Sandra ging van haar stokje en neemt zich nu de volgende dingen voor

Het was me al eerder overkomen. Op momenten dat ik de pijn niet kon harden. Zo ook gisteravond. Het overviel me behoorlijk en dat terwijl ik zo’n super leuke dag had gehad. Ik viel flauw van de pijn en stortte in elkaar naast mijn bed. Een hele vervelende ervaring!

Hoezo rusten?

Afgelopen week heb ik best hard getraind. Vier keer hardgelopen, in totaal 31 kilometer (3 kilometer meer dan vorige week). Eén keer naar een paaldanstraining geweest (ja, ja, zie foto) en één keer naar de sportschool voor buikspier- en stabiliteitstraining. Als ik het hier bij had gehouden was het goed geweest. Maar ik moest en zou toch meer doen. Het voorjaar is losgebarsten, ik bulk van de energie en van rust nemen wilde ik niet weten. Hoe dom denk ik achteraf.

En dan hang je daar als een soort koala beertje. Heel anders dan ik had verwacht. Paaldansen is een flinke work-out.

Lekker naar Zandvoort aan zee

Vorig jaar fietsten we al een keer samen naar Zandvoort en nu het er naar uitzag dat het zondag prachtig weer zou worden spraken Karin en ik af om er weer naar toe te fietsen. Bijna 120 kilometer! Moet kunnen! Tijdens mijn fietsvakanties deed ik per dag zelfs meer. Waarom dan nu niet? De fietstocht zou een feest worden. En dat werd het ook! Geweldig weer, goede conditie en grappend en grollend fietsten we naar de zee. Lunchen bij Tijn Akersloot op het strand en daarna wat foto’s maken. De terugweg hebben we lekker rustig aangedaan, een paar terrasjes gepakt en pas in het donker kwamen we thuis. Het klinkt nog steeds als een geweldig verhaal!

Met Karin op het strand! Een feest!

Overvallen door helse pijn

Door de inspanning en het zonnige weer voelde ik me best rozig en besloot lekker vroeg mijn mandje in te kruipen. Ik viel snel in slaap, in de verwachting dat mijn lichaam deze nacht weer helemaal zou herstellen. Net als het andere keren ook doet. Tot ik wakker werd. Van helse pijn in de hamstring van mijn linkerbeen. Ik stond snel op en toen schoot het er in mijn andere been ook in. En ik kreeg de kramp er niet uit. Ik schreeuwde van de pijn. En toen? Toen even helemaal niets! Ik werd ineengezakt wakker op de vloer naast mijn bed en voelde me verschrikkelijk. Zo beroerd had ik me nog nooit gevoeld. Gelukkig kon ik bij de telefoon op mijn nachtkastje en mijn man bellen die lekker beneden op de bank naar de TV zat te kijken.

Dank u Google!

Natuurlijk was hij heel verbaasd dat ik belde. Hij begreep eerst niet dat het de bedoeling was dat hij naar me toe moest komen. Tot ik voor de derde keer “KOMEN” riep. Iets subtielers dan dat kwam er niet in me op. Echt lijkbleek trof hij me aan. Hij heeft me weer opgelapt. Me laten drinken, me naar het toilet geholpen en me weer in bed gelegd. Toen ik wat bijgekomen was heb ik snel op Google gekeken wat ik kon doen om een eventuele nieuwe krampaanval te voorkomen. Magnesium slikken, water drinken, een kussentje onder mijn benen. Allemaal heb ik het gedaan en gelukkig heb ik daarna redelijk geslapen. En voelde me vandaag weer helemaal goed! Maar heb me wel een aantal dingen voorgenomen.

Voornemens van Sandra om deze vervelende krampaanvallen te voorkomen!

1. Me aan mijn trainingsschema houden. Ook al wil ik heel hard trainen om de marathon van New York te lopen, toch moet ik niet (veel) meer doen dan er in mijn schema staat. Deze week waren er te veel extra dingen. Dit dus zien te voorkomen.

2. De komende dagen train ik even niet en neem ik rust. De schrik van het flauwvallen moet even uit mijn lijf. Ze zeggen ook wel dat als je hard traint je juist na een rustperiode progressie maakt. Dat vind ik wel een fijn idee!

3. Meer water drinken tijdens een sportdag en magnesium nemen. Kramp kun je onder andere krijgen doordat je te weinig drinkt. Gisteren tijdens mijn fietstocht heb ik ook wat te weinig gedronken. En ik heb wel wat magnesium genomen, maar te laat. Hier dus beter op letten.

Donderdag aanstaande vertrekken we naar Hongkong en Australie om onze dochter in Melbourne te bezoeken. Ik blijf daar ook trainen, maar heb me voorgenomen om het daar ook iets rustiger te doen dan ik aanvankelijk van plan was!

Volg Sandra dagelijks op Instagram

Zo veel zin in deze reis! Sianne, we komen er aan!!

Nog 251 dagen tot de marathon van New York. Deze week heb ik 31 kilometer hardgelopen, gepaaldanst, in de sportschool getraind en gefietst (zie boven haha).

Sandra Blikslager (55 jaar) gaat voor het eerst van haar leven een marathon lopen. Dat wil ze in november in New York gaan doen.

Lees hier de andere blogs van Sandra over haar marathonvoorbereiding