Het was eind 2016. Vlak voor de kerst kwamen Ward en ik erachter dat we ons eerste kindje verwachten. Hoewel we natuurlijk super blij waren, kan ik ook wel stellen dat we in een lichte staat van shock verkeerden. Niet zo gek, want een kind krijgen? Dat is niet niks! De nachten die daarop volgden sliep ik slecht, ik kon alleen maar aan de baby denken en bleef me afvragen hoe mijn leven er over negen maanden uit zou zien.
Ik neem je mee terug naar het heden: april 2019. Vandaag ben ik 33 weken zwanger van onze tweede baby. Ook weer heel leuk en spannend, maar deze tweede zwangerschap ervaar ik zeker anders dan de eerste. Lees lekker mee waarom!
1. De zwangerschapstest
Na het doen van mijn eerste zwangerschapstest ooit (die ook nog eens positief bleek te zijn), werd ik overspoeld door emoties, vragen en onzekerheden. Ik vond het zo spannend, dat ik op dat moment eigenlijk helemaal niet bevatte dat er echt een kindje zou komen. Ook bij Ward had het toen wat tijd nodig om te landen. Pas na een week kon hij weer helder nadenken. Haha!
Bij de zwangerschapstest die ik vorig jaar september deed, ging het er een stuk rustiger aan toe. Ward was zó relaxt, dat hij tijdens het wachten op de uitslag op zijn telefoon een email stond te beantwoorden. Zelfs toen ik riep: “Ja, ik ben zwanger!”, keek hij niet op of om. “Hallo?! Ward! Ik ben zwanger!”, herhaalde ik. Pas toen hoorde hij het, gaf mij een kus en zei: “Mooi zo.” Om vervolgens zijn email af te maken…
2. De eerste echo
Januari 2017: Ward en ik stappen de donkere kamer binnen waar onze eerste echo ooit gaat plaatsvinden. Mijn hart klopt in mijn keel, ik voel Ward zijn klamme hand in de mijne en we houden onze adem in als de echoscopiste het beeld aanzet. “Ik zie hier een kloppend hartje. Gefeliciteerd!” Met open mond staren we naar het scherm en met tranen in onze ogen luisterden we voor het eerst naar het hartje. Wat een bijzonder moment om nooit te vergeten.
Oktober 2018: Alleen stap ik de kamer van echoscopiste binnen. “Tweede kindje?” vraagt ze me, als ze ziet dat ik zonder partner ben gekomen. “Dat zien we hier vaker. Bij de eerste staan de vaders met zweet op het voorhoofd in de wachtkamer, bij de tweede zijn ze nergens te bekennen” zegt ze lachend. En zo ook bij ons. Ward was gewoon aan het werk en ik moest na de echo haasten om Sophia op tijd van de crèche te halen. Het moment was er overigens niet minder speciaal om, maar wel minder spannend.
3. De babykamer
Bij Sophia was ik rond 30 weken zwangerschap al vol bezig met het bedenken en inrichten van haar kamertje. Ik wist de exacte levertijden van elke babywinkel, had de uitzetlijst uitgeprint klaarliggen en had een strakke planning wat betreft het afmaken. Pas na de bevalling ontdekte ik dat het allemaal best iets relaxter had gekund. Sophia heeft de eerste maanden bij ons in de slaapkamer geslapen en (op de commode na) is de babykamer zo goed als niet gebruikt in het begin.
De babykamer inrichten, gaat er nu heel anders aan toe. Sterker nog: ik heb er nog helemaal niks aan gedaan. We hebben de co-sleeper van mijn schoonzusje geleend en naar mijn idee is dat alles wat we nu écht nodig hebben. In mijn verlof wil ik wel een tijdelijke babykamer maken, maar aangezien we in september gaan verhuizen wil ik er niet te veel moeite in steken. Dat zien we dan wel!
4. De babykleertjes
Tijdens mijn eerste zwangerschap vond ik het heerlijk om kleertjes voor Sophia te kopen. Alles lekker nieuw en fris. Het doen van de eerste babywasjes was puur genieten en ik kon uren naar de kleine mini kleertjes blijven kijken. Zorgvuldig vouwde ik alles op, legde het netjes in haar kast en kreeg bij ieder baby rompertje meer en meer de behoefte om haar in mijn armen te hebben.
Voor baby numero dos heb ik tot nu toe welgeteld één kledingstuk gekocht. Dit wordt haar eerste pakje en ik vond het wel leuk als dat lekker nieuw was. Verder krijgt ze de ‘afdankertjes’ van Sophia, haha! Wel zo praktisch als je twee kinderen van hetzelfde geslacht achter elkaar krijgt. Natuurlijk heb ik ook nog wat nieuwe kleertjes van vrienden en familie gekregen. Maar zo veel kopen als ik de eerste keer deed? Dat doe ik niet meer!
5. De lijst met zorgen en onzekerheden
Wat heb ik gedurende mijn eerste zwangerschap veel wakker gelegen. Hebben we genoeg geld? Word ik een goede moeder? Hoe ga ik het doen met mijn werk? Blijf ik wel mezelf? Wat doet het krijgen van een kind met onze relatie? Doet bevallen pijn? Hoe weet ik wat ik moet doen? En zo kan ik nog wel even doorgaan… Geen vraag of onzekerheid werd overgeslagen en je kunt je dan ook wel voorstellen dat ik soms geen oog dicht deed.
Slapen gaat momenteel niet veel beter, maar dat komt door de pijn in mijn rug en niet de onzekerheid tussen mijn oren. Ik ben rustig, weet wat ik kan verwachten en vertrouw op mezelf en natuurlijk op Ward. We zijn hele goede ouders en weten wat een kind het hardste nodig heeft: liefde. En daar hebben wij toevallig meer dan genoeg van. Zo weten we dat alles goed komt en kan ik rustig slapen. Zo lang ik er niet uithoef om te plassen dan 😉
Wat waren de grootste verschillen tussen jouw eerste en tweede zwangerschap? Ik ben heel benieuwd! Praat met ons mee in de comments onder dit artikel.
