Voordat mijn man en ik een kind kregen, waren we zo’n stel als vele andere stellen. We aten regelmatig buiten de deur, gingen veel weekendjes weg en kochten wat we wilden hebben. Met twee (toen nog) fulltime inkomens was dit voor ons een vanzelfsprekendheid. Toen we besloten dat we graag ouders wilden worden, wisten we dat ons leven zou veranderen. Maar dat de veranderingen niet alleen op financieel vlak zouden plaatsvinden, daar waren we ons nog niet echt van bewust. Het krijgen van een kind heeft namelijk een grote invloed op je relatie.
Als ik zou moeten omschrijven wat het krijgen van een kind voor invloed heeft gehad op onze relatie, dan kan ik 2 woorden bedenken die dit omschrijven. Namelijk Spontaniteit (of het gebrek hieraan) en Tijd. (wederom het gebrek eraan.)
Want de tijden dat we spontaan konden besluiten om even een hapje buiten de deur te gaan eten, zijn voorlopig voorbij. Of we moeten onze dochter meenemen, maar die zit nu in een fase dat ze niet stil kan zitten op een stoel en bovendien ook niet eet wat de pot schaft. Gewoon, omdat ze zich realiseert dat dit kan. En ik weet niet of jullie de discussie over de restaurants met een ‘no kids allowed policy’ hebben gevolgd? We kunnen nu heel recalcitrant alsnog uitgebreid uit eten gaan met een hyperactieve peuter van twee, maar ik zou toch niet op mijn gemak zitten in de restaurants waar we eerder naar toe gingen. Als we het wel doen, dan gaan we naar restaurants waarvan we weten dat er op z’n minst een speelhoek is en het liefst nog live entertainment, zodat we niet op recordtempo ons eten naar binnen moeten werken.
Samen een date plannen betekent weken van tevoren een oppas regelen. Bovendien moeten we op de dag van de date altijd even kijken hoe de zaken ervoor staan. Het is weleens voorgekomen dat dochter ergens zou logeren zodat wij lekker uit eten en naar de film konden gaan, en vervolgens weigerde de hele week van tevoren te slapen. Tja, hoe verleidelijk de optie ook was: het zou nogal wreed zijn om haar bij de oppas te brengen en ze veel sterkte te wensen. De date werd dus drastisch ingekort en man en ik sliepen gewoon bij onze dochter thuis, alwaar we de volgende ochtend om 6.30 gewekt werden door onze persoonlijke wekker. Ook griepjes, doorkomende tandjes, kinderziektes en gewone ‘fases’ hebben het dateleed al eens veroorzaakt. De weekenden dat we hebben kunnen uitslapen (en daarmee bedoel ik later dan 7.00 wakker worden) zijn in twee jaar tijd op één hand te tellen. Niks geen romantische ontbijtjes op bed meer. Sowieso wordt ons bed voornamelijk gebruikt om in te slapen. En weet je wat het ergste is: dat vinden we soms prima! De waarde van een volle nacht slaap wordt pas goed duidelijk als je kleine kinderen hebt. Voor ons is het evenveel waard als een zak met goud.
Over wekkers gesproken. Nog nooit hebben we voor ons gevoel zo weinig tijd gehad om de dagelijkse bezigheden te volbrengen. Het leven met een peuter gaat af en toe op slakkentempo, terwijl je als ouder altijd haast hebt. Waarom? Omdat ze álles zelf wil doen, en daarbij de planning onbedoeld om zeep helpt. Ze wil zich zelf douchen, aankleden, zelf de trap op en af lopen, zelf eten, en zelf haar jas en sjaal aandoen. Logisch, en een gezonde ontwikkeling. Maar niet als je al een half uur (of langer) vertraagd bent. Dan heb je als ouder alleen maar de neiging om haar te helpen, en dat heeft hier meestal een uitvoering van de Stervende Zwaan tot gevolg waardoor de vertraging oploopt tot een uur. Ook de werkdagen zijn druk. Het vergt best wat planning om dochter dan van en naar de opvang te brengen, boodschappen te halen, te koken en het huis niet tot een grote vuilnisbelt te laten verzanden. Daar hebben we zelf voor gekozen en we redden het uiteindelijk prima, maar soms is het passen en meten.
Uiteindelijk is het ook voor je kind(eren) van belang dat je als ouders samen wat tijd doorbrengt. Hoe je dat het beste kan doen? Daar kom ik graag in een volgende blog op terug!
Lees ook:
- 5 tips om niet gillend gek te worden van je puber
- Romy laat haar kleine achter op het kinderdagverblijf
Romy Meijer (35 jaar) schrijft op haar eigen blog Dochterlief.nl over haar leven als moeder en is momenteel in between jobs. Daarnaast schrijft ze blogs voor Damespraatjes. Ze woont samen met haar man en hun dochter Elise in de buurt van de Veluwe. Naast schrijven is lezen een grote hobby. Haar blog kan je vinden op www.dochterlief.nl.
