Het was een druk jaar voor Metta: de zorg voor ouders was soms zwaar, op het werk maakte ze promotie en haar man trainde voor een marathon zodat zij vaker thuis moest blijven voor de jongens. “Geen probleem: in januari boekten we de vakantie naar Spanje. Heerlijk! Ik keek er zo naar uit, maar het werd een ramp.”
Wat een heerlijk land
Toen Metta haar man Gijs leerde kennen, nu twintig jaar geleden, brachten ze de allereerste vakantie samen door in Spanje. “Ik was daar nog nooit geweest en Gijs wilde me het land laten zien. Zijn ouders kwamen er graag, telkens in een ander gebied, dus Gijs wist de mooie plekjes in Spanje wel te vinden.” Ze gooiden een tentje en slaapzakken achter in de auto, een tasje met wat kleding en vertrokken. “We stonden op de mooiste campings en ik maakte kennis met de Spaanse cultuur. Net als Gijs was ik verkocht. Wat een land, wat een mensen, wat een natuur en wat een heerlijk eten.”
We spreken zelfs Spaans
Soms reisden Metta en Gijs voor de verandering naar bijvoorbeeld Frankrijk of Griekenland, maar Spanje bleef hun favoriete vakantieland. “We vinden het er zo leuk dat we stiekem al een beetje dromen om er te gaan wonen. Ooit. Als onze drie jongens, die nu 1, 3 en 4 jaar oud zijn, groot genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen. Gijs en ik gaan al wel jaren naar Spaanse les en spreken de taal steeds beter. Wel zo leuk en ook handig als onze droom, wonen in Andalusië, ooit uitkomt.” Vorig jaar bleven Metta en Gijs thuis omdat de jongste net was geboren. Maar dit jaar waren ze klaar voor de reis.
Goed voorbereid op pad
Al weken van tevoren maakte Metta lijstjes om maar niets te vergeten. “Met drie kleine jongetjes kamperen is best een uitdaging, maar wel eentje die ik graag aanga. Om ervoor te zorgen dat we alles bij ons hebben en niet voor verrassingen komen te staan, maak ik graag lijstjes. Zo kan ik gedurende de aanloop naar de vakantie van alles afvinken. Dat geeft rust in mijn hoofd.” Fijn was ook dat Metta en Gijs nog buiten het seizoen naar Spanje konden gaan. “Onze oudste gaat na de vakantie naar school en dan is het afgelopen met de pret, maar dit jaar konden we nog lekker buiten de schoolvakanties om naar de camping. Scheelt veel geld en het is dan nog niet zo vreselijk heet.”
Huilen op de achterbak
Kortom: Metta had er zin in. Voor de jongetjes maakte ze reistasjes met een knuffel, boekjes, wat te drinken en te eten zodat ze zich niet hoefden te vervelen op de achterbank. “Ja, het is een flink stuk rijden, maar we besloten ’s nachts te gaan rijden en dat scheelt zo veel. Dan slapen onze kinderen gewoon lekker.” Maar ja, na de nacht komt de dag. En de jongens werden het autorijden al best snel zat en om de beurt begonnen ze te huilen. Soms met z’n drieën tegelijk. “Ik probeerde de sfeer goed te houden en wilde liedjes met ze zingen, maar er was op een goed moment geen land meer mee te bezeilen. Gijs was super geïrriteerd en nam het mij kwalijk dat de jongens zo vervelend waren. Ik voelde me zo opgelaten.”
We willen patat
Toen ze eindelijk op de camping aankwamen, vonden de jongetjes lang zo leuk niet daar. “Ze hadden het bloedheet, terwijl dat echt wel meeviel. In Spanje voelt dertig graden heel anders aan dan in Nederland. Slapen in de de tent vonden ze eng en dus deden ze geen oog dicht waardoor ze de dag erna niet te genieten waren. Ik probeerde van alles: lekker naar het zwembad, beetje relaxen bij de tent, naar de speeltuin. Het haalde allemaal niks uit, de kinderen bleven zeuren en huilen. Het eten vonden ze niet lekker en ze wilden alleen maar patat, maar ik dat wilde ik niet. Het is belangrijk dat kinderen gezond eten, ook als ze op vakantie zijn. Het gedrag van de jongetjes had zijn weerslag op Gijs en mij. Zonder dat we het wilden, snauwden we elkaar af.”
De maat is vol
Toen Metta en Gijs na een week voor de tent zaten nadat ze de jongens eindelijk op bed hadden en de middelste zoon het op een brullen zette, brak er iets. “We keken elkaar aan en zeiden bijna tegelijk: ‘morgen pakken we de boel in en gaan we terug naar Nederland’. Bizar.” De volgende ochtend pakte Metta met tranen in haar ogen alles weer in en maakte zich klaar voor de terugreis. “Ik was zo enorm verdrietig. Maanden had ik uitgekeken naar deze vakantie in het heerlijke Spanje. Zo graag had ik de jongetjes het ook laten zien en ik hoopte dat ze het er ook leuk zouden vinden. Wat een teleurstelling is dit geworden zeg. Bijna de hele rit hebben Gijs en ik geen woord met elkaar gewisseld. Niet omdat we boos op elkaar waren, maar meer omdat we het zo jammer vonden.”
Ze kunnen het dus wel
De terugrit ging voorspoedig, de jongens vielen in slaap en veel file hadden ze niet. “Misschien vind ik dat nog wel het ergste: de jongens kunnen het dus wel, rustig in de auto zitten. En nu zijn weer thuis en vraagt iedereen hoe onze vakantie was. Zo stom om zo’n verhaal te vertellen dat we eerder terug zijn gekomen omdat onze jongens het niet naar hun zin hadden. Ik ben er nog steeds ondersteboven van en merk dat ik snibbig op de kinderen reageer. Terwijl ik ze het natuurlijk niet kwalijk kan nemen, doe ik het toch. Zij hebben de vakantie verpest.”
Wat vind jij van dit verhaal? Wat raad je Metta aan? Ga jij met jonge kinderen naar het buitenland of blijf je liever in Nederland? Hoe houd je kinderen rustig op de achterbank? Praat mee in de comments onder dit artikel.
Afbeelding: Unsplash+
Mark -
Kinderen maken of verpesten de vakantie dat is een algemeen feit