Vijf jaar geleden vertelde de toen eenendertigjarige Patricia aan Damespraatjes dat ze geen kinderen wilde. Haar vriend Jan wel, maar die legde zich uiteindelijk neer bij Patricia’s beslissing en liet zich zelfs steriliseren. We spraken Patricia weer die nu opeens niet meer zo zeker is. “Nu ik zie hoe het moederschap mijn zus heeft veranderd, twijfel ik enorm.”
Ze is nu zesendertig, nog steeds met Jan en haar vriendinnen krijgen achter elkaar kinderen. En dat laat Patricia niet onberoerd. “Vijf jaar geleden deed het me niet zoveel als ik een baby van een vriendin in mijn armen had en de fles gaf. Ik vond het lief, maar kreeg niet zelf het verlangen om moeder te worden.” Patricia vertelde dat ze moeite zou hebben om zichzelf weg te cijferen en haar leven op te offeren voor een kleintje. Ze was er zo van overtuigd, dat ze Jan zover kreeg dat hij zich liet steriliseren. “Eigenlijk wilde Jan dat niet. Was bang voor de ingreep, maar ik vond dat hij het moest doen. Toen de arts in het ziekenhuis nadrukkelijk vroeg of we het echt zeker wisten, schoot even door me heen ‘stel je voor dat ik me toch bedenk’ maar dat leek me onmogelijk. Dus Jan ging onder het mes.”
Jaloers
Sinds een paar maanden twijfelt Patricia enorm. “Dat heeft ook met mijn zus te maken. Zij wilde net als ik, geen kinderen. Maar toen ze een nieuwe vriend kreeg die heel graag vader wilde worden, ging ze overstag. En ik heb haar nog nooit zo gelukkig gezien. Er schoot zelfs een steek van jaloezie door me heen toen ik haar zag zitten met haar babymeisje. Ze zag er zo prachtig en sereen uit. Ik vond het vreselijk dat ik zo jaloers werd en het ook wilde. Vreselijk vond ik dat van mezelf.”
Dat meen je niet!
Maar het laat Patricia niet los. Ze gaat zo vaak mogelijk naar haar zus. “Zo vaak dat het Jan begon op te vallen. ‘Je wilt nu toch ook niet opeens moeder worden he?’ grapte hij. Toen hij mijn blik zag, schrok hij. ‘Dat ga je niet menen he’. Ik kon niet anders dan zeggen dat ik inderdaad twijfelde.” Woest werd Jan. Voor Patricia had hij zich immers laten steriliseren. Hij had zelf wel een kinderwens.
Karma
Patricia heeft snel tegen Jan gezegd dat ze geen kinderen wil. “Ik kan het toch niet maken? Ik kan toch niet van Jan verlangen dat hij een hersteloperatie ondergaat? En dan is het nog maar de vraag of het nog kan worden hersteld. Ik ben nu zesendertig dus als ik het wel wil, moet ik wel opschieten met mijn besluit. Maar ik ben bang dat Jan zo verschrikkelijk boos op me wordt. En dan denk ik: zal je zien dat als hij zich wel laat opereren, ik niet zwanger wordt. Ik geloof namelijk in karma en inderdaad, karma is een bitch. Ik heb mijn zus in vertrouwen genomen en zij vindt dat ik het echt met Jan moet bespreken. Als ik dat niet doe, kan ik het nooit meer terugdraaien. Daar zit natuurlijk wat in, maar ik zie als een berg op tegen dat gesprek. Ik heb er echt zo’n spijt van dat ik vijf jaar terug zo zat te drammen dat Jan zich moest laten helpen. Wat moet ik nou?
Wat vind jij? Moet Patricia zich neerleggen bij haar beslissing van vijf jaar geleden of vind je dat ze Jan eerlijk moet zeggen dat ze toch moeder wil worden? Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.
Joris -
Als ik Jan was, zou ik behoorlijk boos zijn. Maar aan de andere kant is het zelf ook een slappe; met een kinderwens toch onder druk een operatie ondergaan…