Hoe vaak beantwoord je de vraag: ‘hoe gaat het met je?’ met ‘goed’, terwijl het eigenlijk helemaal niet goed met je gaat? Ella deed dat ook altijd. Totdat haar schoonmoeder belt en Ella haar zegt dat ze zich onprettig voelt en dat dat met Rick, haar man, te maken heeft. “Ik kreeg later een app van haar waar de honden geen brood van lusten.”
Ella en Rick zijn al twintig jaar samen en zijn een fantastisch stel om te zien. Ze passen goed bij elkaar, zij blond, hij donker, een mooi huis, drie kinderen, een hond en leuk werk. “Voor de buitenwereld lijkt het of we compleet gelukkig zijn. Zo vaak hoort ze: ‘nou, maar jij hebt niks te klagen, El, je hebt een prachtige vent en plaatjes van kinderen’. Ja die heb ik, maar ik kan je vertellen dat het bij ons thuis geen rozengeur en maneschijn is. In tegendeel. De relatie die ik met Rick heb begint op een marathon te lijken: het duurt vreselijk lang en de pijntjes onderweg worden steeds feller.”
Je weet wel, is dit nou alles?
Natuurlijk voelde Ella zich niet van de een op de andere dag down en niet goed in haar fel zitten. “Dat sloop er langzaam in. Ik kreeg steeds meer last van sombere gevoelens. Je weet wel, is dit nou alles? Drie bloedjes van kinderen van 14, 16 en 18 en een mooie man die er veel en vaak met zijn vrienden op uit gaat. Bovendien wil hij elke zondag met het hele gezin naar zijn moeder. Steeds vaker probeer ik onder de bezoekjes aan mijn schoonmoeder uit te komen. Ik zeg dan dat ik me ziek voel en dan gaat Rick met de kinderen naar zijn moeder. Vindt ‘ie volgens mij helemaal geen probleem.”
Zijn autisme schept afstand
Dat vindt Ella ook al een teken aan de wand: dat het haar man niet uit lijkt te maken of ze meegaat of niet. “Van die gedachte word ik dan ook weer somber. Laatste belde Ria, mijn schoonmoeder op, om te vragen hoe het met me is. Ik brak en barste aan de telefoon in huilen uit. Het heeft heel lang geduurd maar ik denk dat ik erachter ben waarom het tussen mij en Rick nooit helemaal vanzelf gaat. Ik vermoed dat hij autistische trekken heeft. Hij weet dat ook, maar is een meester in het verbergen van zijn gedrag. Toen ik Rick net leerde kennen, vond ik hem superstoer en vond ik het charmant dat hij zo eigenzinnig is en regelmatig gevoelens van anderen negeert. Ook die van mij. Nu we twintig jaar bij elkaar zijn, scheppen zijn autistische trekken een afstand tussen ons.”
Hopen op herkenning
Doordat Rick compleet zijn eigen koers vaart en doet waarin hij zin heeft, voelt Ella zich zo vaak eenzaam in de relatie. Discreet als Ella is, heeft ze het er met niemand over, zelfs niet met haar beste vriendin. “Maar toen Ria belde en me dus vroeg hoe het met me ging, brak ik. Ik heb haar verteld dat ik me zo vaak zo alleen voel en ik het gevoel heb dat Rick tamelijk autistisch is. Ik hoopte op herkenning bij mijn schoonmoeder, had verwacht dat ze zou inhaken en zou vertellen dat Rick inderdaad als kind al wat gekaderd en eigenwijs was, maar dat feest ging niet door.”
Jij met je prinsessengedrag
In plaats van begrip en achtergrond informatie over Rick, kreeg Ella de wind van voren. “Ria was woest op me en voor ik het in de gaten had en het wilde uitleggen, werd de verbinding verbroken. Ik voelde me nog beroerder dan voor het telefoontje en om het af te toppen stuurde Els een app waar de honden geen brood van lusten. Ze verweet me dat ik een prinsesje was dat altijd heeft geprofiteerd van het succes van Rick. Ze zei dat ik zonder hem nooit zo ver was gekomen en nooit in zo’n prachtig huis zou wonen en waar ik het gore lef vandaan haalde om haar zoon autistisch te noemen. Autistisch? Ik was zelf een ras autist. Zo flexibel als een deur. Nee, niet haar zoon, maar ik moest maar hulp gaan zoeken.”
Ik houd de schijn nog wel op
Dagenlang is Ella van slag en weet niet waar ze het moet zoeken. Voor de buitenwereld houdt ze de schijn op en de kinderen hebben niet in de gaten hoe eenzaam en alleen hun moeder zich voelt in een gezin van vijf. “Ik wil de kinderen ook niet met mijn sores opzadelen. Het liefst zou ik een tijdje uit huis willen en misschien zelfs wel zonder Rick door. Maar ik kan het mijn kinderen niet aandoen. Met Rick wil ik niet breken zolang de kinderen thuis zijn, maar weet je ik voel me vaak zo ongelofelijk eenzaam. De schijn ophouden gaat me steeds lastiger af. Heel soms, als het niet anders kan, ga ik mee naar mijn schoonmoeder. Maar dat is de hel. Ik doe het voor mijn kinderen om geen argwaan te weken, maar ik merk dat ik aan het eind van mijn Latijn ben.”
Wat zou jij doen als je in Ella’s schoenen stond? Je rug rechten en je licht autistische echtgenoot verlaten? Of zou je net als Ella nu doet de schijn ophouden tot de kinderen oud genoeg zijn om op eigen benen te staan? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Foto door Karolina Grabowska via Pexels
Johanna -
Aangetrouwde blijft altijd een andere postcode in een gezin