Mimi: “Onze puberdochter wil nergens meer mee naartoe”

Ze verlangt naar de tijd dat haar dochtertje Stella om op te vreten was. “Iedereen was dol op ons meisje, ik was altijd zo trots op haar,” vertelt Mimi. Dat was toen. Nu is Stella onwijs aan het puberen en wil nergens meer mee naar toe. “Schaamt ze zich soms voor ons?”

Stella was de mooiste baby

Zwanger worden was voor Mimi niet makkelijk. “Stef en ik hebben heel veel geduld moeten hebben en zijn uiteindelijk de medische molen in te gaan. Ik werd maar niet zwanger, terwijl mijn wens zo groot was. Groter was de verrassing  toen ik in verwachting bleek te zijn, precies op het moment we er niet meer mee bezig waren en ons er min of meer bij hadden neergelegd dat het ‘m niet zou worden.” De zwangerschap verliep soepeltjes en na negen maanden hielden Mimi en Stef een wolk van een dochter in hun armen. “Stella was de mooiste baby van allemaal, dat vonden Stef en ik natuurlijk, maar de kraamverzorgster beaamde het. Ze had heel veel zwart haar, grote bruine ogen en een perzikzacht huidje.”

Wat een makkelijk kind zeg

Stella is meer dan gewenst en Mimi pronkt graag met haar. “Het was niet alleen een heel mooi meisje, ze was ook nog eens super makkelijk. We konden haar overal mee naar toe nemen, ze vond alles best en huilde alleen als er écht iets was. Bijvoorbeeld als ze honger had of moe was. Met groot gemak kon ik haar in het bed van mijn ouders leggen voor haar middagslaapje of in een logeerbedje bij een vriendin. Geen probleem. Stella vond het allemaal prima.” Als Stella vier jaar is gaat ze naar school en heeft al snel vriendjes en vriendinnetjes. “Een heerlijk kind, leergierig en slim. Elke dag sleepte ze kinderen mee naar huis om te spelen en ik vond het alleen maar leuk. Zeker omdat Stella enig kind is en ik het altijd belangrijk heb gevonden dat ze met andere kinderen speelde.”

Nu drijft ze me tot wanhoop

Inmiddels is Stella 14 en gaat al een paar jaar naar het middelbaar onderwijs. In de brugklas begon ze al langzaam te veranderen. “Het leek wel alsof ze zich losweekte van mij en Stef. Van vriendinnen hoorde ik dat het losmaken een normaal proces is, maar ik moest er enorm aan wennen. Opeens mocht ik haar haren niet meer kammen en vlechten, kroop ze niet meer lekker tegen me aan op de bank als we samen televisie keken en mocht ik haar niet meer naar bed brengen. Wat gebeurde er met mijn baby?!” Nu Stella 14 is, is ze echt serieus aan het puberen en drijft ze Mimi regelmatig tot wanhoop.

Het kan haar niks schelen

“Over alles hebben we ruzie. Als ik haar vraag om tien uur ’s avonds thuis te zijn, komt ze gerust om twaalf uur binnenstiefelen. Op vragen waar ze is geweest en met wie, krijg ik geen antwoord. Daar krijgen we dan ruzie over want ik wil weten waar ze uithangt en wat ze doet. Zij vindt dat dit mijn zaak niet is. Nou, dat dacht ik wel.” Ook gaan de ruzies over het maken van huiswerk. “Ze gooit er met de pet naar op school en zoals het er nu uitziet gaat ze dit jaar van havo 3 naar mavo 4. Mimi heeft een goed stel hersenen maar ze weigert ze te gebruiken. Zo zonde om niet door te gaan op de havo. Het kan haar niet schelen, zegt ze. Nou mij wel.”

Ik ga niet mee naar oma

Wat ook heel naar voor Mimi is, is dat Stella sinds een paar maanden nergens meer mee naar toe wil. “Verjaardag van mijn moeder, haar oma? Mevrouw gaat niet. Ze belt mijn moeder niet eens even op om haar te feliciteren, terwijl ze zo ongeveer vergroeid is met haar mobiele telefoon.” Het ergst vindt Mimi de vragen van iedereen. “Mijn moeder snapt niet dat haar kleindochter niet op haar verjaardag komt en verwijt mij dat. Zij vindt dat ik veel harder moet optreden en mijn dochter desnoods aan haar haren moet meeslepen. Dat doe ik niet. Natuurlijk gaat er een pittige discussie aan vooraf, maar ik kan Stella niet dwingen.”

Ach, Mimi verlangt naar het meisje van toen. “Stella was zo’n lief kind en zo vriendelijk tegen iedereen. Ik kreeg zoveel complimenten als ik ergens met haar was. En nu schaam ik me soms een beetje voor haar als ik haar al ergens mee naar toe heb gekregen. Stella wil gewoon thuisblijven. Ze wil niet mee naar oma, tantes en ooms. Sterker: ze wil niet meer mee op vakantie met Stef en mij. Als ik haar vraag wat ze dan wel wil, antwoordt ze: ‘gewoon thuisblijven. Chillen.’ Nou, dat kan toch ook op vakantie?”

Joh, het is een fase

Een goede vriendin met oudere kinderen raadt Mimi aan om Stella gewoon even te laten. Zegt dat het een fase is, maar Mimi heeft daar een hard hoofd in. “Je kunt een 14-jarige toch niet alleen thuislaten? Wat denk je nou, dat ik dan lekker onbezorgd op vakantie ga? Haar te vragen om ons te appen en te bellen hoef ik niet, want dat doet ze toch niet. Bovendien denk ik dat ze zich alleen maar stierlijk verveelt als ze in haar uppie thuis is. Ze kan toch gewoon lekker met ons mee op pad? Ik kan en wil er niet aan wennen dat mijn engeltje geen onderdeel meer van het leven van Stef en mij wil uitmaken. Ik maak me daarover zorgen, heb er slapeloze nachten van en weet niet wat ik met haar aan moet.”

Herkenbaar? Ook een onwillige puber in huis? Hoe ga jij daarmee om? Gaan jouw pubers gewoon mee op vakantie of laat je ze lekker thuis en geniet je zelf van een welverdiende vakantie? Hoe pak jij het aan? Tips? Deel ze in de comments onder dit artikel.

Bovenste afbeelding: Unsplash+