Als Anky terugkijkt op de tijd dat haar kinderen jong waren, moet ze concluderen dat ze soms te streng is geweest. “Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waarin we weinig hadden en waarin het leven hard was. We leefden met acht broers en zussen en onze ouders keken nauwelijks naar ons om. Door hard te werken zijn mijn man Jos en ik ver gekomen en hebben we onze kinderen een goed leven kunnen geven. Wel heb ik altijd hoge eisen aan ze gesteld. Hierdoor zijn ze goed terechtgekomen, maar zie ik ook dat ze het zelf nu juist anders willen doen. En dat vind ik niet altijd op de juiste manier…”
Direct aan huiswerk
Anky kan veel voorbeelden opnoemen waarin zij en Jos vroeger strenger waren dan andere ouders. “Onze kinderen moesten na school direct aan hun huiswerk. Ze kwamen niet van hun kamer af totdat alles af was en ik eventuele toetsen had overhoord. Elke dag ging het zo en hierdoor heeft geen van onze kinderen ooit een onvoldoende gehaald op school. Onze oudste dochter Hannah is arts geworden en onze middelste zoon Reinier en jongste dochter Bella werden advocaat.”
Flink gedrild
Niet alleen blinkten de kinderen van Anky en Jos uit op school, ook waren ze alle drie sportief. “Ze hebben fanatiek gehockeyd. Jos is bij alle drie coach geweest en hij heeft ze flink gedrild. Bij ons thuis waren school en sport de belangrijkste zaken. Werd daar niet gepresteerd? Dan geen vriendjes en vriendinnetjes over de vloer en ook niet ’s avonds nog op stap. Eerst doen wat je moet doen, pas daarna ontspannen.”
Geen goede band
Nu ziet Anky dat haar opvoeding dan misschien wel drie zelfstandige volwassenen heeft voortgebracht, maar ze weet ook dat het de band met haar kinderen geen goed heeft gedaan. “Andere kinderen bellen hun ouders als er wat is, dat doen Hannah, Reinier en Bella niet. Die lossen het zelf op. Ook zien we elkaar weinig; eigenlijk alleen tijdens verjaardagen en feestdagen. Ik weet dat ze alle drie moeite hebben gehad met de opvoeding en dat ze het bij hun eigen kinderen nu anders doen.”
Hebben grenzen nodig
De kinderen van Anky zijn alle drie zelf ouders en zijn veel minder streng. “Ze geven hun kinderen veel vrijheid en ze lijken het woord ‘nee’ niet te kennen. Ik vind dat ze veel te veel verwend worden en dat de kinderen thuis de dienst uitmaken. Vooral Bella heeft weinig controle over haar kinderen. Ze zijn onbeleefd, druk en gaan respectloos met hun speelgoed om. Ik weet dat ik misschien te streng ben geweest, maar deze kinderen hebben grenzen nodig.”
Belachelijk
Iets wat Anky ook enorm stoort, is het eeuwige belonen van de kinderen. “Je hoeft kinderen niet overal voor te belonen. Je best doen op school, je kamer opruimen en je bord na het eten op het aanrecht zetten zijn normale dingen. Maar niet voor de kinderen van Bella. Als ze de hele week hun kamer netjes houden, mogen ze in het weekend naar de snackbar. En als ze hun bord zelf in de keuken zetten, krijgen ze na het eten een toetje. Belachelijk, als je het mij vraagt.”
Besproken
Te veel belonen vindt Anky het ene probleem, maar belonen met eten vindt Anky ook niet kunnen. “Er wordt steeds meer bekend over eten gebruiken als beloning. Iedereen weet dat het niet goed is! Je kunt beter belonen met een compliment of een leuke activiteit. Ik heb het al een paar keer met Bella besproken, maar ze wil het niet horen. Ze vindt dat ik enorm tekort ben geschoten op emotioneel vlak en wil dat bij haar kinderen anders doen. Het lijkt wel alsof ze niet ziet dat ze nu zo’n goed leven heeft, juist omdat ik soms zo hard was. Die kinderen van nu gaan het niet ver schoppen.”
Afbeelding: Freepik
Joris -
Je zal zo’n oma of moeder hebben, dan snap ik dat je geen zin hebt elkaar meer dan een handvol keer per jaar te zien. Sterkte.