Een cocktail is een mix en bestaat uit van alles en nog wat. Zelf ben ik eigenlijk ook een cocktail, een damesmix. Geen meisjesmix meer, jammer genoeg, maar daar kan ik niets meer aan te doen. Life goes on.
Ik lig in het zonnetje te mijmeren over een cocktailblog. In mijn hand een flesje water waar ik af en toe een slok uit neem. De zon prikt op mijn huid. Mijn gedachten sukkelen een beetje in. ‘Als je bruin bent, lijk je slanker,’ pers ik eruit. Ik dommel verder. Ja, cocktail, daar moet ik iets mee. Het leven is een cocktail. Da’s een goeie.
Het leven in de zomer is een megacocktail. Vol en sappig, warm en zoet. Met een pittige touch van zoute golven. Ik neem een slokje water en kijk om me heen. Heerlijk, zo liggen. De endorfine doet zijn werk. Straks een stukje zwemmen, nu nog even niet. Ik draai me op mijn buik. De achterkant van mijn benen bruint het lastigst, die moet ik tijd geven.
Tijd in overvloed, een zee van tijd, de tijd glijdt als zand door mijn vingers. Flauw, zeg. Ik frommel een handdoek onder mijn hoofd, luister naar het geruis van de branding. Ik zou wel een piña colada lusten. Of is dat geen cocktail? Mijn oogleden worden zwaar.
Als ik uit mijn hazenslaapje ontwaak, vind ik het tijd voor actie. Loom kom ik overeind van mijn strandbedje dat met zijn voetjes in het water staat. Ik plons in de azuurblauwe Caribische zee, drijf op mijn rug op de zwoele golven. Een pelikaan scheert over mijn hoofd.
Cocktail, dit eiland heeft alle ingrediënten voor de perfecte cocktail. Een tropische mix van geuren, kleuren en zonneschijn. Eternal Summer, een mooie naam voor een cocktail. Daar hoort een aantrekkelijke barman bij: lang, slank en gespierd, met donker haar en bruine ogen. Een beetje nonchalant en vrolijk. Iemand waar je blij van wordt, nog voordat je je cocktail geserveerd krijgt.
Ik voel me blij worden en ken hem niet eens. Blij bij de gedachte aan een cocktail. Een Eternal Summer voor de damesmix in haar megacocktail. Ik grinnik bij het idee. Een blog over cocktails gaat vandaag niet lukken; ik kraam alleen maar onzin uit.
Relaxed dobber ik op het water. In de verte klinkt uitgelaten geschreeuw van mensen die van een bananenboot vallen. Zo’n opblaasbanaan die door een speedboot wordt voortgetrokken. Aan het gegil kun je de snelheid van de boot afleiden.
Door het glasheldere water zie ik de bodem van de zee. Vissen wiegen tussen het koraal heen en weer. Die laten zich niet gek maken door een banaan. Banaan, zou dat smaken in een cocktail? Met ananassap, kokosmelk, witte tequila en witte crème de cacao? Straks aan de barman vragen. Hoe zou ie heten? Angelo, denk ik. Klinkt romantisch en exotisch. Wat zou hij nu doen?
Mijn hersens maken geen overuren. Ik tuttel wat rond in het water en laat me weer neerploffen op mijn zonnebedje. Wat nu? Gewoon niets. Lekker sudderen. Zou ik een zonnesteek hebben? Mijn gedachten zijn zo rommelig, zo sloom. Komt dat goed? Dat merk ik later wel, nu eerst relaxen. Wat zal ik aantrekken als ik vanavond naar Angelo ga? In het hotel is een leuk boetiekje, daar ga ik straks eens gaan kijken. Er is ook een kapsalon en een spa. Stylish en elegant, zo zal hij zich mij herinneren.
‘Mamaa! We zij er weer! Mamaa! En weet je, papa is van de banaan gevallen. Wij niet, wij bleven zitten. En mamaa! Wij willen wat drinken! En een hamburger, mag dat, ja?
Mijn cocktail is compleet.
Marjolein van Tol
Ik ben Marjolein van Tol. Ik ben getrouwd en moeder van twee volwassen kinderen. Ik werk in een ziekenhuis in de Flevopolder en geniet van schrijven. Vorig jaar ben ik mijn eigen tekstbureau Teksten van Tol begonnen. Wij woonden vroeger met ons gezin op Aruba en een mooiere setting voor een zomers praatje kan ik me niet voorstellen. Hoewel er op het eiland veel is veranderd, blijft het voor mij One Happy Island.