Ik zit, ik kijk.
Mijn voeten, wie kijkt er ooit naar zijn voeten.
Ze hebben mij leren lopen,
zodat ik mijzelf kon dragen.
Ze hebben mij doen dansen,
om het plezier te voelen in mijn lijf.
Ze hebben geslenterd,
omdat ik wilde genieten van de mooie dingen om mij heen.
Ze hebben gesloft,
omdat ik soms zo moe was.
Ze hebben gestruikeld,
om de fouten die ik steeds weer beging.
Ze hebben gerend,
om te vluchten ver weg van het verdriet,
wat mij achtervolgde.
Maar steeds weer hebben ze zich
stevig staande gehouden,
zodat ik de kracht zou blijven voelen
om door te lopen,
om de levensloop tot het einde te volbrengen.
Margriet
Margriet is verhalenschrijfster voor Damespraatjes en heeft voor Damespraatjes ook verhalen geschreven over de belevenissen met haar kleinzoon.
Lees ook haar andere verhalen
Rolie van Norden. -
Dag lieve Margriet.
Wat een mooi verhaaltje van onze voeten.
We denken daar nooit zo over na, maar het is wel zo wat jij schrijft.
Ik weet niet of je mijn voeten nog kent?
Ik heb van die
Van af nu ga ik ze wat meer waarderen, dank zij jou.
Liefs van Rooltje