Julia en Fien, de twee dochters van Mona (33) gaan allebei naar de basisschool. Julia gaat elke dag naar groep 6 en Fien naar groep 1. “Een verademing vond ik het dat mijn meiden naar school gingen. Niet alleen waren zij er aan toe, ik ook.” Maar met het naar school gaan, maakte Mona ook kennis met de terreur van moeders uit de ouderraad.
“Ik heb genoten van de kindertijd van mijn meiden. De dagen keutelden we gezellig door en dat ik geen tijd meer voor mezelf had, nam ik op de koop toe. Dat hoorde er bij dacht ik. Toen Julia naar school ging, had ik alleen Fien nog thuis. Ik vond het heerlijk dat ze haar middagslaapje zo nodig had, dan kon ik even iets anders doen.” Mona hing nog net niet de vlag uit toen ook ook Fien met een Frozen-rugzakje naar school liep. Het scheelde niet veel. “Die eerste maandag dat mijn man Karel naar zijn werk was en mijn meiden op school, was een geschenk uit de hemel. Die rust. Die zeeën van tijd voor me. Ik genoot er echt van. Durfde dat niet tegen vriendinnen te zeggen omdat ik het ook wel weer gênant vond dat ik blij was. Een moeder moest toch huilend thuiszitten omdat haar kinderen weer een stap hadden gemaakt?”
Lekker aan het werk
Mona pakte haar werk als freelance-illustrator weer op. “Mijn werk had ik naar de achtergrond geschoven toen Julia en Fien werden geboren, maar nu had ik weer zin om klussen aan te pakken.” Opdrachtgevers weten haar te vinden en ze heeft het druk. Ze voelt zich als een vis in het water en heeft het leuk.
Voorleesmoeder zijn
Met school bemoeit ze zich amper. “Elke ochtend breng ik de kinderen naar school maar blijf nooit lang. Soms maak ik een praatje met de juffen en dan ga ik weer. Met andere moeders heb ik niet zoveel. Ik vind dat er veel wordt geroddeld over elkaar en daar doe ik niet aan mee. Ik trek mijn eigen plan en merk dat moeders dat vreemd vinden. Tegenwoordig komt er bijna dagelijks één naar me toe met een verzoek. Of ik mee wil helpen met luizen checken, voorleesmoeder wil zijn of wil helpen met het versieren van de school. Ik verschuil me achter mijn werk; als freelancer weet je nooit wanneer je aan de bak moet. De waarheid is dat ik gewoon geen zin heb om mee te helpen op school. Ik ben niet gek op andere kinderen en met veel moeders heb ik geen klik. Dus zeg ik als de voorzitter van de ouderraad mij weer ’s ochtends besluipt dat ik niet kan.”
Snor drukken
Mona weet dat er over haar wordt gepraat. Dat anderen haar arrogant vinden en dat ze het niet kan maken om haar snor te drukken als er handjes nodig zijn. “Het is niet anders. Ik kan me niet herinneren dat mijn ouders vroeger veel op school deden. Ja als we op schoolreisje gingen, dan hielp mijn moeder, maar verder was zij nooit op school. Karel vindt ook dat ik het niet hoef te doen als ik geen tijd of zin heb. ‘Dat lossen ze zelf maar op’ bromt hij dan. Is ook zo. Soms voel ik me een beetje schuldig naar de meiden toe. Heel even maar. Ik vind het belangrijk ze mee te geven dat ze geen dingen tegen hun zin in moeten doen. Moet ik natuurlijk wel het voorbeeld geven.”
