Vorig jaar vertrok haar zus Emmy voor een jaar naar Spanje. “Ik heb staan huilen op Schiphol, ik mis haar vreselijk. Zij is mijn lievelingszus en we zijn zo close. Ik heb haar beloofd dat ik haar dochter, mijn nichtje Pien, een beetje in de gaten houd zolang zij in het buitenland is voor werk,” vertelt Rosa. Maar het tante-nichtje contact loopt niet heel soepel…

Een jaartje red ik wel

Rosa (50) is superblij voor Emmy. “Ja joh, voor haar is het een unieke kans. Haar werkgever heeft haar gevraagd of ze een jaar lang op een reisbureau in Spanje wil werken om de boel daar goed op de rit te krijgen. Die kans greep ze met beide handen aan, dat snap ik heel goed. Ik moest even slikken toen ik hoorde dat ze zo’n tijd weg was. Ik ben dol op Emmy en mis haar. Maar goed een jaartje is te doen en nu hoop ik maar dat ze niet langer blijft.”

Wil je op Pien letten?

Bij het afscheid op Schiphol heeft Emmy gevraagd of Rosa haar dochter een beetje in de gaten wil houden. “Mijn nichtje Pien studeert in Amsterdam en omdat haar moeder er nu een tijdje niet is, probeer ik er te zijn voor haar. Een soort instant moeder zeg maar. Ik heb zelf geen kinderen, bewust niet, en ik beschouw Pien een beetje als mijn dochter. Is misschien ook wel goed, want Emmy is een lieverd maar soms denk ik: ‘je mag best een beetje harder tegen je dochter zijn’. Maar goed, als tante kan ik soms een beetje doorsturen.”

Was best een mijl op zeven

Rosa probeert er dus te zijn voor haar nichtje en had vorige week een goed plan, vond ze zelf. “Ik dacht: weet je wat, het is mooi weer ik waag het erop en ga samen met mijn man Patrick bij Pien langs. Het is best een endje rijden naar Amsterdam en we parkeerden de auto in Diemen en zijn van daaruit verder gegaan met het openbaar vervoer. Best een beetje een mijl op zeven, maar geen probleem. Ik doe het graag om even te kijken of alles goed met haar gaat.”

Is het goed dat we komen?

Aanvankelijk dacht Rosa dat het misschien leuk zou zijn om haar nichtje te verrassen, maar besloot dat niet te doen. “Nee, ik weet zelf hoe ongemakkelijk het soms kan zijn als er opeens onverwacht visite op de stoep staat. Dus ik appte Pien of het goed was dat ik met Patrick op de koffie kwam en ze reageerde super enthousiast. Dat voelde goed en ik had er echt zin in. Ik zag ons na de koffie al op een terrasje zitten lekker samen een wijntje drinken. Sowieso vind  ik Amsterdam een aantrekkelijke stad waar ik graag ben.” Met een uitstekend humeur bellen Rosa en Patrick na een best wel vermoeiende reis aan bij haar nichtje.

Tjonge, wat een enorme bende

“Pien gooide de sleutel uit het raam en Patrick en ik liepen de trappen op naar boven. Ze wachtte ons niet op bij de deur, maar was ergens binnen. Toen we haar huis binnen liepen, schrok ik me kapot. Het was zo’n enorme bende… Overal lagen kledingstukken, gebruikte kopjes, borden en schaaltjes en het rook er muf. Patrick en ik keken elkaar aan en schoven een stapel dekentjes aan de kant zodat we op de bank konden zitten. Pien verdween naar de keuken en kwam terug met drie kopjes oploskoffie. Ben ik niet zo’n fan van, maar ik dacht: toe maar. Ik zat te wachten op wat lekkers bij de koffie, maar dat kwam dus niet. Terwijl ik behoorlijk honger had gekregen van de reis. Het leek wel of Pien helemaal niet zo blij was om ons te zien. We voelden ons niet echt heel welkom.”

Ze keek de hele tijd op haar telefoon

Terwijl Rosa en Patrick het gesprek gaande proberen te houden en geïnteresseerd vragen hoe het gaat met Pien, kijkt zij de hele tijd op haar telefoon. De koffie is allang op en Pien maakt geen enkele aanstalten om een tweede bakkie te serveren. “Mijn maag begon te knorren en ik merkte aan Patrick dat-ie wel een beetje klaar was met het bezoek. Na een half uur zijn we opgestapt en zijn weer terug naar huis gegaan. Pien zwaaide ons vrolijk uit, alsof ze opgelucht was dat we er weer vandoor waren gegaan. Het was zo’n teleurstelling, ik had me zo verheugd op het bezoekje.”

Het was zo gezellig met tante Roos

Thuisgekomen voelt Rosa zich naar over het bezoek; ze had het zich allemaal zo anders voorgesteld. “Ik hoopte dat ik de band nog sterker zou kunnen maken nu mijn zus even afwezig is in het leven van Pien. Maar daar denkt mijn nichtje heel anders over. Het gekke is dat Pien Emmy heeft verteld dat het zo gezellig was dat Patrick en ik bij haar waren en dat ze het zo leuk vond. Toen mijn zus dat vertelde aan de telefoon voelde ik mijn wangen warm worden. Ik heb mijn mond gehouden en wist niet zo goed wat ik moest zeggen. Moet ik mijn zus melden dat het zo’n troep is bij haar dochter en dat we nauwelijks iets te drinken -laat staan te eten- kregen?”

Moet ik het zeggen?

Vooralsnog heeft Rosa er maar niets van gezegd, maar haar man Patrick vindt dat ze dat wel moet doen. “Pat vindt dat ik het wel moet zeggen, dat Emmy moet weten hoe het met haar dochter gaat en dat haar huis zo’n troep is. Ik weet het niet, ik twijfel. Misschien maak ik Emmy wel onnodig bezorgd. Anderzijds is het misschien wel goed om te vertellen hoe het ging.”

Wat zou jij doen? Zou jij je zus vertellen dat haar dochter totaal niet gastvrij is en dat haar huis een zootje is? Of vind je dat je daarover moet zwijgen; het is een studente, ze leeft haar leven en haar prioriteiten liggen niet bij het huishouden? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+

Valerie kreeg ruzie om sturen Tikkie van 6 euro: “Ik was het zat om altijd de rekening te betalen”

Wanneer stuur je iemand een Tikkie en wanneer beschouw je iets als een traktatie? Ik vind het zelf best lastig! Om deze reden maak ik vaak een heldere afspraak over wie wat betaalt. “Zullen we de rekening splitten? Ik kan hem wel voorschieten, dan stuur ik je een Tikkie”, zeg ik bijvoorbeeld. En als ik een vriendin wil trakteren, zeg ik juist heel duidelijk: “Dit etentje krijg je van mij. Bedankt voor de gezelligheid!”. Zo ontstaat er achteraf geen gedoe over de rekening. Helaas horen wij uit onze omgeving ook weleens andere geluiden. Tikkies over extreem lage bedragen of Tikkies van mensen die zelf nooit wat betalen… LEES HIER VERDER!