Dat Karen in een prachtige twee-onder-een-kapwoning in Gelderland woont, is niet omdat haar man Frits dat nou zo graag wilde. “Ik viel als een blok voor de tuin, Frits was het liefst in een luxe penthouse gaan wonen. Ik kwijn weg op een etage, ik wil naar buiten kunnen, de tuin in maar mijn man geeft daar niks om. Sterker: hij vindt het afschuwelijk om buiten te zijn. De zomer breng ik elk jaar door in een spagaat.”
We lopen door de tuin die prachtig onderhouden is. De rododendrons staan in bloei, het zomergoed in de borders slaat goed aan. “Ik onderhoud de tuin zelf. Komt geen hovenier aan te pas. Ik vind het heerlijk om in de tuin bezig te zijn. Met mijn handen in de aarde te wroeten terwijl de merel mij muzikaal begeleidt. Zodra het kan, ben ik buiten te vinden.” Als de lente in de lucht hang, leeft Karen op. Ze trekt dan in alle vroegte haar hardloopschoenen aan en rent een kilometer of vijf weg. Als ze terugkomt, ontbijt ze buiten terwijl ze haar ochtendkrant leest. “En als ik fris gedoucht een tweede koffie inschenk, zakt Frits uit zijn bed. Ik heb er dan al een dag opzitten.”
Ik wil barbecueën
Dat haar man geen vroege vrolijke vogel is, maakt Karen niet uit. Wel vindt ze het irritant dat hij niet buiten wil zijn. Zij wil in de zomer barbecueën, met vrienden lekker in de tuin zitten, wijntjes drinken en kletsen. Maar ook als er geen visite is, wil ze dineren aan de tuintafel en lunchen op de stretcher. “Ik krijg Frits met geen mogelijkheid naar buiten. Als het tropisch warm is en ik naast het zwembad lig, zit hij in de woonkamer met alle rolluiken potdicht naar sport op televisie te kijken. Als er visite komt, weet hij de mannen te overtuigen om met een biertje op de bank mee te kijken. Zij vinden dat prima; kunnen de vrouwen buiten eindeloos kletsen zonder dat ze daarnaar hoeven te luisteren. Niks mis mee, maar dat zijn mannen die wel gewoon buiten zijn als het mooi weer is. Die samen met hun vrouw een vaartochtje maken in hun sloep. Ik wil dat ook!”
Ik voel me eenzaam
Karens probleem is dat ze zich eenzaam voelt tijdens, in haar ogen, de leukste tijd van het jaar. “Het leven is zo veel lichter in de zomer. Mensen zijn veel vrolijker als de zon schijnt, je ziet er veel beter uit als je een beetje bruin bent geworden door de zon en de lange zwoele avonden zijn heerlijk. In de winter kom ik nauwelijks de deur uit, eet veel te veel pepernoten en chocola en heb minder zin in het leven. Zodra ik de kalender om kan slaan en zie dat het maart is, word ik blij en ruim ik mijn winterkleding op en inspecteer mijn zomergarderobe. En ik wil leuke dingen met mijn man doen. Ik houd enorm van hem, maar hij verpest al jaren mijn zomers, mijn blije gevoel. Als ik erover praat zegt hij dat hij gewoon niets met de jaargetijden heeft en dat hij het vervelend vindt om buiten te zitten. Hij heeft een hekel aan insecten, maar toch niet aan mij? Ik vind dat hij best een beetje beter zijn best voor me kan doen.”
