Waar de vriendinnen van Tatjana vaak steen en been klaagden over hun kinderen, genoot Tatjana juist enorm van het moederschap. “In zes jaar tijd kreeg ik vier kinderen. Heerlijk vond ik het moederen! Van de zwangerschappen tot de borstvoeding en van gezellig samen spelen tot mee naar de clubjes; ik genoot er met volle teugen van. Dat ze ouder werden, vond ik dan ook moeilijk. Zeker toen ze hun vleugels uitsloegen en uit huis gingen. En nu verlang ik meer dan ooit naar de tijd dat ze hier nog waren…”
Ze zijn happy
De vier kinderen van Tatjana en haar man Christiaan staan allemaal op eigen benen. “Ze zijn allemaal aan het studeren of net aan het werk. Alle vier doen het goed en zijn gelukkig. Bij vrienden om ons heen zie ik dat hun kinderen het vaak lastiger hebben. Studies die niet afgemaakt worden, compleet opbranden bij hun eerste baan, en het grotemensenleven is zwaarder dan verwacht. Bij onze kinderen is dat niet het geval. Ze zijn happy, hebben veel vrienden en doen met plezier hun studie of werk.”
Te druk
Tatjana heeft het, ondanks dat het erg goed met haar kinderen gaat, toch moeilijk. “Ik heb echt last van het lege nest. Onze jongste doet een PhD in Australië en bevindt zich hierdoor in een compleet andere tijdzone. Met elkaar FaceTimen is bijna niet te doen. Zeker niet met zijn drukke schema. Onze tweede doet een traineeship in Londen en dat vraagt veel van haar. We appen dagelijks, maar ik mis het échte contact. Toen ze zei dat ze naar Londen zou gaan, was ik eerst opgelucht; je bent er zo. Maar sinds september hebben we elkaar niet meer in het echt gezien. Ze is te druk.”
Andere keer weer
De twee andere kinderen zijn wel in Nederland, maar hebben ook geen tijd voor hun ouders. “Die zitten gewoon niet zo op ons te wachten. Heel vaak vraag ik of ik gezellig langs zal komen; om samen een hapje te eten bijvoorbeeld. Negen van de tien keer krijg ik een berichtje terug dat het niet kan. ‘Sorry mam, heb andere afspraken. Andere keer weer’, ontving ik gisteren nog.”
Niet zo veel om handen
Christiaan blijft tegen zijn vrouw zeggen dat ze de kinderen een beetje moet gaan loslaten. “Hij mist ze ook, maar is ook gewoon druk met andere dingen. Hij heeft een bootje gekocht en dat ligt nu in een loods om opgeknapt te worden. Elke vrije minuut is hij daar aan het werk. Ik heb niet zoveel om handen. Ja, ik werk 24 uur per week en ik tennis elke week met een groepje vriendinnen, maar dat is het. De kinderen waren altijd de invulling van mijn tijd.”
‘Oplossingen’
Omdat Christiaan merkt dat Tatjana het loslaten niet lukt en zich ook een beetje verveelt, draagt hij steeds vaker ‘oplossingen’ aan. “Dan zegt hij dat we een hond kunnen nemen of dat ik vrijwilligerswerk in een bejaardenflat kan gaan doen. Maar dat wil ik allemaal niet, ik wil gewoon met de kinderen zijn. Ook vroeg hij of ik zin had om deze zomer met de nieuwe boot naar Friesland te varen. Eigenlijk wil ik gewoon een groot huis huren in Zuid-Frankrijk en zeggen dat alle kinderen met aanhang welkom zijn. Christiaan vindt dat een dom plan; hij zegt dat ze toch niet komen. Ik word er behoorlijk moedeloos van…”
Afbeelding: Shutterstock
Joris -
“De kinderen waren altijd de invulling van mijn tijd”. Dit vat jouw probleem ik één zin samen. Je kinderen zijn jongvolwassenen. Laat ze hun eigen leven leiden. Natuurlijk hebben ze al iets te doen als jij ze spontaan appt. Ga lekker werken, sporten, je eigen vrienden bezoeken maar stop je kinderen te stalken.