Beste Vera,
Ik weet dat wat ik nu zeg vreselijk klinkt, maar ik wil scheiden van mijn depressieve man. Hij wordt behandeld, maar hij is een schim van de persoon die hij ooit was en ik ben gewoon niet gelukkig meer. Hij trekt mij mee in zijn problemen en dat kan ik niet langer. Wat kan ik doen?
Liefs,
Anouk K.
Lieve Anouk,
Bedankt voor je zeer openhartige bericht. Samenleven met iemand die in een depressie zit is niet makkelijk en ik snap dan ook goed dat je er soms zelf volledig in wordt meegetrokken.
Je geeft aan graag te willen scheiden, maar ik wil je toch wijzen op een belofte die je naar je man hebt gemaakt toen jullie elkaar het ja-woord geven: in voor- en tegenspoed, in rijkdom en armoede, in ziekte en gezondheid. Helaas zijn jullie nu op het punt aangekomen waar je ziekte en tegenspoed tegenkomt. Het is heel zwaar, maar er is een kans dat jullie hier samen doorheen komen. Dat jullie er samen doorheen komen, betekent niet dat je daar niks voor hoeft te doen. Mijn advies is dan ook: geef het nog niet op, maar ga samen op zoek naar hulp.
Jouw man ontvangt momenteel behandeling voor zijn depressie. Dat is heel goed, want dat geeft aan dat hij er (binnen zijn kunnen) alles aan doet om beter te worden. Dit neemt niet weg dat ook jij hulp nodig hebt. Misschien op emotioneel gebied, misschien op praktisch gebied. Maak bij je man bespreekbaar dat je het even niet meer ziet zitten samen. Ik kan me voorstellen dat dit spannend is, vooral omdat je het emotioneel niet nog zwaarder voor hem wil maken. Maar bedenk je: het huwelijk opgeven is emotioneel een nog hardere klap voor hem.
Stel aan hem voor ook aan jullie gezamenlijke geluk te werken. Stapje voor stapje, beetje bij beetje. Dit kan je doen door bijvoorbeeld zelf ook eens wat sessies bij een psycholoog te plannen, zodat ook jij even stoom kunt afblazen. Wellicht is het ook mogelijk om samen een aantal gesprekken aan te gaan met een professional, zodat jullie onder begeleiding leren wat je voor elkaar (en jezelf) kan doen.
Als een persoon in een relatie door een depressie gaat, kan de ander zich dit enorm aantrekken. Je vraagt jezelf af wat je beter had kunnen doen, wat jouw aandeel in zijn/haar ongeluk is en je kunt je enorm machteloos voelen. Het is dan ook helemaal niet gek dat je er zelf ook neerslachtig van wordt. Maar, bedenk je: deze depressie komt niet door jou en het is ZIJN weg in het leven. Leg jezelf niet de taak op hem beter te maken. Er gewoon voor hem zijn is vaak al genoeg.
Ik wens je heel veel kracht toe.
Liefs,
Vera
van heerlen heeft dikke brillen -
jouw leven maakt mij zoet als een ardapeel