Eind juni schreef ik vol trots over hoe ik gegrepen ben door het hardloopvirus. Ik ging van niets doen naar 30 kilometer hardlopen per week, viel ruim 20 kilo af en speelde stiekem met het idee om volgend voorjaar een halve marathon te lopen. Ongeveer een maand later ziet het er heel anders uit. Door een nare val van de trap heb ik twee weken niet kunnen hardlopen. Dat heeft veel met me gedaan; zowel fysiek als mentaal. Ik vertel je er alles over en ben op zoek naar goede tips.
Kabam!
Eerst neem ik je mee naar de val, nu twee weken geleden. Ik zat boven op zolder te werken, toen er werd aangebeld. Omdat ik een pakketje verwachtte waarvoor getekend moest worden, stormde ik in volle vaart de trap af toen ik de deurbel hoorde. In al mijn haast (er zat een ontzettend leuk jurkje in het pakket) ging ik te snel en miste de laatste vier of vijf traptreden. Kabam! Met een harde klap landde ik op de grond en ging hierbij door mijn enkel. Beduusd en in tranen lag ik onderaan de trap.
Voorlopig niet hardlopen
Terwijl ik bijkwam van de schrik en mijn voet bekeek, hoorde ik dat de pakketbezorger het pakje gewoon voor de deur gooide. Die handtekening zet hij vaak zelf om snel zijn rondje af te kunnen maken. Ik had dus best wat voorzichtiger kunnen zijn met het naar beneden komen. Al die haast voor niets… Met de energie die ik nog over had, ben ik naar de vriezer gekropen en heb een paar ijskoude zakken erwten en dumplings op mijn enkel gelegd. Dat het niets meer uit zou maken, merkte ik al snel. In no time was mijn enkel zo dik als een tennisbal en donkerblauw van kleur. Een flinke verzwikking en dus voorlopig niet hardlopen.
Gewoon uitzitten
Niet alleen mijn linkervoet was er slecht aan toe, ook had ik veel last van mijn bovenrug. Ik weet niet of de pijn werd veroorzaakt doordat ik met mijn rug op de trap terecht ben gekomen of dat het kwam door het verkrampen van mijn spieren. Feit is wel dat ik niet alleen bijna niet meer op mijn linkervoet kon staan, maar ook geen oog meer dicht deed doordat het liggen op mijn rug vreselijk pijnlijk was. Paracetamol en ibuprofen hielpen een beetje, maar uiteindelijk moest ik het ook gewoon uitzitten.
Voor het eerst weer hardlopen
Met de Dam tot Damloop by Night op 21 september (8 kilometer) en de Zevenheuvelenloop op 17 november (15 kilometer) in mijn hoofd, is een blessure wel het laatste waar ik op zat te wachten. Om het herstel te bevorderen is actieve rust belangrijk, zo heb ik me laten vertellen. Elke dag stukjes wandelen en in beweging blijven. En vandaag was het zover: na twee weken van alleen maar wandelen en het doen van lichte oefeningen, ging ik voor het eerst weer voorzichtig hardlopen. En dat was een minder groot feest dan gedacht…
Viel tegen
Een rustige 5 kilometer hardlopen; dat moet niet zo moeilijk zijn toch? Nou, na twee weken nauwelijks bewegen is dat het zeker wel! Ik had het gevoel weer van voren af aan te moeten beginnen. Stukje rennen, stukje wandelen. Op laag tempo en luisteren naar mijn lichaam. En dat viel tegen! Mijn hartslag schoot vrij snel omhoog (alsof ik een pittige heuveltraining aan het doen was) en mijn benen verzuurden. Ongelofelijk hoe snel je lichaam ‘went’ aan het weinig tot niets doen.
Uit de flow
Ja, het is mega frustrerend om twee weken niet te kunnen lopen en dan weer echt te moeten opbouwen. En toch genoot ik zo van mijn eerste rondje! Met mijn inmiddels prima basisconditie weet ik zeker dat ik het vlotte en soepele lopen snel weer ga oppakken. Door de val was ik letterlijk en figuurlijk ‘uit de flow’. Heerlijk is het om er weer voor te gaan en er drie keer per week al rennend op uit te gaan.
Tijden loslaten
De gewenste tijden op de Dam tot Damloop en de Zevenheuvelenloop moet ik gaan loslaten. Ik had graag een scherpe tijd neergezet, maar door deze blessure denk ik niet dat het nog gaat lukken. Jammer, maar het is niet anders. Wat ik hier wel van geleerd heb? Voorzichtig doen! Een blessure zit in een klein hoekje en kan van enorme invloed zijn op mijn trainingsschema. En dat is flink balen…
Deel jouw tips!
Ik ben heel benieuwd of er andere lopers zijn die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt! Heb jij ooit een blessure gehad waardoor je een tijdje niets kon doen en het weer echt op moest bouwen? Hoe ging je hier fysiek en mentaal mee om? Hoe pakte je het weer op en hoe kwam je weer in de goede flow? Ik ben heel benieuwd naar al jullie tips en adviezen!
Joris -
Het is maar een pakketje. Voorzichtig met jezelf.