fb
Damespraatjes Damespraatjes

Sylvia: ‘Mijn collega wil niet meer over mijn kinderen praten’

Een favoriet onderwerp om lekker over te kletsen is voor Sylvia haar kinderen. “Samen met mijn man Paul heb ik drie kinderen. En ze zijn mijn alles. Erg ongemakkelijk vind ik het dan ook dat ik met mijn naaste collega Petra niet over mijn kids kan praten. Zij trekt die verhalen niet.”

Even wennen die nieuwkomers

Al jaren is Sylvia werkzaam in de keukenbranche. “Ik heb echt de leukste baan van de hele wereld. Als vertegenwoordiger werk ik voor een groot en bekend keukenmerk en reis het hele land door om naar klanten te gaan. Ik ben trots op ons bedrijf en heb het daardoor ook echt enorm naar mijn zin.” Jarenlang werkte Sylvia alleen, maar het bedrijf is flink uitgebreid en is op zoek gegaan naar nieuwe medewerkers. “Hartstikke spannend, want ons vertrouwde team met collega’s die er net als ik ook al jaren werken, is opeens uitgebreid met nieuwe, jonge gezichten. Even wennen, maar ook heel leuk. Ik zeg altijd maar zo: hoe meer zielen hoe meer vreugd.”

Eerst een bakkie, dan op pad

De werkgever van Sylvia heeft haar gevraagd of ze nieuwkomer Petra wil inwerken. “Ja natuurlijk wil ik dat, geen probleem. Petra is nog wel jong, maar heeft al wel wat winkelervaring en dat is mooi meegenomen. Ik snap mijn baas ook wel dat-ie niet echt seniors aanneemt, want die kosten veel geld.” Sinds een week of zes is Petra nu aan Sylvia gekoppeld en de dames scheuren in de auto van het bedrijf het hele land door. “Ik vind het heerlijk om te doen, Petra is een aardige vrouw die heel geïnteresseerd is in ons bedrijf. Ze wil graag en dat laat ze ook zien. ’s Ochtends haal ik haar thuis op, rijden we eerst naar de zaak voor een bakkie en daarna trekken we het land in.”

Waarom zegt ze niets over mijn kids?

Sylvia kan het goed vinden met Petra en de twee kletsen aan een stuk door in de auto. Maar als Sylvia begint over haar drie kinderen, wordt het akelig stil in de auto. Petra reageert lauw op haar verhaal en verandert snel het onderwerp. “Eerst had ik het niet in de gaten maar toen ik later weer iets vertelde over mijn jongste, gebeurde hetzelfde: het onderwerp werd snel veranderd door Petra. Ik vond dat echt heel raar, want niets is leuker dan om over je kinderen te praten, toch? Die van mij zijn echte donderstenen over wie veel te vertellen valt. Ik moet altijd zo om ze lachen, ik heb een meisjestweeling en een jongen en we hebben echt heel veel pret.” Als Petra voor de zoveelste keer zwijgt als het over de kinderen van Sylvia gaat, is Sylvia het zat.

Ze wil geen privé gesprekken voeren

“Toen we zaten te lunchen in een wegrestaurant, heb ik het gewoon maar op de man af gevraagd. Ik zei: ‘Peet, waarom reageer je niet op de verhalen over mijn kinderen? Het valt me op dat als ik over ze begin, jij snel over iets anders begint’. Nou, je had haar gezicht moeten zien: ze verschoot van kleur. Stamelend kwam het hoge woord eruit: ze vindt het moeilijk als ik over mijn gezin praat omdat ze niet te veel privé gesprekken wil voeren. Zelf vertelt ze nauwelijks. Zo weet ik niet of ze kinderen heeft, maar ik vermoed dat ze geen kinderen kan krijgen en dat het onderwerp daardoor te pijnlijk is voor haar. Voor mij is het lastig om niet over mijn gezin te praten omdat dat een groot en belangrijk onderdeel is van mijn leven. Echt hoor, mijn gezin is alles voor me en ik vertel daarover graag.”

Joh, kan ik een andere collega geven

De sfeer tussen Sylvia en Petra is minder opgewekt dan in het begin. Dagelijks haalt Sylvia haar jongere collega op, maar het voelt allemaal zo ongemakkelijk. “Ik ben naar mijn leidinggevende gegaan en heb gevraagd of ik misschien een andere nieuwkomer mag inwerken. Toen ik hem de reden gaf vond hij dat onzin. Ja, wat wil je, hij is een man, dus dat had ik kunnen weten. En no way dat ik iemand anders mag inwerken. Het is voor mij nauwelijks te doen, ik merk dat ik geïrriteerd ben nu ik het niet meer over mijn kinderen kan hebben met degene met wie ik zo’n acht uur per dag moet optrekken. Petra heeft kennelijk nergens last van, zij blijft kletsen.”

Ik ben toch geen single vrouw?

Het is nooit de bedoeling van Sylvia om Petra bewust pijn te doen met haar gezinsanekdotes. “Maar weet je wat het is, net doen alsof ik geen man en geen drie kinderen heb, voelt ook verkeerd. Het is toch normaal dat je over je privésituatie praat met je naaste collega? Zeker als je uren samen in de auto zit. Ik hoef toch niet net te doen alsof ik een single vrouw ben? Ik vind dit echt een heel lastige situatie en weet er niet zo goed raad mee. Ik vind het steeds minder leuk om met Petra op pad te gaan. Mijn werkplezier wordt hier een beetje door vergald.”

Hoe zou jij hiermee omgaan? Vind je dat Sylvia de wens van Petra, niet praten over haar gezin, gewoon moet respecteren? Er zijn toch talloze andere onderwerpen waarover ze het kunnen hebben? Of vind je dat Petra een beetje harder moet worden, ondanks haar verdriet van het niet hebben van een gezin, en de ander het plezier van vertellen moet gunnen? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Afbeelding: Christian Buehner via Unsplash

Kim: “Ik ben het zat dat mijn vriendin hier steeds opmerkingen over maakt”

Ik ben het zat dat mijn vriendin hier steeds opmerkingen over maakt

Goede vriendinnen, echte besties, die moeten alles tegen elkaar kunnen zeggen, toch? Nou, ja en nee vindt Kim. Haar vriendin Jessica is wel heel eerlijk. Pijnlijk eerlijk. “Ik ben het zat dat mijn vriendin hier steeds opmerkingen over maakt… LEES HIER VERDER!

Volg jij ons al?

Facebook Instagram Threads Twitter Pinterest TikTok Newsletter

5 reacties

Bianca -

“Het is toch normaal dat je over je privésituatie praat met je naaste collega?” Eh nee? Niet per sé eigenlijk, daar heb je vrienden en familie voor. Collega’s houden vaak wat meer afstand, en het feit dat zij dit ook graag doet, vind ik niet per sé gek. Ze heeft jou niet verboden erover te praten, je bent er zelf over begonnen omdat haar reactie je niet enthousiast genoeg was, en nu ben je beledigd. Ze vraagt niet van je of je doet alsof je een single vrouw bent, ze geeft aan liever niet over privé onderwerpen te spreken met werkrelaties, een redelijk verzoek dat je hebt te accepteren. Je baas heeft gelijk, dit is een onzin reden om je werk niet meer te kunnen doen. Zit de inwerk periode uit, en praat over andere dingen, dat overleef je wel hoor.

Joris -

SANDRIEN, MARGREET en FIENE slaan allemaal de spijker op z’n kop. Het lijkt of je niets anders te melden hebt dan alles over je “donderstenen” (braak). Je collega heeft subtiel én expliciet aangegeven er niet over te willen praten en je walst daar overheen. Bespreek je kindertjes lekker met de schoolpleinmoeders of je vriendinnen (als je die tenminste hebt, want ik lees alleen maar over je man en kindertjes).

Fiene -

Tja ben je dan iemand die dan de hele dag over je kinderen praat of hebben jullie dan ook over andere dingen. En je weet niet (vermoedt wel) waarom ze er niet over wilt hebben. Probeer ook veel interesse in haar leven te hebben (ook al zegt ze niet veel erover) al is het maar van hoe was je weekend? Vriend/vriendin? En vertel een verhaal over je kids en laat het dan over andere onderwerpen gaan. Het moet van beide kanten komen. Misschien vertelt ze je nog wel eens waarom ze er niet over wilt praten.

Margreet -

Je bent een collega geen vriendin. Je respecteert haar grenzen niet. Het gaat alleen maar over jou.

Sanderien van Mul -

Doe niet zo stom. Dat jouw kinderen jouw hele wereld zijn en vormen is begrijpelijk, maar dat geldt niet voor je collega’s, of zij nu kinderen kunnen krijgen of niet. Niets is zo f*cking annoying als het constante gewauwel over andermans kinderen. Ik ben niet geïnteresseerd in elke poep en scheet van je wondertjes, ik ben geïnteresseerd in JOU. Wat vind je van de hedendaagse *vul hier onderwerp in*? Wat is je muzieksmaak? Welke landen zou je willen bezoeken? Die zogenaamde apenstreken van je kinderen kunnen zelfs gênant zijn voor anderen. Van mij mag je over ze praten, maar niet 8 uur per dag, kom op zeg. Het feit dat je beledigd bent omdat iemand niet gediend is van het constante gelul over je engeltjes, zegt al voldoende. Je hoeft helemaal niet naar het andere extreme door te schieten en te doen alsof je single bent, wat een idioot gedoe! Praat gewoon over dingen in het dagelijks leven, wat er in de krant staat of online, films, boeken, series..! Er is zoveel om over te praten. Dat jouw wereld alleen maar uit je kinderen bestaat is jouw tekortkoming. Als ik jou was zou ik eens naar je collega luisteren en je eigen persoonlijkheid ontwikkelen.

Reageer ook