Ruim een jaar geleden heeft mijn dochter Valerie haar HAVO diploma gehaald. We zijn heel trots op haar, want ze heeft er hard voor moeten knokken. Zo hard, dat ik mij nu afvraag of het allemaal niet wat te veel oor haar was. Valerie had op de HAVO al geen idee wat ze wilde gaan studeren en besloot dus een tussenjaar in te lassen. Dat tussenjaar zit er inmiddels ruim op en ook dit jaar begint ze weer niet aan een opleiding.
Tijdens het tussenjaar heeft Valerie in een restaurantje gewerkt en verkocht ze overdag op straat goede doelen aan voorbijgangers. In allebei de baantjes was ze goed en verdiende ze lekker geld. In de maanden dat ze aan het werk was hebben we meerdere keren met haar besproken wat ze wilde gaan studeren in september, maar ze zei steeds dat ze het niet wist.
Het nieuwe studiejaar gaat bijna van start, maar Valerie heeft zich nog steeds nergens voor ingeschreven. Zoals het er nu uitziet, gaat ze dat ook helemaal niet doen… Valerie geeft aan helemaal niet te willen studeren omdat het niks voor haar is. Ze wil liever werken, geld verdienen en een eigen kamer huren.
Wij snappen dat dit nu aantrekkelijk klinkt, maar we weten ook dat Valerie een slimme meid is die door het doen van een studie veel verder komt in het leven. Een HBO-opleiding is maar 4 jaar van haar leven en daarna kan ze zo veel werken als ze wil. Maar dan wel met een diploma op zak!
Wat wij ook zeggen, Valerie vertikt het om zich ergens voor in te schrijven. We willen haar niet dwingen om iets te doen wat ze niet wil, maar we zouden zo graag zien dat ze het onderste uit de kan haalt. Ik ben heel erg benieuwd hoe andere moeders hiermee om zijn gegaan of zouden gaan?
Wil jij deze moeder van advies voorzien? Dat kan in de reacties onder dit artikel.
An -
Eens met Joris. Werkervaring telt op den duur zeer mee op een CV. Meer nog dan allerlei opleidingen (idd niet altijd, maar in het havo spectrum wel degelijk. Zeker als je bedenkt dat ze sowieso bijv al geen arts wil worden). Een opleiding zegt per definitie niet zo heel veel.