Ze waren de hectiek, de drukte en de luchtvervuiling in Rotterdam zo zat, dat Nine en Sem de knoop doorhakten en besloten een woning te zoeken in een gezellig en kindvriendelijk dorp. Waar ze geen rekening mee hielden: in zo’n gezellig dorp wonen buren die overal wat van vinden.

Op naar 010

Bijna tien jaar lang woonden Nine en Sem in het hartje van Rotterdam. “Vrienden bleven hangen in Amsterdam, maar Sem en ik vonden het daar steeds minder leuk. Het lijkt wel of toeristen de stad overnemen, er woont geen Amsterdammer meer in Amsterdam.” Omdat ze hun appartement aan de gracht goed konden verkopen, besloten ze te verhuizen. “Sem heeft een nichtje dat geboren en getogen is in Rotterdam en elke keer als we bij haar langs gingen, viel het me op dat het best een leuke stad is. En dus belandden we in 010.” Toen de tweede dochter van het stel werd geboren, kampte het gezin met ruimtegebrek. En hoewel ze het lastig vonden om toe te geven: ze konden steeds minder goed tegen de drukte en de hectiek die een stad met zich meebrengt.

Alle ruimte om buiten te spelen

“Sem en ik hebben er lang over gepraat maar waren het erover eens: we willen dat onze meiden opgroeien in een dorp. Dat ze gewoon lekker kunnen buitenspelen zonder dat het verkeer maar voorbij raast. In de grote stad is dat niet te doen. Dus zijn we naar een gezellig en kindvriendelijk dorp verhuisd. We wonen nog net niet in een boerderijtje maar het scheelt niet veel. Het is een prachtig, statig wit huis met een grote voor- en achtertuin. De meisjes kunnen lopend naar school en hebben alle ruimte om te spelen. Ideaal dus.”

Het is hier heerlijk wonen

Vrienden van Nine en Sem vonden het maar niks dat ze verhuisden naar een rustig dorpje, maar inmiddels ziet een aantal toch ook de schoonheid ervan in. “Onze beste vrienden overwegen ook om een woning te zoeken in ons dorp. Zou ik echt heel leuk vinden. Want het is hier ook heerlijk wonen. Sem en ik hebben afgesproken dat zolang de meiden thuis wonen, wij hier blijven. Als ze eenmaal uitvliegen, is de kans groot dat wij toch weer naar een grote stad terug gaan. Maar dat zien we dan wel.”

Ik geniet van het kneuterige

Integreren in de gemeenschap gaat ook prima, niet in de laatste plaats omdat Nines dochters op paardrijden zijn gegaan en daar vriendjes hebben gemaakt. “Ik heb me aangemeld als vrijwilliger bij de manege, gewoon omdat ik het leuk vind maar ook om nieuwe mensen te leren kennen. Binnenkort wordt er een barbecue georganiseerd en daar kijk ik naar uit. Nooit gedacht dat ik dat kneuterige dat een dorp met zich meebrengt, zo leuk vinden.”

Oké, soms is het wel wat saai

Nine geeft toe dat het soms wel een beetje saai is. “Maar dat vinden Sem en ik niet zo heel erg. Doordeweeks zijn we toch aan het werk. Sem werkt veel vanuit huis en ik werk vier dagen op kantoor. Zaterdagochtend ben ik twee uurtjes op de manege, doen we boodschappen en ’s middags spreken we graag met vrienden af. Of we gaan naar Rotterdam, of ze komen bij ons. Heel gezellig allemaal.” De zondag is voor het gezin de dag om op te laden voor de nieuwe week. “Die dag draaien we wasjes, ruimen we met z’n allen het huis op en klungelen lekker in de tuin. Die dag besteden we echt aan het gezin en het huis en ik geniet daar van.”

Wat? Wappert er was aan de lijn?!

De buren van Nine en Sem genieten minder; zij hebben er problemen mee dat op die dag het gras wordt gemaaid en dat de was buiten aan de lijn wappert. “Eerst dacht ik dat de buurman die aan de deur stond met het verzoek om de zondagsrust in acht te nemen, een grapje maakte. Maar hij was serieus: het stoorde hem dat hij de grasmaaier hoorde en dat hij het beddengoed aan de lijn zag hangen. Hij vroeg me of dat op een andere dag wilden doen. Nou, nee, dat willen we niet, want zondag is voor ons de perfecte dag om te tuinieren en het huishouden te doen.”

Leven en laten leven

Nine negeert de buurman maar een beetje maar vrij snel na zijn verzoek, staat zijn vrouw op de stoep. “Zelfde verhaal: of we willen stoppen met onze zondagsactiviteiten. Ik werd een beetje bozig en dacht: mens waar bemoei je je mee? Om de lieve vrede te bewaren heb ik uitgelegd hoe ons leven eruit ziet. Had ze begrip voor, maar ze hoopte dat wij ook begrip voor haar en haar man hadden. Eeeh, nou eigenlijk niet nee. Het is toch niet normaal dat buren zich bemoeien met wat wij op zondag doen, of zie ik dat verkeerd? In Rotterdam groette ik de buren en verder liet ik ze met rust. Leven en laten leven, ja toch, niet dan?”

Is het ouderwets dat buren graag willen genieten van een rustige zondag of vind je dat ook belangrijk? Wat doe jij op zondag? Is dat je rustdag of juist een dag om lekker aan de slag te gaan? Hoe kunnen Nine en Sem met de buren omgaan zonder ruzie te krijgen? Praat mee in de comments onder het artikel.

Bovenste afbeelding: Tim Mossholder via Unsplash

Jessica is na dertig jaar weer samen met haar jeugdvriendje: “Wist toen al dat hij de ware was”

Als je Jessica anderhalf jaar geleden had gezegd dat ze zou scheiden van haar man en ‘ja’ zou zeggen tegen haar jeugdvriendje, had ze waarschijnlijk smakelijk gelachen. “Hoe dan? Maar inmiddels weet ik dat dat dus kan. Onze levens liepen anders, maar Rob zat altijd in mijn hart. En nu, nu is hij mijn man. Ik ben zo gelukkig, ik heb gewoon mijn jeugdvriendje weer terug… LEES HIER VERDER!