprek gaat toch niets uithalen, zonde van zijn tijd. De band met je broer is definitief veranderd, dat van vroeger krijg je toch niet meer terug. Hij zit inderdaad in een andere fase van zijn leven en niet iedereen met kinderen is zo, maar ik merk in mijn kring dat mensen met kinderen vaak toch een andere kijk op dingen hebben dan mensen zonder kinderen. Hou je afstand, misschien groeien jullie weer een beetje naar elkaar toe als zijn kinderen groter en zelfstandiger worden. Beter een betrokken vader dan een afwezige vader, al hoeft hij zijn betweterigheid niet op jouw bot te vieren. Hou je aan zijn regels als je bij hem thuis bent, zeker wat betreft de kinderen. De leuke tante hang je maar in je eigen huis uit. En elke keer dat hij commentaar geeft, denk je gewoon ‘hij bedoelt het goed’ en haal je schouders op. Bespaar jezelf de energie van gesprekken, discussies en confrontaties. De Mark van vroeger is er niet meer, en daar kun je je aan vast blijven houden of je kunt erin meegaan.