fb

Openhartig: Kirsten’s vader was altijd afwezig toen ze jong was

Ze had het nooit zo in de gaten, maar nu Kirsten (43) zelf moeder is, komt ze er achter dat haar vader een minimale rol in haar leven heeft gespeeld. En als ze erop terugkijkt wordt het haar steeds duidelijker dat het een egoïstische man was, die voor zijn eigen plezier koos.

Negen jaar geleden toen haar oudste dochter werd geboren, kwamen Kirstens ouders naar het ziekenhuis om hun kleinkind te bewonderen. Haar moeder barste in tranen uit en nadat haar vader een blik op Noa had geworpen, kuste hij Kirsten en verontschuldigde zich: hij moest door naar het werk. “Ik zag de blik die mijn moeder hem toewierp, maar die negeerde ik. Het was wel het moment dat het me duidelijk werd dat zijn prioriteiten nooit bij zijn kinderen en nu kleinkinderen heeft gelegen.”

Toffe peer uithangen
De vader van Kirsten is een joviale man. Vrienden en vriendinnen vonden hem altijd leuk omdat hij een van hen probeerde te zijn. “Ik was blij dat mijn vrienden hem een toffe peer vonden, maar ik ergerde me rot aan zijn populaire gedrag.” Meestentijds was haar vader niet thuis en kwam alles op de schouders van haar moeder terecht. “Mijn vader had een hoge functie bij een multinational en was regelmatig in het buitenland voor zaken. Was hij zomaar een week weg. En als hij dan vrijdagavond thuiskwam, was hij doodmoe. In het weekend stond vroeg op, pakte zijn hengels uit de schuur, gooide ze achterin de Volvo en reed naar zijn vrienden. Zaten ze tot het eind van de middag te vissen en daarna doken ze de kroeg in.”

Vissen en voetbal
Zondagmiddag was altijd vaste prik: dan ging hij naar voetbal, of hij keek op televisie naar voetbal. Kirsten en haar broertje mochten hem dan niet storen. “Natuurlijk,” zegt Kirsten, “een man moet ook zijn hobby’s hebben zeker als je zo’n drukke baan hebt. Maar wat me dwars zit, is dat hij nooit iets deed met mijn broertje of mij. Vriendinnen kwamen op maandag vol verhalen op school wat ze met hun ouders hadden gedaan, en ik was daar best jaloers op.” Want andere vaders stonden hun kinderen op de sportvelden aan te moedigen of maakten op zondag een lekkere wandeling op de hei.

Compensatiegedrag
Kirstens moeders probeerde zijn afwezigheid te compenseren en deed veel met ons. Soms werd het haar te veel en had ze ook moeite om te accepteren dat haar man er steeds niet was. Ze stond feitelijk overal alleen voor en dat was zwaar, vertelt Kirsten. “Op een gegeven moment leek het wel of zij alles met tegenzin deed. Mijn broertje en ik waren dan extra lief voor haar omdat we het idee hadden dat het allemaal onze schuld was.”

Nooit heeft Kirsten een probleem gemaakt van haar vaders afwezigheid, maar nu ze zelf moeder is, denkt ze er steeds vaker over na. “En dan word ik opeens overvallen door somberheid omdat ik denk dat het zoveel leuker had gekund. Ik heb nauwelijks een band met mijn vader, heb geen idee wat er in hem omgaat en hij heeft geen idee waarmee ik me bezighoud. Balen vind ik dat, maar ik weet niet hoe ik het tij kan keren.”

Herken je je in het verhaal van Kirsten? Heb jij een vader die zijn werk boven het gezin plaatste? Hoe ga je daarmee om? We zijn heel benieuwd. Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.

 

Reageer ook