Een avondje uit eten gaan, doen Katrien en haar man Peter-Paul nauwelijks meer sinds ze kinderen hebben. “Die avondjes komen wel weer. Onze kinderen zijn nu vier, twee en zes maanden oud. Tropenjaren, waarbij we vooral heel veel aan het zorgen zijn. De oudste start na de vakantie op school, dus dan komt er iets meer lucht. Tot dan is het vooral weinig slapen en heel veel luiers verschonen. Gelukkig zijn we een goed team en hebben Peter-Paul en ik de zorgtaken eerlijk verdeeld. Maar dat niet iedereen zo modern is en met de tijd meegaat, bleek vorige week toen we met z’n vijven in een pannenkoekenrestaurant gingen lunchen.”
Gezellig uiteten
Katrien en Peter-Paul zijn dol op lekker eten en hopen op een dag met hun kinderen naar goede restaurants te gaan. “Daar zijn ze nu duidelijk nog te jong voor. Ik zou niet lekker zitten op een plek die zich niet richt op kinderen. Ze kunnen nog niet lang aan tafel blijven zitten, willen vooral spelen en eten niet alles. Daarom gaan we graag naar een kindvriendelijke brasserie of een pannenkoekenrestaurant. Zo wennen ze langzaam aan eten in een restaurant en leren ze hoe gezellig het is.”
Ontspannen naar huis
Laatst gingen Katrien, Peter-Paul en de kinderen ’s ochtends wandelen door het bos en daarna lunchen. “De jongste lekker in de draagzak en de twee oudsten rennend door het bos. Na een stevige wandeling was iedereen hongerig en dus besloten we naar ons favoriete pannenkoekenhuis te gaan. Voor de jongste is daar nog weinig te beleven, maar de oudste twee vinden het daar geweldig. Buiten is een speeltuin en bij slecht weer gaan ze binnen in de speelhoek spelen. Het is supergoed geregeld en we gaan altijd ontspannen weer naar huis.”
Blijf jij maar zitten
Maar dit keer ging het gezin een stuk minder relaxt naar huis. “Er was een heel naar voorval in de wc. Onze baby had een vieze luier en moest verschoond worden. Op veel plekken kan dit alleen in de dames-wc en zo ook bij dit pannenkoekenrestaurant. Ik had die dag al vier luiers verschoond en was de hele nacht opgeweest met de baby. Toen ze een schone luier nodig had, zei Peter-Paul dat ik lekker kon blijven zitten en dat hij het wel even zou doen.”
Wegwezen!
Peter-Paul loopt het damestoilet in en legt de baby op de verschoontafel. “Op dat moment komt er een dame op leeftijd uit het wc-hokje gelopen en schrikt enorm van Peter-Paul. ‘Wegwezen hier, dit is het damestoilet!’, schreeuwde ze naar hem. Peter-Paul probeerde uit te leggen dat hij daar alleen maar was om de baby te verschonen op de verschoontafel en dat de dame vooral moest doen alsof ze hem niet zag. Dat ging er niet in bij haar en ze werd enorm boos.”
Moet de moeder doen
Uit het andere wc-hokje kwam de zus van de boze mevrouw. “Ook zij vond het ongehoord dat er een man in het damestoilet was om een baby te verschonen. ‘Als de verschoontafel bij de damestoiletten is, dan moet de moeder het verschonen doen’, stelde zij. Peter-Paul heeft het verschonen van de baby snel afgemaakt en is teruggekomen naar de tafel. Eerst was hij geschrokken, maar later konden we er ook wel om lachen. Zo ouderwets hoe deze dames hiermee omgaan!”
Niet meer van deze tijd
Wel vindt Katrien het niet meer van deze tijd dat verschoontafels meestal in de dames-wc’s zijn. “Het is geen 1900 meer! Mannen verschonen ook luiers en dus vind ik dat ook op de mannen-wc een verschoontafel zou moeten staan. Is die er niet? Dan moet de man dit dus op de vrouwentoiletten kunnen doen. In dat geval is het fijn als andere gasten daar begrip voor hebben en deze mannen niet wegsturen. Dat kan echt niet!”
Afbeelding: Freepik
Joris -
Kreeg ik commentaar van een toiletjuffrouw op een noodgedwongen verschoning op het damestoilet, had ik het kind verschoond op het tafeltje van diezelfde toiletjuffrouw. Het is belachelijk dat er geen unisex verschoonruimte is.