fb
Damespraatjes Damespraatjes

Waargebeurd: Bernice (39) in de problemen door uitstelgedrag

Je hebt van die mensen die alles meteen regelen. Wordt er een bijdrage gevraagd voor de verjaardagspot op het werk? Ze hebben hun portemonnee al in hun handen. Kliko geleegd? De vuilniswagen heeft nog geen gas kunnen geven, of ze zetten de container alweer terug in hun tuin. “Ik zou willen dat ik dat ook had,” zucht Bernice. Zij kampt met uitstelgedrag en komt daardoor regelmatig in de problemen.

Bernice (39) herinnert zich dat ze als kind ook ontwijkend gedrag vertoonde. “Dan zei mijn moeder mij dat ik moest opschieten omdat we naar een verjaardag moesten en dan kwam ik gewoon niet. Ja, uiteindelijk wel, maar dat duurde lang. Ik was altijd aan het treuzelen. Alsof ik veel tijd voor mezelf nodig had.”

Luizenmoeder

Haar gedrag is niet veranderd in de loop der jaren. Was het vroeger onschuldig en vloeide er geen bloed uit haar nalatigheid, tegenwoordig heeft ze er flink last en benadeelt ze onbewust mensen. “Het lijkt wel of ik teveel prikkels op een dag binnenkrijg. Ik heb het idee dat mensen altijd iets van me moeten. Dan haal ik mijn dochter op van school en dan komt er zo’n moeder, die zo uit de serie Luizenmoeder weg is gewandeld, op me af. Met een rode envelop. Andere moeders zie ik kijken, ik hoor ze smoezen. Het blijkt dan dat ik het schoolgeld niet heb betaald. Dat ik de twee aanmaningen heb gemist. En dat de mama’s het nu zat zijn en ik een rode kaart krijg. Ik schaam me dan enorm en mijn dochter nog meer. Want het is niet dat ik het geld niet heb, ik vergeet het gewoon.”

Bel me niet

Hoe vaak ze zichzelf ‘ik bel je snel’ hoort zeggen, is ontelbaar. “Dan sta ik met een vriendin of kennis te kletsen en dan roep ik dat bij het afscheid. En ik weet: ik bel niet. Zeker als het geen prioriteit heeft. Ik houd helemaal niet van telefoneren, ik stuur liever een appje. Het wordt me, terecht, niet in dank afgenomen. Als ik op mijn mobiel door een anoniemnummer wordt gebeld, neem ik niet op. Ik voel het als inbreuk op mijn privacy.”

Goedemiddag, de deurwaarder

Bernice baalt van haar laffe gedrag. “Soms dan vliegt het me aan. Dan heb ik een actieve bui en open ik het stapeltje post dat ik angstvallig had weggelegd. Ik betaal de rekeningen, gooi de papieren die ik niet meer nodig heb in de oudpapier-bak en pleeg de beloofde telefoontjes. Na zo’n actie voel ik me goed. Ben ik blij dat ik het allemaal heb weggewerkt.” Laatst schrok ze zich kapot toen ze opeens een deurwaarder aan de deur had staan. “Hij opende mijn ogen. Ik was vergeten de rekening van een postorderbedrijf te voldoen. Ze hadden me al verschillende aanmaningen gestuurd en ik weet nog niet waar die zijn gebleven. Maar het was klaar. Ik heb de rekening plus flinke boete als de wiedeweerga voldaan en me voorgenomen niets meer via internet te kopen.”

Geinige chaoot

Na zo’n opleving van rekeningen betalen en mensen terugbellen, zakt Bernice niet zelden terug in haar oude patroon. “En dan begint het hele circus opnieuw. Doe ik de deur niet open als er gebeld wordt, neem mijn telefoon niet op en gooi post op een stapeltje. En waarom? Waarom kan ik niet net zo als anderen gewoon mijn verantwoording nemen, aangeven wat ik wil en mijn leven meer op de rit krijgen? Ik schaam er zo voor dat ik het niet met vriendinnen bespreek. Zij denken dat wel meevalt en vinden het eigenlijk wel leuk dat ik in hun ogen zo’n chaoot ben. Nou, ik vind er weinig aan maar weet niet hoe ik het tij kan keren.”

Herken jij je in het verhaal van Bernice? Wat raad je haar aan? We zijn heel benieuwd naar jouw mening. Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.

 

Volg jij ons al?

Facebook Instagram Threads Twitter Pinterest TikTok Newsletter

3 reacties

Karin -

Ehhh ik als ADHDEr zie hier hele sterke aanwijzingen voor adhd/add. Zeker de moeite waard om dit eens te onderzoeken

Annette -

Klinkt als ADD

Kaatje -

Het is alsof ik over mezelf aan het lezen ben…
Ook ik heb constant het gevoel dat iedereen wat van me wil. Van meerdere afspraken op een dag, wordt ik helemaal gestrest en moet mezelf dan echt proberen te bedwingen om niet af te bellen, het geeft me een soort benauwend gevoel van “ik MOET zoveel”..

Ik heb het dus ook met dokters afspraken (en daarvan heb ik er helaas veel) , er ligt bv nog een verwijskaart voor de kaakchirurg, de uroloog en de internist. Ook moet ik nog een nieuwe afspraak maken bij de neuroloog.. Het is ook niet dat ik er niet aan denk, nee hoor meerdere keren per dag en ik neem me elke avond voor dat ik morgenochtend meteen al die afspraken maak… En dan ineens is daar die opleving, maak ik alle afspraken, betaal die rekeningen, bel die vriendin maar even op… ????

Ik heb er zoveel last van en toch laat ik het iedere keer weer gebeuren…

Reageer ook