Katinka en Willem zijn goede vrienden sinds de middelbare school. “We kleedden ons alternatief en waren een beetje buitenbeentjes. We vonden elkaar en werden beste vrienden. Nu, twintig jaar later, hebben we allebei een gezin en wonen ver bij elkaar vandaan. Toch zien en spreken we elkaar regelmatig. We appen elke week en gaan ééns in de drie maanden samen eten. De etentjes splitten we normaal gesproken (we blijven Hollanders, haha!), maar voor het eerst overweeg ik dit nu te weigeren…” 

Derde kindje

Na haar studie geschiedenis, verhuisden Katinka en haar vriend naar het Oosten van het land. “Hier kochten we een huis, ging ik aan de slag als docent en kregen we twee kinderen. Nu ben ik zwanger van de derde en ga over een paar weken met verlof. Ik kan wel zeggen dat ik gelukkiger dan ooit ben. Mijn werk is leuk, mijn man is lief en ik kan niet wachten op ons derde kindje.”

Sociaal wonder

Ook met Willem gaat alles goed. “Hij is gemeenteraadslid en is getrouwd. Zijn vrouw komt oorspronkelijk uit China en is een schat. Ik ben blij om te zien dat hij ook helemaal zijn plek heeft gevonden. Waar wij vroeger echt buitenbeentjes waren, is Willem tegenwoordig een sociaal wonder. Dat heb je ook wel nodig in de politiek.”

Zeer traditioneel

Vorige maand hadden Katinka en Willem weer een etentje samen. “Om de beurt zoeken we het uit. Ik koos vorige keer voor een all you can eat tapas restaurant. Lekker, gezellig, betaalbaar en voor ieder wat wils. Dit keer stelde Willem voor om naar een Chinees restaurant te gaan. Zijn vrouw had dat ontdekt en kon vertellen dat het heel goed en zeer traditioneel was. Leuk! Althans: dat dacht ik…”

Geen menukaart

Want waar Katinka zich voor het etentje verheugd op flensjes met Pekingeend, babi pangang en loempia’s, krijgen ze in het restaurant iets heel anders voorgeschoteld. “Het was geen ‘Chinees op de hoek’, maar een heel chique restaurant. Alles was prachtig aangekleed en ik waande me even volledig in China. Maar waar ik uitkeek naar een enorme kaart vol met lekkers, kreeg helemaal geen menukaart te zien. ‘We hoeven niet te kiezen, zij doen dat’, zei Willem enthousiast.”

Houden er rekening mee

Katinka begint zich lichtelijk zorgen te maken. “Ik ben zwanger en mag dus niet alles zomaar eten. Ook zijn er veel dingen waar mijn hoofd nu helemaal niet naar staat. Normaal vind ik een tasting menu leuk, maar nu eigenlijk niet. Ik vroeg of ze ook een à la carte menu hadden, maar die was er niet. ‘Geen zorgen. We houden rekening met uw zwangerschap. Meneer heeft dit al doorgegeven’, zei de dame in de bediening.”

Dagvers

Even lijkt het goed te komen, maar Katinka schrikt als ze de eerste gang geserveerd krijgt. “Een rauwe coquille… Het zag er prachtig uit, maar met mijn zwangerschap mag ik dat niet rauw eten. De dame in de bediening zei dat het dagvers was en dat ik dit gewoon mocht. Ook Willem zei dat het geen probleem was. Ik voelde me enorm onder druk gezet en heb het opgegeten. En dat terwijl ik dit liever niet wilde.”

Geen trek in

Ook de gangen die volgen zijn niet de dingen waar Katinka op had gehoopt. “We kregen verschillende soorten orgaanvlees. Dit hadden ze voor mij goed doorbakken, want dan mocht ik het eten. Ik wilde het alleen helemaal niet eten… Alles wat geserveerd werd, staat zo ver af van waar ik op dit moment zin in heb. Als ik niet zwanger was geweest had dit mij nog een spannend etentje geleken, maar op dit moment was het echt het laatste waar ik trek in had.”

Mijn bordjes

Na de derde gang besluit Katinka eerlijk tegen Willem te zeggen dat ze het eten niet lekker vindt. “Dat vond Willem heel jammer. Hij zat namelijk echt te genieten en vond het leuk om een stukje van de cultuur van zijn vrouw met mij te delen. Hij heeft toen mijn bordjes leeggegeten en ik nam op het einde alleen nog een dessert (wat wel erg lekker was). Willem en ik hebben een gezellige avond gehad, maar ik kwam met trek thuis. Ik heb toen nog een boterham en een appel gegeten.”

Tikkie

De dag na het etentje krijgt Katinka een berichtje van Willem. ‘Hé lieve Tinka, ik vond het gezellig om je te zien. Jammer dat het eten voor jou niet zo’n succes was. Volgende keer lekker naar de Italiaan? Hier in ieder geval het Tikkie voor gisteren. Dank alvast! X’, leest Katinka voor vanaf haar telefoon. “Ik kreeg een Tikkie voor 100 euro…. Echt belachelijk veel geld voor die paar happen die ik heb gegeten.”

Appje

Katinka stuurt naar Willem dat ze het eigenlijk wel heel veel geld vindt voor eten wat ze niet kon en wilde eten. “Willem was het daar niet mee eens. ‘Ze hebben enorm hun best gedaan om de gerechten op jouw zwangerschap af te stemmen. Je zei dat je wilde blijven en dat ik jouw bordjes mocht leegeten. Had dan gezegd dat je liever weg was gegaan. Normaal kijken we ook niet naar wie wat heeft gehad. Jij neemt soms een dure cocktail als ik alleen water drink. Of jij neemt een toetje en ik niet. Dan splitten we hem ook gewoon’, appte hij terug.”

Liever voorzichtig

Het klopt dat Katinka en Willem de rekening nooit helemaal narekenen. “En ja, soms is hij of ik dan wat duurder uit. Maar nu vind ik het wel echt anders… 100 euro is heel veel geld en zeker als je met honger thuiskomt. Ik vond helemaal niet dat ze rekening hadden gehouden met mijn zwangerschap. Zo veel orgaanvlees wordt echt afgeraden als je in verwachting bent. En ook rauwe coquilles (zelfs als ze dagvers zijn), is nou niet bepaald iets voor een zwangere dame. In China is dat wellicht anders, maar ik ben liever iets te voorzichtig, dan niet voorzichtig genoeg.”

Het schuurt

Katinka heeft een maand na het etentje, het Tikkie nog niet betaald. “Hij stuurde vorige week een herinnering. Maar daar heb ik niet op gereageerd. Ik moet daar natuurlijk wel wat mee. Mijn man vindt dat ik het gewoon moet betalen en er niet te moeilijk over moet doen. Ik vind dat oneerlijk, maar realiseer ook dat mijn vriendschap belangrijker is dan een paar tientjes. En toch schuurt het…”

Afbeelding: Luke Porter via Unsplash

Ina: ‘Mijn vriendin zegt dat ik niet gastvrij ben’

Ina is nogal van de etiquette. Zo is ze super beleefd naar anderen. “Dat heb ik van huis uit meegekregen. Mijn ouders vonden het belangrijk dat mijn broertje en ik met twee woorden spraken en altijd een handje gaven en gedag zeiden. Ik ben blij dat mijn ouders ons zo opvoedden.” Ook komt Ina nooit te vroeg op een afspraak, maar ook niet te laat. Ze komt gewoon op tijd. Een etentje bij vrienden? Ina neemt een leuk cadeautje mee en zoekt vooraf ook uit waar de gastheer of gastheer van houdt. “Ik vind het leuk iets mee te nemen waar mijn vrienden blij van worden. Ik vind het altijd weer leuk als mensen moeite doen voor anderen… LEES HIER VERDER!