fb
Damespraatjes Damespraatjes

Madelief: “Wil écht niet dat mijn dochter gaat backpacken”

Wil écht niet dat mijn dochter gaat backpacken

Ze was er helemaal zeker van: rechten studeren en later advocaat worden. “Maar toen ze eenmaal aan de studie begon, bleek het toch niet te zijn waar onze dochter Dinja gelukkig van werd. De studie begon in september en al na drie maanden stopte ze ermee. Ergens goed: het is zonde om tijd te verspillen aan een studie waar je toch mee wilt stoppen. Anderzijds ook een probleem; want wat gaat ze nu doen?”

Schreef zich uit

Toen Madelief hoorde dat Dinja na slechts drie maanden wilde stoppen met haar studie, schrok ze wel even. “Ja, die had ik niet helemaal zien aankomen. Ik wist wel dat ze de eerste maanden behoorlijk vond tegenvallen, maar ik dacht dat haar droom om advocaat te worden er nog wel was. Niet dus, en ze schreef zich uit bij de universiteit. Haar kamer werd opgezegd en ze trok weer bij ons in.”

Niet meer als vroeger

In het begin vindt Madelief het gezellig dat haar dochter weer thuis woont. “Ik heb haar natuurlijk gemist! Eerst zie je elkaar elke dag en dan is ze ineens weg. Maar toen ze hier weer kwam wonen, was het niet zoals vroeger. Dinja was zelfstandiger geworden en had ineens haar eigen manieren van het huishouden doen. Ze wil niet meer alles eten wat ik maakte en kookt ineens zelf. Dan maakt ze ook genoeg voor ons, maar toch is het gek. Ik ben haar moeder en vind het lekker om haar soms een beetje te vertroetelen. Dat wil ze nu niet meer.”

Backpacken

Vrij snel na het stoppen met haar studie komt het onderwerp studiekeuze op tafel. “Ik was heel benieuwd wat haar plan was. Maar uit gesprekken met Dinja blijkt dat ze geen idee heeft wat ze wil gaan doen. Ze had altijd in haar hoofd dat ze advocaat wilde worden. Nu dit van de baan was, wist ze het niet meer. Na een paar weken van veel op de bank hangen en stappen met vriendinnen, kwam ze met een plan: Dinja wil backpacken.”

Zoeken naar iets wat wel past

Het idee om te gaan backpacken ontstaat als Dinja tot de conclusie komt dat ze eigenlijk niet weet wie ze is en wat ze wil worden. “Dat snap ik wel een beetje. Ze is 18 jaar oud en net gestopt met haar studie. Het is logisch dat ze zich even moet herpakken en overwegen welk pad ze dan wel gaat bewandelen. Haar broer heeft ook twee studies vroegtijdig afgebroken voordat hij de juiste vond. Maar elke keer ging hij het proces aan en deed zijn onderzoek. Dan ging hij met vrienden praten over hun studies of belde mensen uit onze kenniskring om te praten over hun carrière. Uiteindelijk vond hij iets wat bij hem past en nu is hij afgestudeerd.”

Vluchtgedrag

Maar zoals haar broer het heeft aangepakt, zo doet Dinja het niet. “Niks praten met mensen of onderzoeken wat wel bij haar past. Haar strategie? Gaan backpacken in Azië. Nou, als iets je niet helpt met het maken van je studiekeuze, dan is het wel op vakantie gaan. Heel eerlijk gezegd zie ik het een beetje als vluchtgedrag. Bovendien is het hartstikke duur en heeft Dinja geen cent te makken. Vorige week vroeg ze of ze 5.000 euro van ons mocht lenen voor een ticket en hostels. Nou, ons antwoord was duidelijk: nee.”

Lanterfanten

Dinja is boos dat haar ouders haar het geld niet willen lenen. “Ze zegt dat wij er bij haar broer alles aan gedaan hebben om hem te steunen na het stoppen met zijn studie en dat dit bij haar niet het geval is. Ja, haar broer mocht ook geld van ons lenen. Maar dat was voor een uitgebreid studiekeuzetraject en onbetaalde stages. Ik vind dat wel iets anders dan lekker lanterfanten op de stranden van Thailand. Toch?”

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Volg jij ons al?

Facebook Instagram Threads Twitter Pinterest TikTok Newsletter

1 reactie

Sanderien van Mul -

Allemachtig wat een bekrompen ouders komen toch voor in deze verhalen. Een unieke mogelijkheid om te reizen (en met backpacken doe je een hoop zelfstandigheid en levenservaring op) gelijkstellen met ‘lanterfanten op het strand in Thailand’. Je kinderen anders behandelen omdat guttegut, het zoontje wel zo braaf was om ‘onderzoek te doen’ en een andere studie te beginnen. Je dochter zal het je zeer in dank afnemen. Laat haar gaan. Wat het geld betreft, misschien 50/50; jullie de helft, zij de andere helft (bij elkaar werken, met 18 jaar kan ze wel ergens een productiebaantje vinden) en goede afspraken maken over het terugbetalen. Maar alsjeblieft zeg, hou haar niet zo klein en doe niet zo minderwaardig.

Reageer ook