Toen Renate en Kaj een half jaar geleden gingen samenwonen, leek alles perfect. Ze deelden dezelfde humor, hielden allebei van koken en konden uren praten over van alles en nog wat. Maar sinds ze samen onder één dak wonen, heeft Renate iets ontdekt wat haar steeds meer stoort. Het begon klein — met een opmerking over een bezorgmaaltijd — maar inmiddels schaamt ze zich regelmatig voor Kaj’s gedrag online.
10 minuten later
Het was op een zaterdagavond. Ze hadden sushi besteld bij een restaurant in de buurt. “De bezorger kwam tien minuten later dan gepland,” vertelt Renate. “Hij bood netjes zijn excuses aan, en de warme gerechten waren goed warm. Niks aan de hand, zou je denken.” Maar later die avond zag ze Kaj driftig op zijn telefoon typen. “Ik vroeg wat hij aan het doen was. ‘Even een review plaatsen,’ zei hij. Toen ik het later las, schrok ik: hij had geschreven dat de service slecht was, dat het eten lauw was en dat hij nooit meer zou bestellen. En dat terwijl het gewoon prima was.”
Kruistocht tegen slechte service
Renate vond het overdreven, maar dacht eerst dat het een incident was. Tot een vriend haar onlangs iets vertelde. “Hij zei: ‘Je weet toch dat Kaj een soort kruistocht tegen slechte service voert? Kijk maar eens via zijn Google-account.’ Ik dacht dat hij een grapje maakte, maar toen ik het opzocht, zag ik tientallen reviews. Van de fietsenmaker tot de tandarts, van een kledingwinkel tot zelfs de makelaar die ons hielp met dit appartement — allemaal negatieve berichten. Soms met redelijke kritiek, maar vaak ook onnodig hard. Ik schaamde me kapot.”
Kan ook anders
Ze herinnert zich één voorbeeld nog goed. “Onze tandarts had een nieuwe assistente. Ze was wat onhandig en liet een instrument vallen. Kaj vond dat zo onprofessioneel dat hij haar naam letterlijk in zijn review noemde en schreef dat ‘de praktijk beter personeel zou moeten aannemen’. Ik vond dat echt niet kunnen. Die vrouw doet ook gewoon haar best. Hij had ook even kunnen bellen of het op een nette manier kunnen melden.” Toen Renate hem ermee confronteerde, werd hij defensief. “Hij zei: ‘Als bedrijven slecht werk leveren, moeten ze dat weten. Dat heet verantwoordelijkheid nemen.’ Maar dat is het probleem: hij pakt nooit de telefoon om zijn klacht te bespreken. Hij schrijft liever een review waarin hij het bedrijf afbrandt. En dat voelt voor mij niet eerlijk.”
Weinig empatie
Wat haar vooral raakt, is hoe weinig empathie hij soms toont in die situaties. “Een tijdje terug was zijn fiets na reparatie nog niet helemaal in orde. In plaats van terug te gaan, schreef hij direct: ‘Slechte fietsenmaker, prutswerk, nooit heen gaan.’ Ik vroeg: waarom geef je ze niet eerst een kans om het op te lossen? Toen zei hij: ‘Daar heb ik geen tijd voor.’ Terwijl hij er wel tijd voor heeft om drie alinea’s te typen op Google.” Renate merkt dat het iets in hun relatie verandert. “Ik ben een heel ander type. Ik probeer dingen eerst uit te praten, geef mensen meestal het voordeel van de twijfel. Kaj is juist zwart-wit. Hij vindt dat eerlijkheid belangrijker is dan beleefdheid. Maar soms lijkt het meer op wrok dan op eerlijkheid.”
Voelt niet oké
Het ging pas echt wringen toen hij een negatieve review schreef over een makelaar die ze allebei aardig vonden. “We hadden via hem ons appartement gevonden. Er was wat gedoe met de sleutels, maar dat was binnen een dag opgelost. Toch schreef Kaj dat de communicatie ‘verschrikkelijk traag’ was en dat de makelaar ‘onprofessioneel overkwam’. Ik kon wel door de grond zakken. Die man had ons juist goed geholpen. Ik zei: ‘Kaj, dit voelt niet oké. Hij heeft z’n best gedaan.’ Maar Kaj bleef erbij dat mensen het moesten weten.”
Kijk anders naar hem
Sindsdien kijkt Renate anders naar hem. “Soms vraag ik me af waarom hij dat doet. Is het frustratie? De behoefte om controle te houden? Of gewoon een gewoonte? Ik merk dat ik bang word om iets samen te ondernemen waar service bij komt kijken. Een restaurant, een vakantiehuisje, zelfs een nieuwe winkel — ik denk nu: als er iets misgaat, gaat hij straks weer een boze review typen. En ik wil daar niet mee geassocieerd worden.”
Te soft
Renate heeft het meerdere keren met hem besproken. “Ik probeer rustig te blijven, zeg dat het niet om zijn mening gaat, maar om de toon. Dat ik vind dat je eerst het gesprek moet aangaan met een bedrijf. Hij zegt dan dat ik te soft ben, dat ik bang ben om mijn mening te geven. Maar ik zie het anders: er is een verschil tussen eerlijk zijn en iemand publiekelijk afbranden.” Toch probeert ze het niet te groot te maken. “Kaj is verder een lieve man. Hij kookt voor me, hij luistert, hij is betrokken. Maar dit stukje van hem vind ik moeilijk. Het is niet iets wat je in een relatie verwacht — schaamte over de manier waarop iemand zich online gedraagt. En toch voel ik dat.”
Afbeelding: Freepik
Petra van Dorp -
Volgens mij wil iemand zijn mannelijkheid tonen door ‘vernietigende’ reviews te schrijven, want thuis moet hij lief en betrokken zijn. Wat een sneuneus.