Rolien: “Ruzie met mijn buurvrouw over het parkeren”

Toen Rolien tien jaar geleden in de gezellige wijk kwam wonen, was het parkeren van haar auto geen probleem. Er was ruimte genoeg en als ze terug kwam van haar werk, kon ze haar auto met gemak voor haar deur parkeren. Inmiddels niet meer. Sterker: Rolien heeft ruzie met haar buurvrouw over het parkeren.

Grijze bolletjes

Met veel plezier woont Rolien in haar straatje. “Tien jaar geleden ben ik hier komen wonen. Ik heb een latrelatie met Harm-Jan en we vinden het zoals het nu gaat, prima. Plannen om samen te wonen hebben we niet. In mijn vrije tijd ben ik graag in mijn tuin aan het rommelen en spreek dan ook gelijk wat buren. Toen ik hier kwam wonen, was ik een van de jongste. Links woonde een oud echtpaar en rechts een stel van begin zestig. Verderop in de straat zag ik ook bijna alleen maar grijze bolletjes schuifelen.”

Weer een ooievaar in de tuin

Inmiddels verjongt de straat van Rolien. Sommige buren zijn verhuisd naar een seniorenwoning, van anderen is voorgoed afscheid genomen. “De buurman van het echtpaar is vorig jaar heengegaan, dus de buuf woont er nu alleen. Ze wordt een beetje oud dus als het kan help ik haar. Ik moet je zeggen dat ik het leuk vind dat er meer jonge stellen zijn komen wonen. Regelmatig staat er een grote ooievaar in de tuin en dan is er een buurmeisje of -jongen geboren. Dat houdt de straat levendig.”

Zoeken naar een parkeerplek

Er is wel een nadeel aan de komst van de jongere bewoners: de meesten hebben een auto en sommige huishoudens hebben er zelfs twee. “Ja het komt regelmatig voor dat ik na een lange dag werken even moet zoeken naar een parkeerplekje. Gek genoeg hebben we allemaal een ‘eigen’ parkeerplek: die voor de deur. Natuurlijk is dat niet officieel zo, het is een openbare weg dus iedereen kan zijn auto neerzetten waar hij wil, maar je hebt allemaal een voorkeursplek. We zijn tenslotte mensen, toch?” Vervelend vindt Rolien het als de buurman van vier huizen verderop zijn grote zwarte bus voor haar deur zet, zeker op vrijdag. “Dan kijk ik het hele weekend uit op een grote zwarte vlek, dat vind ik zo ongezellig. Maar ik zeg er niks van, want hij mag zijn werkbus parkeren waar hij wil.”

Zet je auto hier niet meer neer

Rolien houdt haar mond, maar haar buurvrouw op links doet dat niet. “Ze rijdt nog steeds auto, hoewel ik soms denk dat ze dat beter kan laten. Gelukkig zijn het korte ritjes naar de supermarkt en de kapper. De snelweg vermijdt ze al een tijdje.” De buuf is niet zo heel flexibel en wil haar auto gewoon voor haar deur parkeren. “Ja, dat willen we allemaal maar dat gaat niet altijd. En als er een auto voor mijn deur staat, dan zet ik de mijne voor de deur van mijn buuf.” Het gevolg is dat Roliens buurvrouw steeds een briefje onder de ruitenwisser legt met daarop: ‘dit is mijn parkeerplek. Zet je auto hier niet meer neer’.

Ik word gek van die geeltjes op mijn ruit

Aanvankelijk dacht Rolien dat het een grapje was, maar de buurvrouw was heel serieus. “Ik dacht twee dingen: waarom belt ze niet gewoon aan om het me te vertellen en twee: waarom claimt ze een plek die helemaal niet van haar is? Dat doe je toch niet? We houden allemaal zoveel mogelijk rekening met elkaar, maar als het niet lukt, dan parkeer je je wagen waar plek is. Logisch toch?” Rolien besluit zich niet al te veel aan te trekken van haar briefjeschrijvende buurvrouw, maar dat dat valt niet mee. “Ze blijft maar geeltjes op mijn autoruit plakken, zo hinderlijk.” Als Roelien voor de zoveelste keer een briefje vindt, is ze er klaar mee.

Toeterend de straat uit

“Hoewel ik eigenlijk al aan de late kant was voor mijn werk, belde ik eerst aan bij mijn buurvrouw. Ze deed haar deur open en ik duwde haar briefje in haar hand. Ik vroeg haar of ze wilde stoppen met die onzin en dat iedereen zijn auto mag parkeren waar hij wil. Als er voor mijn deur geen plek is, maar voor haar deur wel, dan zet ik mijn auto neer. Ik ben heus niet te beroerd om een stukje te lopen, maar ik ga de plek van de buurvrouw niet vrijhouden. Als ik hem daar niet neerzet, doet iemand anders dat wel. De buurvrouw werd woest en verweet me dat ik een hekel aan oude mensen had en dat ik mijn auto voor haar deur parkeerde gewoon om haar te pesten. Serieus? Ik heb haar uitgelachen en ben in mijn auto gestapt. Vrolijk naar haar toeterend reed ik de straat uit.”

De buurvrouw is nu heel kwaad en kijkt Rolien niet meer aan. “Dat was niet de bedoeling maar die kinderachtige briefjes komen mijn neus uit. Ik vind het prima zo. Mijn auto zet ik neer waar ik wil en niet waar de buurvrouw wil. Dit is toch te gek voor woorden?”

Je auto parkeren in de straat is tegenwoordig een hele toer. Heb jij dat probleem ook? Of heb je een oprit voor het huis? Snap je dat Rolien de auto als het moet voor de deur van haar buurvrouw zet of vind je dat ze rekening moet houden met haar buuf? Het is tenslotte een dame op leeftijd. Wat vind jij? Praat mee in de comments onder dit artikel.

Afbeelding boven artikel: Unsplash+