Toen Gio wegging, voelde Anouk zich alsof ze onderuit werd getrokken in een kolkende rivier. Ze bleef achter met twee jonge kinderen, een huis dat ineens veel te stil was en een hoofd vol vragen. Hoe had dit zo kunnen lopen? Ze had gedacht dat ze samen oud zouden worden. Maar Gio dacht daar anders over: binnen een paar maanden had hij een nieuwe vriendin, die al snel zwanger bleek. En hij? Hij leek hun gezin moeiteloos te vergeten.
Eindelijk weer ademhalen
Na maanden overleven in plaats van leven, begon Anouk zich langzaamaan weer wat mens te voelen. Ze vond haar kracht terug, maakte het huis weer gezellig en hervond haar eigenwaarde. En toen ontmoette ze Adrie. “Hij is alles wat ik nodig had,” zegt ze. “Lief, rustig, betrouwbaar. Hij vraagt altijd hoe het met me gaat, luistert echt. En hij is ontzettend geduldig met de kinderen.” Adrie is vijftien jaar ouder dan Anouk, heeft twee kinderen uit een eerdere relatie en weet daardoor goed wat het ouderschap inhoudt. “Dat vond ik juist zo fijn. Hij snapt dat je soms moet schakelen, dat kinderen niet altijd meewerken. Hij wordt niet boos als ze moeilijk doen. Hij blijft gewoon rustig.” Maar er is één probleem. Haar kinderen zijn níét dol op Adrie. In tegendeel.
“Hij is eng, mama”
Anouk wist dat het wennen zou zijn. Dat kinderen tijd nodig hebben om iemand nieuw te accepteren. Maar wat ze niet had verwacht, was dat haar zoons — van vijf en zeven — bang zouden zijn. “Ze noemen hem ‘de enge man’. Ze vinden zijn tattoos griezelig, zijn kale hoofd ‘raar’ en zeggen dat hij te hard praat.” Anouk zucht. “Ik zie een zachtaardige man met een stoer uiterlijk. Zij zien een soort boeman.” Ze heeft geprobeerd het uit te leggen. Dat mensen er soms anders uitzien, maar dat dat niets zegt over wie ze zijn. Dat Adrie juist heel lief is. “Maar ze blijven hem afwijzen. Ze willen niet bij hem op schoot. Ze vragen of hij weer weggaat. En als ik zeg dat hij blijft eten, wordt er gezeurd en gehuild.” Het breekt haar. Want na alles wat ze heeft meegemaakt, dacht ze dat dit eindelijk het begin was van iets moois.
Gio bemoeit zich ermee
Alsof de situatie nog niet ingewikkeld genoeg is, laat ook Gio van zich horen. Tijdens een overdracht op het schoolplein zei hij: “Die gast van jou is echt een enge vent. Mijn kinderen moeten daar helemaal niks mee te maken hebben.” Anouk was met stomheid geslagen. “Hij laat mij vallen, verdwijnt in een nieuw gezin en speelt nu de beschermende vader omdat Adrie toevallig een tatoeage op zijn nek heeft? Het is pure hypocrisie.” Maar het zaait wel twijfel. Want wat als de kinderen niet alleen uiterlijkheden eng vinden? Wat als ze écht een onveilig gevoel hebben bij Adrie? Ze wil ze serieus nemen. Altijd. Maar ze wil ook zichzelf serieus nemen. En haar nieuwe relatie niet zomaar opgeven omdat haar vorige partner hem niet aanstaat.
Tussen loyaliteit en toekomst
“Ik voel me verscheurd,” zegt Anouk eerlijk. “Aan de ene kant wil ik een veilige, stabiele omgeving voor mijn kinderen. Aan de andere kant gun ik mezelf ook geluk. En Adrie is geen voorbijganger. Hij is echt iets waard.” Ze heeft Adrie er natuurlijk over gesproken. Hij was verdrietig, maar niet boos. “Hij zei dat hij het begreep. Dat het wennen is. Dat hij alle tijd wil geven die nodig is. Hij vroeg zelfs of hij zich misschien anders moet kleden als hij bij ons is, iets minder opvallend.” Dat vond Anouk lief, maar ook pijnlijk. Want hij moet zichzelf kunnen zijn. Net zoals zij dat nu eindelijk weer kan. “Maar ik wil ook niet dat mijn kinderen elke keer met buikpijn naar huis komen.”
Een nieuwe balans
Voor nu houdt Anouk de ontmoetingen tussen Adrie en de kinderen beperkt en laagdrempelig. Geen overnachtingen, geen grote uitjes. Gewoon even samen koekjes bakken of een boekje lezen. “Ik wil dat ze hem leren kennen zoals hij is. Niet alleen zien, maar ook voelen dat hij veilig is.”
Afbeelding: Max Harlynking via Unsplash
Chava -
Het is logisch dat de kinderen niet juichen bij al die veranderingen, hun hele leven is in feite overhoop gegooid, dus hun reactie is niet vreemd. Wel vreemd vind ik de zin ‘ dat ze niet bij Adrie op schoot willen’ . Wil Adrie dat? Zo ja, dan hebben je kinderen gelijk: dan is hij een hele enge man.