Nog wat slaperig komen Rianne, haar man Joep en dochtertje Lisa aan op het vliegveld in Zuid-Spanje en nemen de taxi. Die rit loopt uit op iets wat ze nooit meer willen meemaken. “Ik twijfel of ik ooit nog zomaar in een taxi stap, wat heb ik in de piepzak gezeten…”
Joepie, vakantie!
Maandenlang keek Rianne uit naar haar vakantie naar Zuid-Spanje. “Mijn man Joep kon onverwachts vrij krijgen en ons dochtertje Lisa mocht ik een weekje van school houden zodat we heerlijk met z’n drietjes op vakantie konden. Best bijzonder omdat Joep een drukke baan heeft en moeilijk vrij kan krijgen. Maar nu was het gelukt.” De voorpret was heerlijk: Rianne pakte haar koffer vol met zomerse kleding. “Terwijl het hier koud en nat is, is het in Zuid-Spanje nog heerlijk.” Naast een stapel luchtige shirtjes, rokjes en slippers, propte Rianne een paar boeken in haar koffer. “Aan lezen kom ik nauwelijks maar op vakantie heb ik daar de rust voor.”
Koffie en go
De vliegreis naar de Spaanse zon gaat voorspoedig. “Lisa viel heerlijk in slaap en ik begon vast in mijn boek. Die paar uur in de lucht waren zo om.” Bij de bagageband is het een drukte van belang en het duurt langer dan gehoopt voordat het gezin de koffers heeft. “Maar toen we die eindelijk van de band zagen rollen, waren we er klaar voor.” Snel wordt nog een coffee to go gehaald en Joep kijkt vast uit naar een taxichauffeur die hun naar het appartement kan brengen. Als Rianne koffie heeft gehaald en naar buiten loopt, ziet ze Joep bij een taxi staan. “Aan zijn manier van praten en bewegen zag ik al dat het niet een heel soepel gesprek was. Wat was er aan de hand? Joep stond zwaar te onderhandelen over de prijs van de taxirit van het vliegveld naar het appartement. Dat schoot in het verkeerde keelgat van de taxichauffeur.”
Scheuren als ‘n malle
Misschien had Rianne toen al moeten besluiten om niet met deze taxichauffeur mee te gaan. “Achteraf ja en waarom weet ik niet, maar we stapten toch in. Vanaf het eerste moment reed die chauffeur als een malle. Als hij een bocht naderde, dan toeterde hij snoeihard. Lisa kroop tegen me aan, terwijl Joep zich vasthield aan de lus bij het portier. Ik kreeg het idee dat hij ons nog verder wilde irriteren en haalde de meest idiote capriolen uit in het verkeer. Zo reed hij een paar keer dik door rood, haalde andere auto’s raar in en riep van alles in het Spaans dat wij niet konden verstaan natuurlijk.” Maar het steeds maar meppen met zijn vuist op het stuur, vond Rianne heel naar. “Zo agressief allemaal.”
Tierend achter het stuur
Als de verhitte Spaanse chauffeur ook nog eens gaat bellen in de auto en heel hard schreeuwt tegen de vrouw aan de lijn, is voor Rianne de maat vol. “Zeker om Lisa onwijs begon te huilen. In het begin vond ze het nog wel grappig, die drukke Spaanse meneer die wel heel snel rijdt. Maar na een tijdje werd ze bang en werd lachen huilen. Alsof ze de spanning voelde.” Angst voelde Rianne toen ze uiteindelijk aankwamen bij het appartement. “Woest reed hij de taxi op half op de stoep en vergrendelde de deuren. Hij wilde namelijk eerst geld zien. Ik dacht: ‘nu gaat hij ons een poot uitdraaien’ maar niets is minder waar: hij vraagt gewoon het geld dat de taximeter aangeeft. Verrast keek ik Joep die zijn portemonnee pakte en hem betaalde mét een fooitje. Dat had ik persoonlijk nooit gedaan.”
Gierige Nederlanders
’s Avonds als ze op hun balkonnetje een glaasje drinken, laten ze de taxirit nogmaals de revue passeren. “We vermoeden dat de chauffeur dacht dat we gierige Nederlanders zijn die wilden onderhandelen over de toch al lage taxiprijzen. Maar dat is nooit onze bedoeling geweest, alleen was Joep er bedacht op dat hij niet zou worden gepiepeld. Zeker toen die chauffeur de autodeuren op slot deed, kreeg ik het heel even benauwd. Ik zag de nieuwsberichten al in de Nederlandse kranten….”
Pure pech
Achteraf kan Rianne zichzelf wel voor haar hoofd slaan. “We hadden natuurlijk gewoon even zijn kenteken moeten noteren, maar we waren zo van slag dat we daaraan nooit hadden gedacht. En ach, wat zou het uitmaken? Zouden wij, Hollandse toeristen, worden geloofd als we aangifte zouden doen? Een goede vriendin opperde dat hem misschien al wat extra geld hadden moeten bieden om hem langzamer te laten rijden. Maar wie weet had hij dat gezien als startsein om mogelijk nog roekelozer te rijden.” Na dit avontuur twijfelt Rianne of ze überhaupt nog zomaar zou instappen in een taxi. “Ik heb er best slapeloze nachten van gehad omdat het allemaal zo anders had kunnen aflopen. We hadden de grootste ongelukken kunnen krijgen. Bovendien vertrouwde ik die chauffeur voor geen cent, in mijn dromen is hij tot het allerergste in staat. Maar niet meer aan denken. Bovendien is het hiervoor altijd goed gegaan in buitenlandse taxi’s, dus misschien was dit pure pech.”
Heb jij wel eens een heel wild taxiritje meegemaakt? Wat deed je? Sprak je de chauffeur aan op zijn rijgedrag of zweeg je om hem niet woedender te maken dan-ie al was? Wat zou jij doen? Praat mee, want dat vinden we leuk. Je adviezen kun je in de comments onder dit artikel zetten.
Bovenste afbeelding: Unsplash+
Sanderien van Mul -
Je kunt het ook belachelijk uitvergroten… jammer van deze ervaring, maar hierdoor nooit meer in een taxi stappen? Overdrijf niet zo. Leer ervan en op naar de volgende vakantie.