fb

10 dingen die ik niet meer kan doen nu ik moeder ben

Mijn dochter is alles voor me, en ik zou haar voor geen goud meer willen missen. Mijlpaal na mijlpaal volgen elkaar op en ze wordt met de dag leuker. Maar sommige dingen die ik heel vanzelfsprekend vond toen ik nog geen moeder was, zijn nu best een uitdaging geworden. Van die dingen die ik samen met andere ouders bespreek en waarop we vervolgens allemaal instemmend knikken en vervolgens verzuchtten dat het ouderschap tóch heel mooi is.

Lees ook: Tirza (2 jaar) test de Hallo Wereld wereldbol.

  1. Met stip op 1: uitslapen. Mijn dagen beginnen tussen de 6.00-7.00, met een uitschieter tot 8.00. Waarop ik als een overbezorgde moederkloek haar kamer insluip om te kijken of alles nog wel goed gaat en daarmee mijn eigen kansen tot uitslapen definitief tot een minimum beperk omdat ze dan uiteraard wakker wordt.
  2. Slapen in het algemeen gaat de ene periode beter dan de andere periode. Denk aan doorkomende tandjes, griepjes en verkoudheden of simpelweg een dwars kind dat het veel te gezellig vindt om te nachtbraken. En je weet het: als je kind niet slaapt, slaap JIJ zéker niet.
  3. Privacy, wat is dat? Mijn dochter volgt me overal naar toe, tot aan de wc aan toe. Soms houdt ze daarbij zelfs mijn been vast. Ik heb nog een tijdje geprobeerd om dit te beperken maar dat kostte zoveel strijd dat ik er maar aan toe heb gegeven. Alles aan me vindt ze interessant, van het opdoen van mijn mascara tot aan hoe ik mijn haren was en alles daar tussen in.
  4. Winkelen is niet meer hetzelfde sinds ik moeder ben. Is het niet omdat ik in een vlaag van verstandsverbijstering toch weer thuiskom met alleen maar spullen voor mijn dochter dan is het wel omdat dochterlief mee is en de buggy uit wil, haar eigen kleding wil uitzoeken en zich daarom op de uitgestalde nette stapeltjes kleding stort, of een speelgoedwinkel heeft gespot waar ze NU naar toe wil. Nee, niet straks: NU.
  5. Het huishouden in mijn eigen tempo doen kan ik vergeten. Mijn dochter wil met alles meehelpen en daardoor ben ik dubbel zo lang bezig omdat ze de witte was bij de donkere was in de machine stopt, ook per sé de stofzuiger vast wil houden, of een volle emmer water op probeert te tillen en deze vervolgens laat vallen.
  6. Mijn eigen muziek luisteren? Mooi niet. Zodra hier een laptop of tablet in het blikveld van mijn dochter komt, is die van haar. En ondanks dat ze echt wel een dansje wil doen op muziek die mijn man en ik leuk vinden, moeten daarna Woezel en Pip en Nijntje weer op repeat. En op repeat. En op repeat. Mijn favoriete muziek luisteren doe ik dus in de auto op weg naar mijn werk.
  7. Mijn favoriete tv-programma’s kijken doe ik als dochter in bed ligt. Althans, dat probeer ik. Want haar bedtijd varieert nogal qua tijdstip (zie punt 2) en duur waardoor ik na het zoveelste bezoekje aan haar slaapkamer het tv-kijken vaak maar helemaal laat voor het is. Hierdoor loop ik chronisch achter met mijn favoriete series.
  8. Langer dan 5 minuten ergens mee bezig zijn is een uitdaging als mijn dochter wakker is. Ik word continu onderbroken om mee te spelen, of omdat ik ergens mee naar toe moet, of omdat ze honger heeft, of omdat ze een schone luier wil, of een combinatie van al die dingen. In haar slaaptijd weet ik van gekkigheid niet wat ik het eerst zal gaan doen.
  9. Altijd eten wat ik lekker vindt op tijdstippen dat ik honger heb, is voltooid verleden tijd. Mijn dochter eet sinds kort met de pot mee maar heeft een beperkte smaak. Daar houden we zoveel mogelijk rekening mee, maar soms lijkt het me heerlijk om niet na te hoeven denken om de avondmaaltijd. Voor verdere uitleg: zie punt 8.
  10. Mijn jas aantrekken, mijn tas pakken en de deur uitgaan: vergeet het maar. Elk tripje met mijn peuter is een logistieke onderneming die ik zorgvuldig probeer te plannen, waarop mijn planning vervolgens 9 van de 10 keer in de soep loopt door onvoorziene omstandigheden die allemaal met mijn peuter te maken hebben. En voor alle persoonlijke tripjes moet de oppas ingeschakeld worden. Maar ooit zal er een dag aanbreken waarop ze liever alleen thuis blijft of ergens anders naar toe wil zonder haar ouders, en tegen die tijd zal ik daar ongetwijfeld óók over klagen…

Romy Meijer (34 jaar) schrijft op haar eigen blog Dochterlief.nl over haar leven als moeder en werkt als casemanager voor een groot bedrijf. Daarnaast schrijft ze blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met haar man en hun dochter Elise in de buurt van de Veluwe.Naast schrijven is lezen een grote hobby. Haar blog kan je vinden op www.dochterlief.nl.

 

1 reactie

Anna -

Leuke en herkenbare blog! Nou schijnt dat meegaan naar de wc goed is voor de (a.s.) zindelijkheid van je kind, maar af en toe eens alleen is ook wel zo fijn…! :-))

Reageer ook