Wel de lusten niet de lasten, iets van jezelf terugzien in een ander en jouw genen die zich weer een generatie voortzetten: er zijn zo veel dingen die opa’s en oma’s benoemen als hetgeen wat het zo bijzonder maakt om kleinkinderen te krijgen. Uiteindelijk komt het natuurlijk op één ding neer: liefde. En dat is naar mijn idee toch wel het mooiste wat wij als mensen kunnen ervaren. Het is dan ook goed te verklaren dat veel mensen op een dag graag kleinkinderen zouden willen krijgen. Want zeg nou zelf; wat is er mooier dan jouw eigen kind een kind te zien krijgen? Toch is het krijgen van kinderen iets wat niet iedereen in deze tijd nog doet. Enerzijds omdat het misschien niet lukt, maar anderzijds ook omdat sommige vrouwen het niet willen. Onlangs spraken we Anke, wiens dochter Liesbet geen kinderwens heeft. 

Anke had vroeger het liefste een gezin met tien kinderen willen hebben. “Helaas is mij dat niet gegund. Het zwanger worden lukte maar moeilijk en vlak na de geboorte van Liesbet verloor ik mijn man Bert. Ik ben daarna nooit hertrouwd en het is dus altijd bij Liesbet gebleven”, vertelt Anke. “Ik heb na het afscheid van Bert vrij snel kunnen accepteren dat ik maar één kind zou hebben, maar het blijft wel een gevoelig onderwerp voor mij. Acceptatie betekent niet altijd dat het je niks meer doet.”

Geweldige moeder

Liesbet is inmiddels 36 jaar oud, woont samen met haar vriend Lars in Amsterdam en werkt als consultant. “Ik ben zo trots op dat meisje. Ze heeft altijd kei hard gewerkt en ik heb haar nooit horen zeuren om het feit dat ze haar vader niet gekend heeft. Ze is onwijs sterk, lief en grappig. En juist daarom zou ik het zo leuk vinden om haar moeder te zien worden. Ik weet zeker dat ze een geweldige moeder zou zijn. Maar ja… Zij voelt hier helemaal niks voor.”

Gesprek

Een paar maanden geleden vroeg Anke op een rustig moment naar de kinderwens van haar dochter. “Het was een paar dagen voor haar 36ste verjaardag en ik was er daarvoor nog nooit over begonnen. ‘Je bent bijna jarig en wordt dan 36. Ik heb er nooit over willen beginnen omdat ik je niet wil pushen, maar ik vroeg me af of jij en Lars al een beetje over kinderen aan het nadenken zijn’, vroeg ik terwijl we samen een kop thee dronken.” Liesbet neemt een slok thee en antwoordt dat zij en Lars het er inderdaad over gehad hebben. “Dat willen we allebei niet.”

Oppassen en cadeautjes

Anke schrikt van het antwoord van Liesbet. “Ik vroeg haar of ze het nu nog niet wil of dat ze het helemaal nooit zou willen. Ze antwoordde dat zowel zij als Lars helemaal geen kinderwens hebben en dat Lars overweegt zich te laten steriliseren.” Op dat moment houdt Anke zich groot, drinkt haar thee op en vertrekt richting huis. Maar eenmaal thuis stort ze in. “Ik heb me altijd zo verheugd op het oma worden. Bijna al mijn vriendinnen hebben kleinkinderen, waar ze zo zichtbaar van genieten. Ik wil ook met de kinderwagen door de buurt wandelen, weekendjes oppassen en ze verwennen met lekkers en cadeautjes.”

Boos

Het raakt Anke zo diep, dat ze het gevoel heeft dat haar iets wordt afgenomen. “Ze ontneemt mij iets heel groots en dat maakt me boos. Toch houd ik dat voor mezelf en ik wil niet dat Liesbet hier iets van merkt. Ik realiseer me heel goed dat je iemand geen kinderwens kunt opdringen en ik zal moeten leren leven met het feit dat ik nooit oma zal worden. Misschien dat ik hier op een dag met Liesbet over zal praten, maar nu zitten mijn emoties nog zo hoog, dat ik bang ben dat we er ruzie over krijgen. Dat is natuurlijk niet wat ik wil.”

Geen kinderwens

Wat vind jij? Mag Anke haar verdrieten uiten of moet ze het accepteren dat haar dochter geen kinderwens heeft? Op respectvolle wijze meepraten over dit verhaal? Praat mee in de reacties onder dit verhaal. 

Hoe gaat het nu met Patricia die absoluut geen kinderen wilde?

Vijf jaar geleden vertelde de toen eenendertigjarige Patricia aan Damespraatjes dat ze geen kinderen wilde. Haar vriend Jan wel, maar die legde zich uiteindelijk neer bij Patricia’s beslissing en liet zich zelfs steriliseren. We spraken Patricia weer die nu opeens niet meer zo zeker is. “Nu ik zie hoe het moederschap mijn zus heeft veranderd, twijfel ik enorm …… verder lezen”