Een half jaar geleden verwelkomden Suze en haar man Hugo hun derde kindje. “Al mijn bevallingen waren onvergetelijk, maar die van zes maanden geleden gaat toch wel de boeken in als meest bijzondere”, lacht Suze. Haar dochtertje Alexandra kwam namelijk ter wereld op de stoep voor hun huis. “Mijn man was nog net op tijd met het opvangen van Alexandra. Als hij daar niet was geweest had het zomaar gekund dat ze op de straat was gevallen. Gelukkig kwam het goed”, vertelt Suze. Hoe kon dit zo gebeuren? 

Stortbevallingen

De twee eerste bevallingen van Suze gingen snel. “Jackie, onze eerste, werd geboren na een bevalling van vijf uur. Voor een eerste kind is dat heel snel. Bij Daan, onze tweede, halveerde deze tijd. Na twee en een half uur heftige weeën en vijf minuten persen had ik hem in mijn armen.” De verloskundige van Suze is op de hoogte van de twee stortbevallingen van Suze en spreekt al tijdens de zwangerschap met haar af dat ze bij de eerste wee aan de bel trekt. “Ze zou dan direct in de auto stappen. In principe wilde ik in het ziekenhuis bevallen, maar mijn verloskundige gaf wel aan dat dit vanwege de snelheid misschien niet mogelijk zou zijn. Nou, ze had zeker gelijk. Het ziekenhuis hebben we niet gehaald!”

Heftige persweeën

Wanneer Suze precies 39 weken zwanger is en na het naar bed brengen van de kinderen op de bank ploft, breken haar vliezen. “Hugo heeft de verloskundige meteen gebeld en zoals afgesproken kwam ze direct naar ons toe. Omdat ik nog geen weeën had, vond ze het niet nodig om al naar het ziekenhuis te gaan. Terwijl we wachten op de verloskundige, liepen Hugo en ik samen naar de buurvrouw van een paar huizen verderop om te vertellen dat het was begonnen. Terwijl zij haar jas aantrok en we samen naar ons huis liepen (zij zou op de kinderen komen passen), kreeg ik ineens een ongelofelijke weeënstorm. Die storm was zo heftig, dat ik nauwelijks nog op mijn benen kon staan. Met kleine pasjes liepen we terug naar huis, maar al snel kreeg ik heftige persweeën…”

Niet meer nodig

Suze roept op straat dat ze het niet langer houdt en dat het kindje komt. “De buurvrouw is naar ons huis gerend en heeft handdoeken gepakt. Ik kon geen stap meer zetten en op dat moment was persen het enige waar ik aan kon denken. ‘Laat het maar komen’ zei Hugo rustig tegen me. ‘Het komt goed. De verloskundige is er bijna’. Na twee keer stevig persen viel Alexandra in de armen van Hugo. We wikkelden haar in handdoeken en net op dat moment kwam de verloskundige aanrijden. ‘Jullie hadden mij niet meer nodig’, grapte ze. We moesten er allemaal heel hard om lachen.”

Geklap van de buren

Hugo tilt Suze met Alexandra in haar armen vanaf de stoep naar huis en legt haar op de bank. “Alexandra zat toen nog aan mij vast met de navelstreng en de placenta was nog niet geboren. Terwijl ik rustig op de bank lag, knipte Hugo de navelstreng door en nam de verloskundige Alexandra over om te kijken of alles goed met haar ging. Dit bleek gelukkig het geval te zijn. Door alle commotie was de halve buurt wakker geworden en stonden diverse buren voor hun deur te wachten op nieuws. Hugo is naar buiten gelopen om te vertellen dat zowel Alexandra als ik het goed maakten. Vanaf de bank kon ik het geklap van onze buren horen. Dat was heel bijzonder. We hebben later die week bij iedereen een geboortekaartje door de bus gedaan.”

Nachtmerries

Een paar dagen na de geboorte krijgt Suze last van nachtmerries. “Ik begon meer na te denken over de bevalling. Alles ging zo snel en ik had er geen enkele controle over. Tijdens de bevalling was ik met maar één ding bezig: Alexandra eruit persen. Maar een paar dagen later kwam toch het besef dat deze situatie heel uitzonderlijk is en dat het ook verkeerd had kunnen aflopen. In principe is dit ons laatste kindje, maar mochten we toch ooit een vierde krijgen, dan ga ik écht niet meer de straat op na het breken van mijn vliezen of de start van de weeën. De kans is aanwezig dat het dan nog sneller gaat.”

Afbeelding: Jonathan Borba via Unsplash

Het Huishoudboekje van Flora: “Diep in de schulden door ons dure trouwfeest”

Twee jaar geleden zijn wij getrouwd en hebben hiervoor een lening van 40.000 euro afgesloten. Destijds leek dat geen slecht idee, we hadden verwacht dat  we veel geld van vrienden en familie zouden krijgen als cadeau. Puntje bij paaltje kregen we nauwelijks geld en moesten we de hele lening zelf terugbetalen. Elke maand lossen we hier 900 euro op af…. LEES HIER VERDER!