Je hoort zo vaak verhalen over ruzies in de familie na het overlijden van een dierbare. Wendy dacht dat het haar niet zou gebeuren. Tot haar moeder aankondigde naar de crematie van Wendy’s vader te komen. “Tijdens de scheiding vochten mijn ouders elkaar de tent uit en op uitvaart van mijn vader hing ze opeens de rouwende ex-vrouw uit. Hoe dan?”
Het duurde even voordat Wendy doorhad wat er allemaal gebeurde na het overlijden van haar vader. “Mijn vader is een paar maanden geleden overleden aan een hartaanval. Hij was thuis aan het werk, werd niet goed en heeft niemand meer kunnen bellen. Mijn stiefmoeder heeft hem gevonden en mij en mijn zusje gelijk gebeld. Toen wij aankwamen was hij al overleden. Mijn stiefmoeder had hem in haar armen en bleef zijn haar maar strelen. Mijn zusje en ik hielden elkaar stevig vast en huilden hartverscheurend. Hoe kon papa nou doodgaan? Hij was pas 66 jaar.”
Hij wilde niet worden opgegeten
De dagen en weken na het overlijden van haar vader, beleeft Wendy in een roes. “Ik was verdoofd en moest van alles regelen. Mijn stiefmoeder kende mijn vader nog maar vier jaar en over de dood en vooral wat daarna hadden ze nauwelijks gesproken. Ik wist dat papa niet begraven wilde worden omdat hij bang was dat hij dan zou worden opgegeten door wormen en andere beestjes. Cremeren dus. De uitvaartondernemer die ons hielp was goud waard. Hij heeft ervoor gezorgd dat de uitvaart is geworden zoals mijn vader was. Geen stijf gedoe, maar met z’n allen om de kist, een borrel erbij en bitterballen. Mijn vader was dol op bitterballen.”
We hadden haar toch niet uitgenodigd?
Dat klinkt als een mooi en waardig afscheid. Wendy knikt. “Dat was het ook. Maar de sfeer had nog beter geweest als mijn moeder niet aanwezig was geweest. Toen ze hoorde dat mijn vader was overleden was ze plotseling heel geinteresseerd. Ze gaf aan dat ze ook naar de crematie wilde, ze was tenslotte zijn ex, de moeder van zijn kinderen. Ik zei dat ik dat niet zo’n goed idee vond gezien de verhouding die ze had na de scheiding. Daarover dacht mijn moeder haal anders. Bovendien wilde mama ‘onze stiefmoeder wel eens zien’. Nou, daar zaten wij helemaal niet op te wachten en onze stiefmoeder ook niet.”
Niet tot reden vatbaar
Wendy probeert haar moeder uit te leggen waarom het niet zo’n goed idee is als zij naar de crematie zou komen. Papa wilde haar nooit meer zien. De scheiding had zijn sporen nagelaten en was echt een vreselijke. Tien jaar geleden ontdekte mijn moeder dat mijn vader een slippertje had begaan en ze was woest. Praten had geen zin want ze was niet tot reden vatbaar. Ze had alle overhemden en broeken van mijn vader doormidden geknipt en schreeuwde dat hij maar naar die sloerie moest gaan, want zij kon toch zo goed naaien? Echt zo vreselijk allemaal.”
Hij had geen andere vriendin
Wendy wil geen partij kiezen maar kan het niet aan om een paar keer per week naar haar moeder te gaan. “Als ik ging, dan wist ik dat ze alleen maar over mijn vader wilde praten. Terwijl hij helemaal geen andere vriendin had. Hij was vreemdgegaan en had daar zelf enorme spijt van, maar hij is niet met die vrouw verder gegaan. Na zes jaar later ontmoette hij mijn stiefmoeder en met haar is hij getrouwd. Ze hadden het heel fijn samen en mijn moeder heeft altijd haatgevoelens jegens mijn vader gehad. Loslaten kon ze het niet en ze ging niet verder met haar leven. Soms dacht ze dat ze een andere man wilde en dan ging ze daten, maar het werd nooit wat. Nee, logisch als je de hele avond op je ex zit te foeteren.”
Ik mis mijn vader zo
Het contact met haar moeder is matig en Wendy heeft daar vrede mee. “Met mijn vader had ik goed contact, ik begrijp waarom hij niet meer kon samenleven met mijn moeder. Het is naar dat toe te geven, maar het is wat het is. Ik mis mijn vader zo. Het is niet dat ik mijn moeder helemaal niet meer wil zien, maar ik kom niet graag bij haar. Ga ook niet zo vaak en ben daar oké mee. Mijn zusje vindt het zielig voor mijn moeder zoals ze alles zielig vindt. Maar we zijn het wel eens dat mijn moeder nooit op de crematie van mijn vader had moeten zijn. Nu alle stof is neergedaald en ik mijn leven weer probeer op te pakken, dringt het pas door hoe ongepast het was dat mijn moeder naar de crematie kwam. Het geeft een nare nasmaak die ik maar niet weg krijg.”
De vraag die maar in het hoofd van Wendy blijft spoken: hoe had dit anders gekund? Hoe had jij dit aangepakt? Had jij het je moeder verboden naar de crematie te komen? Of vind je dat ze als moeder van zijn kinderen het volste recht heeft er ook te zijn? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door MART PRODUCTION via Pexels
Rieneke -
Je moeder zal wel voor zichzelf zeer goede redenen hebben waarom ze is gegaan. Zoals ik je verhaal lees vind ik het ongepast van haar. Zij is en blijft jullie moeder en de tijd kan je niet meer terug draaien. Om het verder niet te laten escaleren zou ik gewoon als ik jou was niet teveel met je moeder omgaan en er niet meer over hebben. Voor haar voelde het blijkbaar goed om er bij te zijn en je vader zou denk ik het willen dat iedereen in vrede en harmonie verder leeft.Het leven is te kort om over zoiets met vervelende gevoelens mee rond te lopen of er ruzie mee te krijgen. Je moet niet met de vraag meer rond lopen van hoe had het anders gekund want hoe hard het ook is daar heb je niets aan, je moet vooruit kijken.