Lisa: “Mijn zus moet continu bijkomen van alles”

Soms vraagt Lisa zich af hoe het kan dat zij en haar zusje Deborah zo verschillen. “We komen uit dezelfde ouders, hebben dezelfde opvoeding gehad, maar de verschillen tussen ons zijn legio. Op zich geen probleem maar wel als je veel met elkaar moet samendoen…”

Poink poink poink

Lisa is een stuiterbal, zo eentje die onvermoeibaar lijkt. “Ik heb inderdaad veel energie en ben altijd in beweging, weg of onderweg. Mijn hele dag kan ik volplannen en ik word er blij van als ik aan het eind van de dag bijna alles van mijn to-do-lijstje kan strepen. Ook als dat betekent dat ik bekaf in mijn bed lig. Als ik erover nadenk heb ik altijd al veel energie gehad en kan ik veel aan.” Wie een stuk minder aankan, is haar zusje Deborah. “Deb is twee jaar jonger dan ik. Wat uiterlijk betreft lijken we best op elkaar, maar onze karakters zijn super verschillend. Ik ben extrovert en Deb introvert, dat was vroeger al zo en dus betrok ik haar overal bij. Mijn vriendinnen zijn haar vriendinnen, dat heeft me nooit uitgemaakt.”

Aan de boemel

Toen Lisa ging studeren was de band met haar zusje iets minder hecht. “We zagen elkaar niet zoveel meer ook omdat Deborah toen al steeds moe was. Gingen we met een zwikkie meiden lekker aan de boemel, haakte Deb na een uurtje of twee al weer af omdat ze het niet trok. Dan weer kon ze de muziek niet velen, dan was het weer veel te druk, altijd was er wel iets. Tuurlijk vond ik het rot voor haar, maar ze moest alleen naar huis, want ik wilde wel gewoon nog lekker doorfeesten met mijn vriendinnen. Mijn studietijd was heerlijk en onbezorgd en ik kijk er met plezier op terug.”

Drukke tijd

Terwijl Lisa in de lampen hing, lag Deborah al vroeg onder de wol. “Tja, ik schonk er maar niet zoveel aandacht aan. De een heeft nou eenmaal meer energie dan de ander.” Heel veel last van het lage energiepeil van haar zusje had Lisa dus niet, tot voor kort. “We hebben afscheid moeten nemen van onze ouders. Vier jaar geleden vertrok mijn vader en een paar maanden geleden mijn moeder. Zo verdrietig om zo jong al je ouders te verliezen.” Er breekt niet alleen een verdrietige tijd aan, ook een enorm drukke omdat het ouderlijk moet worden leeggehaald.

Te groot en te bewerkelijk

“Deborah en ik zijn er geboren en mijn ouders woonden er al een aantal jaar voordat wij kwamen. Het is een grote vrijstaande villa en het gaat ons allebei aan ons hart om het in de verkoop te zetten. We hebben allebei geen interesse in het huis, het is veel te groot en te bewerkelijk voor ons. Dus nu zijn we al weken aan het opruimen.” En Lisa vreest dat het nog wel weken gaat duren voordat het huis echt helemaal leeg is omdat het tempo er zo niet in zit. “Als we een uurtje spullen hebben gesorteerd, moet Deb echt even gaan liggen. Soms gaat ze op het bed van onze ouders liggen, maar het komt ook regelmatig voor dat ze naar haar huis gaat om even bij te komen.”

Moe van het strand

Het lijkt wel of de vermoeidheid steeds erger wordt. “Helemaal nu we zo druk zijn met het huis van mijn ouders, zie ik hoe weinig ze nog maar kan. Vorig jaar zijn we samen op vakantie gegaan en toen werd ze al moe van een paar uurtjes op het strand liggen. Ik heb haar aangeraden om eens langs een dokter te gaan omdat het niet normaal is, maar zij vindt mijn energielevel niet normaal en ze vindt het onzin om naar de huisarts te gaan. Nou ja, denk ik dan, misschien zijn er pilletjes die haar wat meer energie en pit geven. Want om je de waarheid te zeggen vrees ik dat het leeghalen van het huis een meerder jaren project gaat worden en daarin heb ik niet zo’n zin. Ik wil zo snel mogelijk het te koop-bord in de voortuin kunnen zetten.”

Ik doe alles

Om er voor te zorgen dat er wat meer tempo in komt, stelt Lisa voor om wat vrienden uit te nodigen. “Maar daar wil Deb absoluut niets van weten. Ze wil simpelweg niet dat vreemden in de spullen van onze ouders neuzen. Daar heb ik ook wel een beetje moeite mee maar het schiet zo gewoon echt niet op. Deborah werkt niet, maar ik heb gewoon een baan vier dagen in de week. Daarnaast wil ik ook sporten en afspreken met mijn vriendinnen en niet alleen maar spullen uitzoeken. Ik zet ook alles op Marktplaats want Deborah beweert niet goed te zijn in onderhandelen en zegt dat ik dat veel beter kan. Het wordt zo allemaal wel een beetje veel vind ik.”

Wat moet ik nou?

Lisa weet niet zo goed wat ze nou moet doen. “Ergens heeft Deborah wel gelijk dat het misschien niet zo’n goed idee is om vrienden te vragen om te helpen. Het zijn zoveel herinneringen en die delen we samen. Het liefst wil ik Deb opjutten en haar aansporen om gewoon een paar uur achter elkaar door te gaan, maar dat werkt averechts. Haar niet meer even bij laten komen voelt ook onmenselijk. Ik vind het zo lastig zeker in deze situatie waarbij veel emoties komen kijken. Want naast al het lichamelijke werk dat we moeten verzetten, hebben we het allebei emotioneel ontzettend zwaar. Dit is echt een heel nare periode en het eind is nog lang niet in zicht.”

Hoe zit het met jou energielevel? Kun jij ook maar doorgaan of ben je juist iemand die voorzichtig met energie moet omgaan? Wat raad je Lisa aan? Doet ze er goed aan om haar zusje een beetje op te porren of denk je dat dat helemaal geen zin heeft?  Praat mee in de comments onder dit artikel.

Afbeelding: Stacey Koenitz via Unsplash