Laat je je kind spelen bij een gezin waarin een getraumatiseerde hond in huis is gehaald? Berber twijfelt enorm. Wat nou als het beestje de controle verliest en haar zoon Calle te grazen neemt en hem misschien wel flink toetakelt? “Echt, dat zou ik mezelf nooit, maar dan nooit vergeven.”
Een kattenmens
Laat ze vooropstellen dat ze niet zo heel gecharmeerd is van honden. “Ik ben een kattenmens, een echte. Ik ben dol op die eigenwijze mormels die uiterst pedant kunnen zijn, maar je ook opzoeken en uren bij je willen liggen. Honden vind ik onbetrouwbaar, gevaarlijk en ik ben er ook gewoon hartstikke bang voor.” De angst die Berber voor honden heeft, is ontstaan in haar jeugd. “Mijn opa en oma woonden op een boerderij in het noorden en hadden een boerboel, zo’n enorme hond. Logisch, want het erf moest worden bewaakt en dat gaat met nou eenmaal met een chihuahua een stuk minder goed. Boy heette die boerboel en in mijn herinnering was-ie enorm groot.”
Hondenangst
Boy zat meestal aan een ketting waar hij gevaarlijk blafte naar alles dat het erf opkwam, maar soms mocht hij van Berbers opa loslopen. “Op zich deed hij niets, maar toen ik een jaar of vijf, zes was en hem wilde aaien, schrok hij en hapte naar me.” Dit incident is Berber nooit vergeten, maar haar vertrouwen in honden was in één beet weg. Toen ze een paar jaar later werd gegrepen door een kleine hond die losliep en niet luisterde naar de baas, was de liefde voor honden voorgoed over. “Super lastig, want als ik bij mensen met een hond kom, is mijn eerste reactie rechtsomkeert maken. Maar dat kan natuurlijk niet altijd. Dus zeg ik maar dat ik erg bang ben en hoop ik dat ze hun viervoeter bij me weg willen houden.”
Kijk mam, ’n hond
Ze doet haar best om haar angst niet over te brengen op haar zoontje Calle. “Dat lukt me aardig temeer omdat Jeffrey mijn man niet bang is voor honden. Dus als we ergens zijn waar een hond is, dan loopt Jeff er samen met Calle heen. Helemaal prima.” Maar sinds een van de beste vriendjes van Calle een hond heeft, vindt Berber het allemaal een stuk minder prima. “Dat kun je wel zeggen ja. Calle speelt heel graag bij zijn vriendje Ewout. Is ook een leuk kind met leuke ouders. Als Calle daar is maak ik me geen moment zorgen. Tot voor een week of vier terug mijn zoontje thuiskwam en vertelde dat Ewout een hond heeft. Ik kreeg al een beetje een hoge hartslag maar rustig vroeg ik door. Nou blijkt dat Astor, de hond van Ewout, uit een asiel is gehaald.”
Hij draagt een muilkorf
Niks mis natuurlijk met asielhonden, maar Astor is wel een beetje een geval apart. “Calles ouders hebben Astor uit het asiel geadopteerd. Nou blijkt dat het hier gaat om een heel getraumatiseerd beestje. Zijn vorige baasjes hebben hem verwaarloosd, geschopt en geslagen en nu is hij redelijk onbetrouwbaar. Zonder muilkorf mag Astor niet worden uitgelaten en hij moet altijd aan de lijn. Nou toen ik dat hoorde, gingen alle alarmbellen bij me af. Dat betekent dus dat die hond niet te vertrouwen is en als hij door wat dan ook wordt getriggerd kan transformeren in een niet te houden dolle hond. Als ik er alleen al aan denk, breekt het angstzweet me uit.”
Veilig in de bench
De ouders van Ewout benadrukken dat Astor een super lieve hond is, maar wel eentje met een gebruiksaanwijzing. Zo kunnen mensen de hond niet zo maar even aaien, want de kans dat hij schrikt is dan groot en als hij zich bedreigt voelt, kan hij happen. “Dus zetten de ouders van Ewout Astor in een bench als er in de kinderen komen spelen. Hartstikke goed, maar laatst vertelde Calle dat Astor soms ook in de tuin mag als hij er samen met Ewout speelt. Dan schijnt hij wel aan een lijn te zitten, maar daarin heb ik weinig vertrouwen. Wat nou als Astor zo boos wordt dat hij zich met riem en al losrukt?”
Maar wat nou als…
Het zit Berber allemaal niet lekker. Als haar zoon bij zijn vriendje speelt, maakt ze zich grote zorgen en kan ze alleen maar denken aan een valse, bijtende hond. “Dat is toch niet normaal? En niet te doen. Normaal als Calle bij een iemand speelt geniet ik van de tijd die ik even voor mezelf heb. Maar nu draai ik zo ongeveer door van de paniek en de plaatjes in mijn hoofd van wat er allemaal kan gebeuren.” Eigenlijk komt het erop neer dat Berber niet wil dat Calle nog langer bij Ewout over de vloer komt. “Bij ons thuis is Ewout meer dan welkom, maar ik wil mijn kind niet blootstellen aan zo’n gevaarlijke hond.”
Ook bang voor honden? Hoe zou jij dit oplossen? Vind je dat Berber de ouders van Ewout gewoon moet vertrouwen? Of snap je dat ze zich grote zorgen maakt als haar zoon Calle in de buurt speelt van de grote, boze hond met de hele grote bek? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Louis -
Alles wat fout kan gaan om een mishandelde hond terug vertrouwen op te bouwen, is dan ook beschreven. Over vriendschap of liefde geven aan het dier wordt niet geschreven, laat staan gesproken. Daarbij de vraag of het betreffende dierenasiel wel heeft nagegaan of de personen met een getraumatiseerde hond kunnen omgaan. Muilband, halsband of ketting, verplicht in de mand, allemaal gebruiken om een hond nog afstandelijker te maken en kinderen als vreemde volwassen, als een gevaar zien dan als vrienden. Wie is de schuldige als het fout loopt, mens of dier ???