Renee en Dick zijn al tien jaar samen, en wie hen kent, ziet direct hoe gelukkig ze zijn. Ze hebben een leven vol reizen, culinaire avonturen en creatieve projecten, en vullen hun dagen met vrienden, hobby’s en gezamenlijke interesses. Het lijkt misschien een perfect, zorgeloos bestaan – en dat is het ook. Toch krijgen ze regelmatig dezelfde vraag: “Wanneer krijgen jullie kinderen?” Voor veel stellen is dat een vraag die vanzelfsprekend lijkt, een logisch onderdeel van het leven samen. Voor Renee en Dick voelt het echter anders.
Waarom kinderen geen vanzelfsprekendheid zijn
Al vanaf het begin van hun relatie hebben Renee en Dick het idee van kinderen besproken. Het werd nooit een concreet plan, maar een gedachte die af en toe opborrelde. Ze merkten al snel dat ze allebei nooit dat intense gevoel hadden om een kind op de wereld te zetten. Het verlangen ontbrak, en dat is iets wat ze niet konden negeren. Daarnaast hebben ze veel vrienden met kinderen, en hebben ze van dichtbij gezien hoe zwaar het ouderschap kan zijn. Renee vertelt: “Mijn vriendin Sarah vertelde laatst over haar kind van drie, dat elke nacht minstens drie keer wakker wordt. Ze was compleet uitgeput en vertelt vaak dat ze zich schuldig voelt omdat ze zichzelf zo moe vindt. En dan heb ik het nog niet eens over de eindeloze afspraken, schooltaken en sociale druk.”
Zitten wij niet op te wachten
Een andere vriend van hen, Mark, heeft een zoon die constant problemen heeft op school en thuis. “Ze zijn altijd gestrest, en het lijkt alsof ze nooit echt een moment voor zichzelf hebben. Het is bewonderenswaardig hoe ze het doen, maar het is niet iets waar wij op zitten te wachten.” Renee lacht er een beetje bij, maar het is duidelijk dat deze verhalen hun beeld van ouderschap hebben gevormd: intens, vermoeiend en niet iets waar zij gelukkig van worden.
Een leven dat klopt voor hen
Renee en Dick genieten juist van de vrijheid die hun leven biedt. Ze vullen hun dagen met reizen, concerten, workshops en tijd met vrienden. Ze vervelen zich nooit en voelen zich volledig vervuld zonder kinderen. “Soms zeggen mensen dat we onze geluksmomenten zouden moeten delen met een kind,” vertelt Renee. “Maar wij delen ons geluk al – met elkaar, met vrienden, met onze passies.” Ze voelen zich gesteund in hun keuze, maar het is niet altijd makkelijk om dat aan de buitenwereld uit te leggen. Steeds vaker merken ze dat mensen, en vooral familieleden, hun beslissing niet begrijpen.
De spanning met de schoonfamilie
Vooral de familie van Dick laat van zich horen. Zijn moeder en zus hebben er geen moeite mee om hun mening openlijk te uiten. Bij elk bezoek, elk familiediner, duikt dezelfde vraag weer op: “Wanneer krijgen jullie kinderen?” Renee heeft het gevoel dat er een impliciete beschuldiging in de lucht hangt. Het lijkt alsof Dick een geweldige vader zou zijn, en dat zij, Renee, de reden is dat dat nooit zal gebeuren. “Ze zeggen dingen als: ‘Dick zou zo’n goede vader zijn, jullie zouden echt een gezin moeten stichten’,” vertelt Renee. “Het voelt alsof ze impliceren dat ik hem zijn geluk ontneem. Terwijl we samen deze keuze hebben gemaakt, en Dick hier net zo achter staat als ik.” De opmerkingen blijven hangen en maken Renee moe. Het voelt onrechtvaardig, want hun beslissing is bewust en weloverwogen. Het is een keuze die hen beiden gelukkig maakt, en niet iets dat ze lichtvaardig hebben genomen.
Hoe om te gaan met onbegrip
Renee probeert het gesprek soms te vermijden, maar dat werkt niet altijd. Ze heeft geleerd om grenzen te stellen en kalm te blijven, ook al voelt het vaak frustrerend. “Ik probeer duidelijk te maken dat het onze keuze is, maar het blijft lastig,” zegt ze. “Je wilt je familie niet teleurstellen, maar je wilt ook trouw blijven aan jezelf en aan je partner.” Ze merkt dat gesprekken het beste verlopen als ze hun beslissing positief presenteren: het draait niet om wat ze níét doen, maar om wat ze wél doen – hun leven samen, hun passies en de vervulling die ze daaruit halen. Toch blijft het een uitdaging om dat vol te houden, vooral als de familie blijft benadrukken dat het ‘tijd wordt’ om kinderen te krijgen.
Een stevig fundament
Ondanks de druk van buitenaf, voelt Renee zich sterk in haar keuze. Het is een beslissing die gebaseerd is op persoonlijke gevoelens, observaties en gesprekken met Dick. Het is niet een momentopname of een reactie op sociale verwachtingen; het is een levenslange overtuiging. “Het belangrijkste is dat wij gelukkig zijn met onze beslissing. Dat wij ons leven leven zoals wij dat willen,” zegt Renee. “Het zou fijn zijn als anderen dat konden respecteren, ook al begrijpen ze het niet.”
Afbeelding: Freepik
Joris -
Ach, kijk aan, “ze heeft geleerd om grenzen te stellen en kalm te blijven”. Dat grenzen stellen lijkt nog niet echt gelukt en het lam blijven ook niet; je moet je frustratie kennelijk met de wereld delen, want het zit je hoog.