Het is een doordeweekse avond en ik zit op de bank met een kop thee. Daan, mijn man, zit tegenover me met een glinstering in zijn ogen die ik lang niet meer heb gezien. “Ik heb me ingeschreven voor een talentenjacht,” zegt hij ineens. Ik knijp mijn ogen samen en slik even. Dit kan niet waar zijn. Daan is altijd de veilige, rustige man geweest. Boekhouder bij een middelgroot bedrijf, netjes op tijd op kantoor, geen uitspattingen, een beetje een grijze muis. Het idee dat hij nu ineens op een podium wil staan, voor een groot publiek, klinkt als een wild verhaal. En toch staat hij hier, overtuigd en enthousiast, terwijl ik me zorgen maak over wat dit betekent voor ons leven.
Wereld die ik eng vind
“Ik kan zingen,” zegt hij dan met een glimlach. “Het is niet alsof ik slecht ben. En ik wil het echt proberen, Marlies. Dit is mijn kans.” Ik haal diep adem. Natuurlijk weet ik dat hij altijd een beetje kan zingen, soms in de douche, soms zachtjes tijdens het autorijden. Maar een talentenjacht? Publiek? Camera’s? Het voelt als een stap in een wereld die ik niet ken en die ik eng vind.
Mijn zorgen
Mijn eerste gedachte is praktisch: onze financiële situatie. Hij werkt vast, verdient goed, we hebben een hypotheek, twee kinderen en vaste lasten. Talentenjachten zijn geen stabiele bron van inkomen. Wat als het mislukt? Wat als hij daar maanden mee bezig is en ons leven wankelt? Daarbij speelt angst een rol. Angst dat hij zich gaat blameren, dat mensen hem zien en beoordelen, en dat hij gekwetst wordt. Ik wil hem beschermen. Maar diep van binnen weet ik dat dit niet eerlijk is. Het is zijn droom, niet die van mij, en ik kan hem moeilijk tegenhouden.
Het gesprek dat nooit makkelijk wordt
“Daan,” begin ik voorzichtig, “ik snap dat je een droom hebt, maar waarom nu? Je hebt een stabiel leven, een gezin. Waarom zou je dit risico nemen?” Hij kijkt me aan, vastberaden. “Omdat ik anders spijt krijg, Marlies. Als ik dit nu niet doe, denk ik over tien jaar nog steeds: had ik het maar geprobeerd.” Ik zucht en voel een mengeling van frustratie en medelijden. Frustratie omdat hij zo plotseling deze wending maakt in ons leven en medelijden omdat ik hem begrijp – ergens. Iedereen heeft dromen. Maar hij heeft er altijd voor gekozen ze opzij te zetten, voor zekerheid, voor ons gezin. Nu lijkt het alsof hij zegt: ik kan dat niet meer.
Emoties en twijfel
Ik voel woede opborrelen, maar ook verdriet. “Het voelt alsof je ons leven weggooit voor een kans die misschien nooit komt,” zeg ik. Hij slaat even zijn ogen neer, en ik merk dat hij ook worstelt. Het is niet makkelijk voor hem, denk ik. Het idee dat ik hem niet volledig steun, doet hem pijn. Tegelijkertijd begint er iets in mij te schuiven. Misschien is dit een kans voor hem om echt gelukkig te zijn. Misschien moet ik hem loslaten, hoe eng dat ook voelt. Ik wil hem gelukkig zien, ook als dat betekent dat ik zelf onzeker word.
Kleine tekenen van hoop
Ik merk dat hij oefent, thuis, in de woonkamer. Soms hoor ik hem zacht zingen, en dan klinkt het verrassend goed. Het is niet professioneel, niet perfect, maar het is puur. Zijn passie is zichtbaar en aanstekelijk. Ik kan niet ontkennen dat het bewonderenswaardig is. Soms zie ik de glimlach op zijn gezicht die ik jaren niet heb gezien. Niet die rustige, gecontroleerde glimlach van onze dagelijkse routine, maar een echte, oprechte vreugde. Dat raakt me, hoe moeilijk het ook is om dat toe te laten.
Wat ik wil en wat ik moet loslaten
Ik wil hem steunen zonder mezelf weg te cijferen. Dat is een lastige balans. Ik wil dat onze kinderen een stabiel leven hebben, dat we veilig zijn, maar ik wil ook dat Daan zijn dromen volgt. Misschien betekent dat dat we compromissen moeten sluiten: dat hij meedoet aan de talentenjacht, maar met afspraken over tijd en financiën, zodat ons gezin niet lijdt. Soms denk ik: dit is eng, dit voelt als een sprong in het diepe. Maar als ik naar hem kijk, zie ik een man die leeft, die durft te proberen. En diep van binnen weet ik dat ik hem niet kan tegenhouden.
Hoop op begrip
Ik hoop dat hij begrijpt dat mijn zorgen voortkomen uit liefde en angst, niet uit gebrek aan steun. Dat ik hem wil zien schitteren, maar ook wil beschermen. Misschien kunnen we samen een middenweg vinden, zodat hij zijn droom kan najagen en wij als gezin niet verloren raken in de chaos.
Afbeelding: Vitaly Gariev via Unsplash
Joris -
Natuurlijk is een talentenjacht geen stabiele bron van inkomsten. Je krijgt überhaupt niet voor betaald voor deelname. Doe niet zo moeilijk. Grote kans dat hij de pre-selectie niet doorkomt of er na 1 of 2 rondes uitvliegt. Dramaqueen.