Een avondje bij vrienden eten is voor Leonoor (29) altijd gezellig, maar soms ook ongemakkelijk. “Ik ben inmiddels al vijf jaar vegetariër, maar één vriendin lijkt het elke keer weer te vergeten. Dan zit ik daar met een bord pasta bolognese of een pan gehaktballen voor me op tafel. En dan zegt ze verbaasd: ‘Oh ja, jij eet geen vlees hè?’ Alsof het een bevlieging is die ik gisteren pas heb bedacht.”
Lang niet de enige
Leonoor werd vegetariër tijdens haar studententijd. “Het begon met één dag in de week geen vlees eten, maar al snel voelde het niet goed meer om dieren te eten. Nu ben ik er al vijf jaar heel consequent in. Mijn familie weet het, collega’s weten het, mijn vriendinnen weten het. Althans… de meesten.”
Eten bij vriendinnen
Leonoor spreekt regelmatig af met haar vriendinnengroep, meestal bij iemand thuis. “Dan koken we voor elkaar. Iedereen weet inmiddels wel waar ik op let. Geen vlees, maar ook geen gelatine of dierlijk stremsel. Gelukkig is er tegenwoordig superveel mogelijk en hoef je echt geen topkok te zijn om een lekkere vegetarische maaltijd op tafel te zetten. Maar bij één vriendin gaat het áltijd mis.”
Steeds hetzelfde verhaal
Het gaat om haar vriendin Maaike, met wie ze al jaren bevriend is. “Ze is ontzettend lief en gezellig, maar dit is echt een ding. Elke keer als ik bij haar eet, zit er vlees in het eten. De eerste keer dacht ik: ach, kan gebeuren. De tweede keer zei ze: ‘Oeps, vergeten!’ En nu, inmiddels de vijfde keer, weet ik gewoon niet meer wat ik ervan moet denken.”
Pasta met zalm
Laatst nog, toen Leonoor bij Maaike ging eten, was er pasta met zalm. “Toen ik binnenkwam, rook ik het al. Ik vroeg nog hoopvol: ‘Is dat die lekkere vega zalm?’ Waarop zij antwoordde: ‘Oh, nee joh. Gewoon echte zalm, ik dacht dat je wel vis at.’ Toen wist ik echt niet meer wat ik moest zeggen. Alsof ik een dieet volg waar ik af en toe van af mag wijken.” Wat Leonoor het lastigste vindt, is dat haar keuze niet serieus genomen lijkt te worden. “Als iemand zegt dat hij allergisch is voor noten, dan let iedereen daar supergoed op. Maar als je vegetariër bent, denken mensen dat het een soort voorkeur is waar ze wel of niet rekening mee hoeven te houden. Alsof het maar een detail is.”
Onhandige excuses
Maaike komt elke keer met een verklaring. “Dan zegt ze: ‘Ik had het zo druk op werk, ik vergat het gewoon’, of: ‘Ik dacht dat je inmiddels wel weer een beetje vlees at.’ Terwijl ik het letterlijk in elk groepsappje zet als we plannen maken.” Leonoor wil geen zeurpiet zijn en de sfeer verpesten, maar het begint haar steeds meer dwars te zitten. “Het is alsof ik niet meetel. Alsof mijn keuze minder belangrijk is dan die van een ander. Terwijl ik dit doe vanuit overtuiging. Niet alleen voor de dieren, maar ook voor het milieu en mijn eigen gezondheid. Dan is het gewoon pijnlijk als iemand dat keer op keer negeert.” Toch heeft Leonoor het er nooit echt met Maaike over gehad. “Ik lach het vaak weg of zeg iets als: ‘Geeft niet, ik eet wel wat brood.’ Maar eerlijk? Het doet me wel wat. Je vraagt je af: vergeet ze het echt, of boeit het haar gewoon niet?”
Verandert het ooit?
Leonoor hoopt dat het ooit verandert. “Dat ze het echt onthoudt. Of dat ze gewoon vraagt: ‘Wat zal ik maken voor jou?’ Dat zou al zoveel schelen. Want ik weet dat ze het niet kwaad bedoelt. Ze is een goede vriendin, we lachen veel, hebben mooie gesprekken. Alleen dit ene dingetje blijft elke keer wringen.”
Grenzen aangeven
Inmiddels heeft Leonoor besloten het de volgende keer aan te kaarten. “Ik ga het niet aanvallend brengen, maar ik wil wel zeggen dat het me raakt. Dat het belangrijk voor me is, en dat ik hoop dat ze daar iets meer moeite voor wil doen. Als het andersom was, zou ik het ook doen.”
Alice -
‘Als het andersom was zou ik het ook doen.’ Dus jij bakt wel lekker een biefstukje voor haar?