Wat doe je als het met het accountantskantoor van je man niet heel goed gaat, zijn secretaresse heeft opgezegd en hij je vraagt of jij bij hem wil komen werken? Zeg je ja? Annelien twijfelt enorm. Haar man Jacob heeft haar gevraagd. “En ik heb er zo geen zin in. Gewoon echt niet.”
Al jaren werkt Annelien als verpleegkundige in een academisch ziekenhuis en heeft het enorm naar haar zin. “De werkdruk is soms torenhoog, maar het contact met de collega’s maakt het draaglijk. Ik werk met een leuk team, ga elke dag weer met plezier naar mijn werk.” Voordat ze de zorg inging, werkte ze op kantoor. “Ik ben secretaresse geweest voor directeuren van internationale bedrijven. Ik ben er, zonder op te scheppen, heel goed in. Na een aantal jaar vond ik mijn werk minder leuk. Er ging zoveel geld in die bedrijven om, strategisch werden er soms smerige spelletjes gespeeld. Door mijn functie was ik daarvan op de hoogte. Het druiste in tegen alles waarvoor ik sta. Ik besloot me om te laten scholen en nam afscheid van het bedrijfsleven.” Nog steeds wordt ze benaderd om als personal assistent aan de slag te gaan. Maar ze heeft er geen enkele behoefte meer aan.
Ongeneeslijk ziek
Met het bedrijf van haar man Jacob gaat het minder goed. Hij heeft een middelgroot accountantsbureau en moet moeite doen zijn hoofd boven water te houden. “Jacob zijn bedrijf was altijd goedlopend. Maar de laatste tijd is het wat minder. Vanaf de start had hij Linda, een heel goede secretaresse. Zij regelde alles voor hem. Maakte afspraken, had regelmatig contact met mij, echt een fijne vrouw. Ze heeft een paar maanden geleden te horen gekregen dat ze ongeneeslijk ziek is en is gelijk gestopt met werken. Logisch!”
Ik wil niet op kantoor zitten
Sinds haar vertrek heeft Jacob een probleem. En zag Annelien de bui al hangen dat hij haar zou polsen. “En ik heb er helemaal geen zin in. Ik wil in het ziekenhuis blijven werken, heb geen zin om op kantoor te zitten. Eerlijk gezegd zie ik het ook niet zitten om de hele dag in de buurt van mijn man te zijn en te werken. Hij kan behoorlijk autoritair zijn en ik vind het lastig om daarmee om te gaan. Bovendien heb ik op zijn kantoor geen leuke collega’s.” Maar Annelien snapt ook wel dat ze het niet kan maken om hem te laten zitten. Eigenlijk is ze boos dat hij haar überhaupt heeft gevraagd. “Hij weet dat ik eigenlijk niet kan weigeren. Dat zou raar zijn. Maar hij weet ook met hoeveel plezier ik nu naar mijn werk ga en hoeveel voldoening ik daar uit haal.”
Ik durf het niet te zeggen
Jacob heeft Annelien voor het blok gezet. “En ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik heb gezegd dat ik erover wil nadenken. Maar ik ben er al uit. Durf het alleen niet te zeggen.”
Wat zou jij Annelien aanraden? Lekker haar eigen baan houden of vind je het dat ze in het bedrijf van haar man moet bijspringen? Wij zijn benieuwd naar jouw mening, deel ‘m in de comments onder dit artikel!
