Zes jongens stappen de sprinter in. Luidruchtig, uitdagend en brutaal. Ze ploffen neer op de bankjes naast me en praten over meisjes, voetbal en bier. Stiekem luister ik mee, ik houd van dit soort branie-achtige gesprekken. Waarom? Geen idee! Als de conducteur langsloopt vraag ik me wel af of de jongens allemaal netjes ingecheckt hebben op het station …. Damn! En dan dringt het tot mij door! Ik heb zelf mijn blauwe ov-pasje niet langs de incheckpaal gehaald!
Slip away
Als de trein nog maar een paar honderd meter van mijn eindstation is verwijderd loopt de conducteur naar de jongens om hun vervoersbewijzen te checken. Ze hebben allemaal netjes betaald. Daar valt dus geen oponthoud te verwachten en de conducteur loopt nu mijn kant op. Nog 50 meter tot het station. Wegrennen vind ik flauw en besluit om gewoon netjes te wachten en de consequenties van mijn onnadenkende gedrag te aanvaarden. “Mevrouw, mag ik uw vervoersbewijs zien” hoor ik hem zeggen als de trein al afremt bij station Hilversum Mediapark.
Station to station
Zoals jullie misschien weten ben ik me aan het voorbereiden op een marathon. De marathon is pas in november, dus ik ben nog maanden aan het trainen. Om de kilometers die ik wekelijks moet afleggen zo aantrekkelijk mogelijk te maken probeer ik op allerlei manieren variatie aan te brengen. Dat doe ik door afstanden en intensiteit af te wisselen, door ook regelmatig te fietsen, te zwemmen en de sportschool op te zoeken, maar ook door mijn parcours uitdagend te houden. Ik woon redelijk dicht bij station Hilversum Mediapark en hoe leuk is het dan om af en toe naar een ander station te rennen en dan de trein terug te nemen.
Everyone says “Hi”
Zo ben ik op Koningsdag naar station Weesp gerend en de bewuste-zwartrijd-zaterdag naar Baarn. Naar Weesp ging het als een speer en toen ik bij het station aankwam kon ik meteen instappen en 15 minuten later was ik thuis. Maar mijn loopje naar Baarn ging helemaal niet lekker. De afstand was korter (iets van 13 kilometer), had wat last van mijn knie en ik had gewoon niet de vorm van de dag. Ik was dan ook super blij toen ik neerplofte bij het restaurantje naast station Baarn, eerst een koffie en een glas water kon drinken, wat leuke gesprekjes had met andere mensen op het terras, voordat ik 9292 raadpleegde voor mijn treinreis terug naar Hilversum. Na de koffie had ik nog 15 minuten en liep op mijn gemak naar het perronnetje.
Little wonder
Omdat ik niet echt had uitgelopen en ook alle tijd van de wereld op het station heb, heb ik op het perron uitgewandeld. Steeds 100 meter heen en 100 meter terug. Ondertussen wat rekken en zo deed ik op het station mijn “cooling down” tot de sprinter naar Hilversum arriveerde. En ik dus met mijn domme hoofd zonder in te checken op de trein stapte. Sukkel die ik ben. Maar ook die dag zat er weer een engeltje op mijn schouder. De aardige conducteur geloofde mij meteen en na een kleine vermaning en onder de belofte dat ik het nooit meer zou doen mocht ik de trein zonder boete verlaten. Wat heb ik een geluk gehad.
She’s got medals
Heel benieuwd ben ik naar de manieren waarop andere hardlopers het urenlange lopen aantrekkelijk houden? Ren je ook naar een treinstation van een dorp of stad wat verder weg? Wat doe je onderweg? Breng je variatie aan in je parcours? Loop je het liefst met anderen zodat je gezellig kunt kletsen? Train je vooral tijdens je vakantie (zoals ik graag doe, zie foto boven het artikel: Melbourne). Laat het me weten bij de comments onder dit artikel. Wil in november graag met een medaille om mijn nek lopen haha, dus alle tips zijn welkom!
Vandaag 10 kilometer hardgelopen. Op 16 juni loop ik de halve marathon van Amersfoort en in november de marathon van New York!
Lees hier de andere blogs van Sandra over haar marathonvoorbereiding
Jan -
Beste Sandra,
Variatie is heel belangrijk en ik denk dat elke loper dat wel opzoekt, dus je treinritjes vind ik wel een leuk idee maar voor mij is het persoonlijk te tijdrovend.
Ik heb al wel ontdekt dat ik voor zowat elke marathonvoorbereiding een andere “standaardronde” uitzoek die dan bij mij thuis begint en aankomt.
Ik merk ook (dat is nu wel heel persoonlijk) dat het tijdens de laatste weken voor de marathon alleen nog maar gaat om kilometers te “vreten” en dat variatie wel ver te zoeken is. Ik denk dat dat komt omdat je je aantal kilometers moet halen en dat aan een bepaald tempo. Als je dan goed je rondje kent kan je makkelijker je tempo halen (en kan je ook aftellen als je moe bent) maar de variatie is natuurlijk wel weg dan.
Nu zit ik in een periode buiten wedstrijden en in mijn auto ligt standaard een setje loopspullen, en je zou eens moeten weten hoe ik afgelopen maand gelopen heb: geen 2 keer op dezelfde, altijd onbekende plaats, ´s morgens, ´s middags, ´snachts. soms 3 km, soms 15 of 20. Dus ja, variatie hoort er voor mij wel bij en ik kan er ook van genieten.
Om op je laatste vraag te antwoorden: als er geen loopschoenen in de koffer zitten is het ook geen vakantie…. 🙂