Een kind kunnen krijgen en het daadwerkelijk grootbrengen zijn twee verschillende dingen. Al jaren is er een discussie over of bepaalde vrouwen wel moeder zouden moeten worden. Een hele moeilijke, pijnlijke en vaak ook verdrietige discussie. Wie ook tegen deze discussie aanloopt, is Janneke. Haar twintigjarige dochter Lisanne heeft een verstandelijke beperking en wil graag moeder worden. Janneke is op zoek naar jullie adviezen.
Praten en zindelijk
“Toen Lisanne drie jaar oud was, begon ons op te vallen dat haar ontwikkeling steeds verder achterbleef op leeftijdsgenootjes. Waar de kindjes van haar crèche inmiddels goed begonnen te praten, lukte het Lisanne net om ‘zinnen’ van twee woorden te maken. Ze zei dingen als ‘Lisanne eten’ in plaats van ‘mama, ik heb heb trek’. Ook het zindelijk worden lukte maar niet.”
Goede begeleiding
“Na behoorlijk wat onderzoeken blijkt dat Lisanne inderdaad een verstandelijke beperking heeft. Voor ons een opluchting, want nu konden we haar beter helpen en ging ze vanaf groep 1 al naar een speciale basisschool. Door de goede begeleiding die Lisanne en wij altijd hebben gekregen, heeft ze een mooi leven voor zichzelf weten op te bouwen. Zo heeft ze momenteel een part-time baan in een restaurant, waar ze zelfstandig naartoe loopt.”
Eigen huis in de tuin
“Lisanne heeft altijd de wens gehad onafhankelijk te zijn. Hoewel het voor haar niet mogelijk is om helemaal op zichzelf te wonen, wilde ze toch graag haar eigen plek. We denken hier thuis altijd in mogelijkheden en hebben het tuinhuis omgebouwd tot woonruimte voor haar. Hier heeft ze een eigen slaapkamer, badkamer en woonkamer. Koken kan ze niet en eten doet ze dus gezellig bij ons.”
Vriendje
“In haar eigen kamer heeft Lisanne graag mensen over de vloer. Haar zussen komen vaak theedrinken en sinds kort heeft ze een vriendje, Olaf, die ze heeft ontmoet op haar werkplek. Ook Olaf heeft een verstandelijke beperking en woont nog thuis bij zijn ouders.”
Kinderwens
“Een tijdje geleden gebeurde hetgeen waar mijn man en ik al vaak over hebben gesproken: Lisanne en Olaf vertelden dat ze een kinderwens hebben. Geredeneerd vanuit hun beperking is dit nagenoeg onmogelijk, maar dit zo uitspreken is lastig en moet op de juiste manier. Lisanne weet dat mijn man en ik altijd in mogelijkheden proberen te denken en zij verwacht dit nu ook van ons.”
Oplossingen
“Lisanne kan niet koken, niet zelf boodschappen doen, kan nauwelijks lezen en schrijven, kan risico’s niet goed inschatten, heeft moeite met vooruitdenken en plannen en heeft het denkvermogen van een kind van een jaar of acht. Iedereen weet dat zij dus geen kind kan opvoeden. Toch denkt Lisanne dat ze er met onze hulp wel uitkomt. ‘Jij kan toch gewoon boodschappen voor ons doen?’ of ‘de baby kan bij jullie in huis slapen’, zijn oplossingen die zij voor onze bezwaren aandraagt. Alleen al uit deze oplossingen blijkt dat het een erg slecht idee is.”
Mening van andere ouders
“Mijn man en ik willen met Lisanne in gesprek blijven en haar niet zomaar vertellen dat het niet gaat gebeuren. Ik ben bang dat het verbieden juist averechts werkt. We willen dat ze zelf inziet dat ze nooit voor een kind zou kunnen zorgen. Maar hoe pakken wij zoiets aan? Ik ben heel benieuwd naar de mening van andere ouders.”
Op respectvolle wijze je mening geven en meepraten over dit verhaal? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
Jessica is ontevreden over haar verlovingsring: “Hij had er wel wat meer aan mogen uitgeven”
Niet zo lang geleden ging de vriend van Jessica op één knie en vroeg haar ten huwelijk. Het was iets waar ze altijd al van droomde, maar het werkelijke aanzoek viel haar enorm tegen. Jessica baalt er zelfs zo enorm van, dat ze zich afvraagt of ze überhaupt wel met Max wil trouwen … Lees verder.
Miriam -
Ik werk zelf met mensen met een verstandelijke beperking. Nu hebben wij een stel bij ons wonen die ook een kinderwens hebben. Wij zelf vinden dit gezien hun beperkingen geen goed idee maar benoemen dit niet zo naar hun. We proberen ze te laten inzien wat er bij komt kijken bij het opvoeden van een kindje. Dit doen wij door met ze in gesprek te gaan zonder oordeel of mening en we hebben een real life babypop die ze moeten verzorgen als een echte baby. Deze pop huilt als het honger heeft of verschoond moet worden en kan zo ingesteld worden dat het zowel een baby van een paar dagen oud kan zijn als een baby van een paar maand met alle uitdagingen die daarbij komen. Nu is zo’n babypop erg duur maar wij hebben binnen onze instelling de mogelijkheid om deze soort dingen te lenen bij buro innovatie. Wellicht is dit ook mogelijk via andere instellingen. Als men ervaart wat het echt is om een baby te hebben word het misschien duidelijker waar het moeilijk word.